Поиск
Шырав ĕçĕ:
Вӗсенчен хӑш-пӗрисем, ура ҫине тӑрса, халӑх патнелле хӑвӑрт чупа-чупа кайнӑ, теприсем аран-аран ҫеҫ тӑркаланӑ та хӑйсем хыҫҫӑн юн паллисем хӑварнӑ, кусем те сулӑнкаласа таҫталла сӗнклетнӗ, хыҫалтан юн юхса пынӑ.
Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.
Вӑл, пире курсан, чӗтресе илчӗ; хӑй, ура айӗнчи пылчӑк ӑшне алтса лартнӑ пек, тӑп тӑчӗ.Она вздрогнула, увидав нас, и стала, как вкопанная, в грязь под ее ногами.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
— Ура, какӑр, пурте тӗреклӗ пултӑр…
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Урамра йывӑр ура сасси илтӗнчӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Эпӗ халлӗхе чӳрече умӗнчи шӑтӑка усӑннӑ икӗ ура ҫеҫ куртӑм.Я видел пока только две ноги, свешенные с панели в углубление пред окном.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Тӑхта-ха, — кӑшкӑрсах калатӑп эпӗ, — кирек хӑш енчен те тӗрлӗрен усал вӑйсем сӗкӗнеҫҫӗ-тӗк, ҫын епле-ха ура ҫинче тӑма пултартӑр?
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Ну, эсӗ ан суй!.. — терӗ вӑл хӑранӑн, ура ҫине тӑрса.— Ну, это ты врешь!.. — с тревогой сказал он, вставая на ноги.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ура шӑвасран ҫул айккипе пычӗ.
Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60
Мӑшӑрӗ малти пӳлӗмри диван ҫине ура явса ларнӑ та торшер умне пӗшкӗнсе пански ҫыхать.А она не спит, в большой комнате расселась на диване, подобрав ноги, вяжет себе под торшером.
Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60
Акӑ вӑл ура ҫине тӑнӑ, хӑйӗнпе тытӑҫнӑ самантра ӳкнӗ такам ҫӗҫҫине илнӗ те унпа хӑй кӑкӑрне чикнӗ.Вот он встал и, подняв потерянный кем-то в борьбе с ним нож, ударил им себя в грудь.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Пуҫ сивӗре, ура ӑшӑра, кӗлетке вӑтам климӑтра пулма кирлӗ.Голова должна быть в холоде, ноги в тепле, корпус в посредственном климате…
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
— Гаврила сассипелех тавӑрчӗ ӑна Челкаш, ура ҫине тайкаланса тӑрса.— в тон ему ответил Челкаш, подымаясь на ноги и покачиваясь.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Анчах вӑл пилӗк утӑм та тӑваймӑрӗ, Гаврила кушак пек авкаланса ура ҫине сиксе тӑчӗ, унтан, аллипе сывлӑшра сарлакан хӑлаҫланса: — Р-раз!.. — терӗ те усаллӑн кӑшкӑрса, Челкаш ҫинелле ҫаврака чул вӑркӑнтарчӗ.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Челкаш ӑна, юлашкинчен, тӗксе ячӗ те ура ҫине сиксе тӑчӗ, аллине кӗсйине чиксе илсе, Гаврила ҫинелле хут укҫасене персе ячӗ.Он оттолкнул его, наконец, вскочил на ноги и, сунув руку в карман, бросил в Гаврилу бумажки.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Ну-ка, каяр! — терӗ Челкаш, ура ҫине тӑрса.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Вӑл тумбочка ҫинче шухӑша кайса шӑхӑркаларӗ, шӑхӑрнӑ майӗн ҫара та хура ура кӗлипе тапкаласа ларчӗ.Он задумчиво посвистывал, сидя на тумбочке и отбивая по ней такт голой грязной пяткой.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Пӗр ҫӗр, ҫӗр аллӑ тенкӗ ӗҫлесе тупас пулсан, часах ура ҫине тӑрӑттӑм та эпӗ, вара Антипа пӳрне витӗр ҫеҫ кӑтартӑттӑм.А кабы мне рублей ста полтора заробить, сейчас бы я на ноги встал и — Антипу-то — на-кося, выкуси!
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Йӗкӗт малтанлӑха ним тума аптранипе куҫне хупрӗ, унтан сасартӑк ахӑлтатса кулса ярса: ах, чудак! — тесе кӑшкӑрчӗ, унтан вӑл, ура ҫине тӑмасӑрах, хӑйӗн кутамккине тусан тӑрӑх сӗтӗрсе тата ҫава тӑпсине чулсем ҫийӗпе шӑкӑлтаттаркаласа, хӑйӗн тумбочки патӗнчен Челкаш патне упаленсе куҫса ларчӗ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Лашасен ячӗсене ватӑ-ҫамрӑк, арлӑхпа ӑратлӑх тӗлӗшӗнчен пӗтӗмпех шута илсе тухаҫҫӗ, ҫилхисене, ура чӗрнисене, кӳлмелли таврашсене астуса пӑхаҫҫӗ.Перебрали все возрасты, полы и породы лошадей, вспомнили гриву, копыта, сбрую…
Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.
Ҫывӑрнӑ чух ут ура чӗрнипе тивертрӗ, тет.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.