Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вилнӗ (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юлашки сехетӗм ҫитсен вара ҫак ватӑ качака пек выртса вилнӗ пулӑттӑм.

А в последний час лег бы и умер, как этот старый козел.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ ҫав кушак вилнӗ пулӗ тесе пӑшӑрханса пурӑнаттӑм.

Я думал, что кошка околела, и мне было жалко ее.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Даниель Дефо 1731 ҫулхи апрелӗн 26-мӗшӗнче вилнӗ.

Даниель Дефо умер 26 апреля 1731 года.

«Робинзон Крузо» // Василий Хударсем. Чӑваш календарӗ – 1969. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 58 с.

Вилнӗ тискер кайӑка ҫынсене пӑрахса патӑм, вӗсем вара тискер кайӑк виллине ҫыран хӗрне туртса кӑларчӗҫ.

Зацепив его веревкой, я бросил ее конец дикарям и они притянули убитого зверя к берегу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӑшӗсем хӑранипе вилнӗ ҫын пек ҫӗр ҫине пере-пере анчӗҫ, теприсен сехрисем чутах хӑпмарӗҫ.

Иные чуть не умерли со страху и упали на землю как мертвые, у других душа ушла в пятки.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Эп, Настасья Петровна, гимназие прошени патӑм ӗнтӗ, — залра вилнӗ ҫын выртнӑ чухнехи пек сасӑпа калаҫрӗ Иван Иваныч.

— Я, Настасья Петровна, уж подал в гимназию прошение, — сказал Иван Иваныч таким голосом, как будто в зале был покойник.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Чӑнах та ӗнтӗ, хура кӗнекесемпе ҫыхланса кайсан, Саул пек, леш тӗнчерен вилнӗ ҫынсен чунӗсене чӗнсе илме тытӑнсан е тата хӑвна та, ҫынсене те усӑ паман наукӑсемпе туслашсан, ун пек пулсан вара вӗренме те кирлӗ мар.

Конечно, если чернокнижие, буесловие, или духов с того света вызывать, как Саул, или такие науки учить, что от них пользы ни себе, ни людям, то лучше не учиться.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Кукленсе ларнӑ имӗш те пуҫне, шухӑша путнӑ пек, чӗркуҫҫийӗ ҫине хунӑ, пӑхаҫҫӗ — чунӗ ҫук та иккен хӑйӗн, вилнӗ

Сидит на корточках, голову на колени положил, словно задумавшись, а поглядели — в нем души нет, помер…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Юн нумай юхнипе вилнӗ.

Кровью сошли.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ҫапла, кайран вӗсенчен виҫҫӗшӗ вилнӗ, мӗншӗн тесен купса вӗсене хӑй те самаях вӑйлӑ касма ӗлкӗрнӗ…

— Да, а трое из них потом померли, потому купец их тоже больно косой порезал…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Анчах вӑл хӑйне тӗттӗм виле шӑтӑкӗнчи пек курма, килтен инҫете хӳтлӗхсӗр кайса пӑрахнӑ вилнӗ ҫын пек туйма мӗн тери хытӑ тӑрӑшрӗ пулин те, ҫавнашкал вӑй хурса аппаланни унан кӑлӑхах пулчӗ; вӑл хӑйне нихӑҫан та, нихӑҫан та вилмессӗн туйрӗ…

Но как он ни старался вообразить себя самого в темной могиле, вдали от дома, брошенным, беспомощным и мертвым, это не удавалось ему; лично для себя он не допускал возможности умереть и чувствовал, что никогда не умрет…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Акӑ ӑна тата амӑшӗ те, Христофор атте те, Драницкая графиня та, Соломон та вилнӗ ҫынсем пек туйӑнма тытӑнаҫҫӗ.

Вообразил он мертвыми мамашу, о. Христофора, графиню Драницкую, Соломона.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тен, хӑшӗ те пулин вилнӗ те пуль…

Может, кто и помер…

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вилнӗ чухне атте мана та, ӑна та ултшар пин укҫа парса хӑварчӗ.

Папаша, когда помирал, оставил ему и мне по шести тысяч рублей.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ӗмӗрлӗхех вилнӗ ҫав, — тепӗр хут та салхуллӑн каласа хучӗ Огнянов.

— Да, навсегда умерла, — угрюмо повторил Огнянов.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурӑнасса пурӑнать те маншӑн вилнӗ вӑл.

Да, жива, но для меня она умерла.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Лалка санӑн савнӑ тусуччӗ, вилчӗ иккен, — хурлӑхлӑн каларӗ Огнянов, — тепӗр хӗрарӑма эпӗ савса тӑраттӑм, вӑл та… вилнӗ… ман тӗле вилнӗ.

— Лалка, женщина, которую ты любил, умерла, — скорбно промолвил Огнянов, — другая женщина, любимая мною, тоже… в могиле… потеряна для меня.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ тетӗн-и?

— Умерла?

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта пӗртен пӗр ҫын кӑна вилнӗ — Марко Иванов.

Она принесла в жертву только одного человека — Марко Иванова.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ хӗрне асӑнни Юрдан арӑмӑнне те кӑмӑлне ҫемҫетрӗ, вӑл та йӗрсе ячӗ.

Упоминание об умершей дочери взволновало старуху Юрданицу; она тоже разрыдалась.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней