Поиск

Шырав ĕçĕ:

Чӳрече сăмах пирĕн базăра пур.

Чӳрече (тĕпĕ: чӳрече) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чӳрече патӗнчи шурӑ сӗтел, чертежнӑй сӗтелрен ҫеҫ тунӑ пулин те илемлӗскер, паллах ӗнтӗ Сашӑн.
Вот этот стол у окна, белый, красивый, хотя и очень простой, переделанный из чертёжного, — без сомнения, Сашин.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӳрече ҫинче шкулта вӗреннӗ кивӗ кӗнекисен хушшинче юратнӑ кӗнекесенчен кӑмӑла кайнӑ сыпӑксене ҫыра-ҫыра хунӑ тетраде тупрӑм.
На окне, среди старых школьных учебников, я нашла тетрадку с цитатами из любимых книг.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вырӑн сарса хунӑ кравата кукамайӑн авалхи шӑтӑклипе витнӗ, чӳрече карӑмӗсем шап-шурӑ, чӑкӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ, пӗтӗмпех тирпейлесе тасатнӑ, хам каяс умӗн темшӗн вуланӑ энциклопеди томӗ те хам уҫса хӑварнипех тӑрать.
Кровать была покрыта бабушкиным старинным кружевным покрывалом, занавески белые-пребелые и даже топорщились от крахмала, всё чисто прибрано, и том энциклопедии, который я зачем-то читала перед отъездом, остался открытым на той же странице.

Эпӗ те чӳрече патнелле кармашасшӑн тӑрӑшатӑп та, анчах хамӑр пӗчӗк сада кӑна куратӑп, кӗрхи йӗпеннӗ вӗрене ҫулҫисенчен шыв кӳленчӗкӗсем ҫине шултра ҫумӑр тумламӗсем ӳкеҫҫӗ.
Я тоже стараюсь дотянуться до окна, но вижу только наш садик, весь в мокрых осенних листьях клёна, и мокрые дорожки и лужи, по которым ещё шлёпают последние крупные капли дождя.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Урайӗ сивӗ, анчах вӑл мана крават патне каялла пыма хушмасть, ҫӗклемест те хама, аллипе кӑнтса тытнӑ хаҫачӗпех чӳрече умӗнче тӑрать.
Пол холодный, но она не велит мне идти назад в кроватку и не поднимает с полу, а всё стоит у окна с газетой в руках.

Урамра пачах тӗттӗм пулса тӑчӗ, ку лайӑх та пулчӗ-ха тепӗр тесен, кунта лара-лара, вӑхӑтран вӑхӑта чӳрече ҫине пӑхма ҫӳрени аван та мар-ха.
Теперь на улице совсем стемнело, и это было прекрасно, потому что стало наконец неудобно, что я так долго сижу в этом садике и время от времени хожу смотреть на окна.

Пур ҫӗрте те таса мар хулӑн материалсемччӗ, чӳрече карӑмӗсем вырӑнне те, диванӑн ҫӗтӗк питне те, стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан кӗпине те ҫав кивӗ материпех витнӗччӗ.
Везде была грязная обивочная материя — на окне вместо занавески, на диване поверх рваной обивки, и этой же материей было прикрыто висевшее на стене платье.

Эпир подвалти чӳречеллӗ пӗчӗк пӳлӗмре ларатпӑр, чӳрече витӗр шӑпӑр та урасем анчах курӑнаҫҫӗ: ахӑрнех унта килкартишне тасатакан ҫын тӑратчӗ пулмалла.
Мы сидели в маленькой комнате с подвальным окном, в котором всё время была видна метла и ноги: наверно, стоял дворник.

Эпӗ ӑна аллинчен тытса чӳрече патне ҫавӑтса кайрӑм.
Я взял его за руку и потащил к окну.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӳрече карри тӗлӗнчен такам иртсе кайрӗ.
Чья-то тень задумчиво прошла за шторой.

Кӗҫех чӳрече умӗнче вӗлтлетсе юлакан тимӗр хуласем, тӗксӗм хирти тӗксӗм юрпа витӗннӗ уйсем курӑнма пуҫларӗҫ.
Вдруг становились видны за окнами ныряющие и взлетающие провода, и темное поле открывалось, покрытое темным снегом.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кантӑкран Даша инке юратакан ҫӳҫеллӗ чӳрече каррисем курӑнаҫҫӗ, — эпӗ шӑнкӑртаттарса пӑхрӑм.
Кисейные занавески в тети Дашином вкусе виднелись за окнами, — я вдруг решился и позвонил.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мана чӳрече патнерех сӗтӗрсе пычӗ, пур енчен те ҫавӑркаласа пӑхкаларӗ, кӑмӑлсӑр пулчӗ.
Она потащила меня к окну, осмотрела со всех сторон и осталась недовольна.

Эп ларакан сакка, мана чӳрече патнех хӗстерсе, пӗр пӗчӗкҫӗ карчӑк йышӑннӑ, унӑн темӗн чухлӗ ӑпӑр-тапӑр: михсем, кутамккасем, кунтӑксем, вӑл вӗсене.
А всю мою скамейку, сдвинув меня в угол, к окну, заняла маленькая старушка с бесчисленными мешками, котомками, баульчиками, она их.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каллех хӑрушӑ шартлату, пӗлӗтрен йӑтӑнса аннӑ пек, хула ҫине ишӗлчӗ, алӑк янахӗсем тайӑла-тайӑла каяҫҫӗ, чӳрече.
И снова страшный удар, словно с неба, падает на город, раскачиваются двери, окна.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Наполеон, чӳрече патне пырса, йывӑр карра сирсе пӑрахрӗ.
Наполеон подходит к окну, отдергивает тяжелую штору.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ыйӑхӗ вӗҫнӗ император чӳрече патӗнче хутланса тӑрать, ҫӳҫене-ҫӳҫене илет.
Молча, ежась со сна, стоит у окна угрюмый император.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Наполеон чӳрече патне пырать.
Наполеон подходит к окну.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Стена урлӑшӗпех кӗнеке шкафӗсем, тӗрлӗрен кӗнеке — хулӑммисем, ҫӳхисем, хытӑ хупӑллисем, ҫемҫе хупӑллисем, тӗрлӗ ҫӗрте саланса выртать: чӳрече ҫинче, сӗтел ҫинче, ҫитменнине — диван ҫинче те.
Во всю стену стояли книжные шкафы; книги, толстые и тонкие, в переплетах и в мягкой обложке, лежали всюду — на окне, на столе и даже на диване.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шурса кайнӑ вӑл, хӑлхисем хӗрлӗ, чӳрече ҫине ларнӑ, хисепсене вӗҫӗмсӗр ӳстере-ӳстере шутлать.
Бледный, с красными ушами, он сидел на окне и все умножал и умножал без конца.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика