Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗтӗм ӑшӗнче Степка тӑрать, картса пӗтернӗ пысӑк кашӑкпа вӑл хуран пӑтратать!

В дыму стоял Степка и большой зазубренной ложкой мешал в котле.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Сӗрекене туртса кӑлармассеренех Дымовпа Кирюха тата Степка кашнинчех юшкӑн ӑшӗнче чылайччен чакаланни, витрене тем яни, тем кӑлара-кӑлара пӑрахни курӑнать: хӑшпӗр чух вӗсем сӗрекене лекнӗ пӗр-пӗр япалана алӑран алла ярсах тимлӗн пӑхаҫҫӗ, унтан каллех шыва переҫҫӗ…

Видно было, как, вытащив бредень, Дымов, Кирюха и Степка всякий раз долго копались в иле, что-то клали в ведро, что-то выбрасывали; изредка что-нибудь попавшее в бредень они брали с рук на руки, рассматривали с любопытством, потом тоже бросали…

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Йӑпӑлкка юшкӑн ӑшӗнче чаваланнӑ май вӑл темле киревсӗр ҫивчӗ япала, — тен чӑнахах та раках пулчӗ-и вӑл, — шыраса тупрӗ, анчах ҫав вӑхӑтра ӑна уринчен такам ярса илчӗ те ҫӳлелле туртса хӑпартрӗ.

Копаясь в жидком, осклизлом иле, он нащупал что-то острое и противное, может быть, и в самом деле рака, но в это время кто-то схватил его за ногу и потащил наверх.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хайхи вӑй каллех ӑна шыв тӗпне ҫитсе сивӗ тӗлте тӑма памарӗ, ҫӳлелле ҫӗклесе хӑпартрӗ, вӑл вара; шывран сиксе тухрӗ те тарӑннӑн-тарӑннӑн сывласа ячӗ, кӑкӑрӗнче кӑна мар, ӑшӗнче те ҫавӑн хыҫҫӑн ирӗклӗ те уҫӑ пулса тӑчӗ.

Опять та же сила, не давая ему коснуться дна и побыть в прохладе, понесла его наверх, он вынырнул и вздохнул так глубоко, что стало просторно и свежо не только в груди, но даже в животе.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Курӑк тӗттӗмре хӑй сарӑхнине курманнишӗн тенӗ пекех, ун ӑшӗнче шӑрчӑксем ҫамрӑк сасӑпа хавассӑн чӑрлатма-чӗриклетме тытӑнаҫҫӗ; ҫатӑртатни, шӑхӑра-шӑхӑра илни, чӗриклетни, ҫеҫенхирти хулӑн, ҫинҫе сасӑсем, питӗ ҫинҫен чийлетнисем — ҫаксем пурте варшӑнса-хутшӑнса кайса вӗҫсӗр-хӗрсӗр пӗр евӗрлӗн илтӗнекен сас пулса тӑраҫҫӗ те, ҫавна май аса илме, тунсӑхлама питӗ лайӑх.

Как будто от того, что траве не видно в потемках своей старости, в ней поднимается веселая, молодая трескотня, какой не бывает днем; треск, подсвистыванье, царапанье, степные басы, тенора и дисканты — всё мешается в непрерывный, монотонный гул, под который хорошо вспоминать и грустить.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Сӑнсем ытлашши пӗрешкел ан пулччӑр тенӗ пек, хытхура ӑшӗнче шурӑ пуҫ шӑмми е чул курӑнса каять; самантлӑха куҫ умне тӗссӗр чул кӗлетке, хӑрӑк йӑмра тухса тӑрать, ҫул урлӑ тыркас чупса каҫать, вара каллех — хытхура та сӑртлӑхсем, хура кураксем…

Для разнообразия мелькнет в бурьяне белый череп или булыжник; вырастет на мгновение серая каменная баба или высохшая ветла с синей ракшей на верхней ветке, перебежит дорогу суслик, и — опять бегут мимо глаз бурьян, холмы, грачи…

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫул ҫийӗн, хаваслӑн кӑшкӑрса, ҫеҫенхир кайӑкӗсем вирхӗнсе ҫӳрерӗҫ, курӑк ӑшӗнче тыркассем пӗр-пӗрне сас пама тытӑнчӗҫ, сулахайра таҫта аякра текерлӗксем йӗчӗҫ.

Над дорогой с веселым криком носились старички, в траве перекликались суслики, где-то далеко влево плакали чибисы.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Марийка та таҫта ҫухалчӗ… — терӗ Огнянов, хӑй ӑшӗнче ҫӗнӗрен пӑшӑрханма тытӑнса.

И Марийка куда-то запропастилась… — сказал Огнянов, в душе у которого зародилась новая тревога.

XI. Башибузук // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов хӑй те ӑшӗнче пӗр хут кӑна мар халӑх пирки шухӑшланӑ та, халь ак халӑх та хӑйне ертсе пыракансене тиркесе калаҫать.

Да он и сам в душе не раз осуждал народ, подобно тому как теперь народ осуждал своих вожаков.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Малтанах ӑна тухса кайма сӗнменшӗн вӑл хӑй ӑшӗнче ӳкӗне те пуҫларӗ, енчен енне пӑхкаласа тӑчӗ вӑл Огнянов умӗнче.

Она уже раскаивалась, что сразу же не попросила его уйти, и беспокойно озиралась по сторонам.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн ӑшӗнче тулса ҫитнӗ хуйхи те, пӗтӗм асапӗ те, хӑй кураймасӑр тӑнӑ ытти тӑшманӗсем те пӗтӗмпе пӗр тӳлеме ҫыхӑнса капланчӗҫ.

Все накопившиеся в его груди долгие муки и страдания превратились в поток ненависти к их косвенному виновнику.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чиркӳрен вӑл хуйхӑ-суйхӑсӑрах тухрӗ, ӑшӗнче темле хӗпӗртенӗ пек те пулчӗ-ха.

Он выходил из церкви немного ободренный.

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Улшӑну ун ӑшӗнче пӗтӗмпе пулса ҫитмен ҫав-ха; Марко Иванов тем пирки иккеленкелесе тӑчӗ, хӑшӗ-пӗри хӑйне хирӗҫ пулса пынӑ пек те туйӑнчӗ.

Перелом в его душе еще не завершился окончательно: кое в чем Марко Иванов колебался, кое-когда противоречил сам себе.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кайран асӑннисем иккӗшӗ те пӗр иккӗленсе тӑмасӑр алӑ пусрӗҫ, Врагов хӑй ӑшӗнче тем турткалашса тӑчӗ.

Последние два подписались без колебаний, а первый — не без внутренней борьбы.

IX. Огнянов председательте // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тарҫӑ тӗлӗнсе пӑхрӗ те, хӑй ӑшӗнче вӑл: «Кулӑшла ҫын иккен! Ҫакӑн пек шӑрӑх чухне ӑшӑнасси килет!» тесе те шухӑшларӗ пуль.

Слуга удивленно посмотрел на него, как бы желая сказать: «Ну и чудак! В такую теплынь греться захотел!»

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кмет пӗшкӗнчӗ, мӗн ҫырнине хӑй ӑшӗнче кӑна вуларӗ те аптӑраса тӳп-тӳрӗ тӑчӗ.

Староста нагнулся, прочел надпись про себя и выпрямился в смятении.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Ҫав Стоян, — шухӑшларӗ вӑл хӑй ӑшӗнче, — халапри пӑлхар гайдуйӗн чӑн-чӑн сӑнарӗ.

«Этот Стоян, — думал он, — настоящий гайдук, легендарный болгарский гайдук.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хаяр ҫынтан пӗтӗмпех уйрӑлнӑшӑн вӑл хӑй ӑшӗнче хавасланчӗ те.

Она даже радовалась, что окончательно порвала со своей жестокой покровительницей.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗр те ӑна хӑй ӑшӗнче савса тӑни ҫинчен сӑмах уҫса калама кирлех-ши?

Нужно ли говорить, что и она уже любила его втайне?

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ставри пуп та нимӗн тӑва пӗлмерӗ, чӗлхинчен вӗҫерӗнсе тухнӑ сӑмахӗшӗн хӑраса ӳкрӗ, ӑшӗнче вара: «Турӑ ан пӑрахтӑрах мана», — тесе кӗл турӗ.

Поп Ставри, тот был сам не свой от тревоги, старик теперь испугался собственных слов и про себя молился: «Помилуй мя, боже!»

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней