Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ниҫта сăмах пирĕн базăра пур.
ниҫта (тĕпĕ: ниҫта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Половцев, пӗчӗк пӳлӗмне кӗрсе, хупӑнса ларчӗ (кӑнтӑрла вӑл ниҫта тухмасӑр ҫавӑнта ларать).

Половцев затворился в горенке (днем он безвылазно находился там).

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӑхать — Амур пур, Лекҫей ниҫта курӑнмасть.

Помоги переводом

Амур // Любовь Мартьянова. Тантӑш, 2015.12.10, 50(4464)№

Халь ӗнтӗ кӳршӗсем умӗнче намӑса ниҫта кайса чикме те ҫук.

От суседей стыду теперь не оберешься.

10-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кунта милицин ниҫта тухмасӑрах пурӑнма тивӗ.

Тут надо милиции жить безысходно.

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл кӗтессе лӑпчӑнса тӑнӑ, хӑй ҫине нумай кӗпесем тӑхӑнса тултарнипе пӑшталанса ларнӑ, ниҫта ҫаврӑнкалайми пулнӑ, кӗпе аркисене аран-аран турткаласа тӳрлетет.

Она, забившись в угол, одергивала подол, странно неповоротливая, кургузая от множества стеснявших движения одежин.

7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗрӗх колонна, кашни йӗркинчех тӑватшарӑн, тытса тӑнӑ суд залӗн маччине, вӗсене пурне те кедрпа сӑрса тухнӑ, пурте вӗсем лили евӗрлӗ капительсемпе вӗҫленнӗ; урайне кипарисӑн уйрӑм хӑмисенчен сарнӑ, стенасем ҫинче те, кедрпа сарнӑран, ниҫта нимӗнле чул курӑнман, — пальмӑсем, ананассем, херувимсем пек каса-каса кӑларса, пӗтӗмпех ылтӑнпа эрешлесе илемлетнӗ.

Сорок колонн, по четыре в ряд, поддерживали потолок судилища, и все они были обложены кедром и оканчивались капителями в виде лилий; пол состоял из штучных кипарисовых досок, и на стенах нигде не было видно камня из-за кедровой отделки, украшенной золотой резьбой, представлявшей пальмы, ананасы и херувимов.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ниҫта кайса кӗме ҫук, ҫавӑнпа килӗшетӗп.

— Некуда деваться, потому и решаю.

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сӑмахран, староста арӑмӗ Мавра тӑнсӑр мар, сывӑ хӗрарӑм, пурӑнан ӗмӗрӗнче хӑй пурӑннӑ ялтан инҫене ниҫта тухса ҫӳременни ҫинчен шакӑлтатса лараҫҫӗ, хула та, чугун ҫул та курман вӑл, юлашки вун ҫул хушши ялан кӑмака хыҫӗнче ларса, урамалла ҫӗрлехи вӑхӑтсенче ҫеҫ тухкаласа ҫӳренӗ.

Между прочим, говорили о том, что жена старосты, Мавра, женщина здоровая и неглупая, во всю свою жизнь нигде не была дальше своего родного села, никогда не видела ни города, ни железной дороги, а в последние десять лет все сидела за печью и только по ночам выходила на улицу.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Унӑн тӑшманӗ таҫта ҫывӑхрах, ҫав хушӑрах вӑл ниҫта та мар.

Ее враг где-то близко и - нигде.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Ҫилленсе ҫитнипе чӗтрекенскер, хӑй вӑйне кура ниҫта кайса кӗрейми тунсӑхласа, мӗскӗне юлнӑ пирки асапланнипе сывлӑш ҫавӑрайми пулса, тыткӑна лекнӗ тискер кайӑк пӗр секундлӑха кӗтесре вилнӗ пек лӑпланса тӑрать, ӑссӑрланнӑ куҫсемпе пӑхать, ҫӗлен евӗр хӳрине вӑйсӑррӑн сулкаласа, пӑхать…

Охваченный дрожью возмущения, гневной тоской сильного, задыхаясь в муках унижений, пленный зверь на секунду замирает в углу и безумными глазами смотрит, нервно двигая змеевидным хвостом, смотрит…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Вӗсене пурне те йӑлкӑшакан ҫутӑ ҫарамаслантарса ҫаратса кайнӑ; кирек ӑҫта та — ҫутӑ, мӗлке таврашӗ ниҫта та ҫук.

Все раздето, ограблено бесстрастным блеском огня; он — всюду, и нигде нет теней.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Халӑх кусене ҫул парса, ниҫта кайса кӗме пӗлмесӗр пӑчӑртаннӑ, салхулланса, ним те шарламан.

Толпа мялась, уступая дорогу, окутывалась угрюмым молчанием.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Сасӑсем, хускалса кайса, сӗрлесе шавлани татти-сыпписӗр илтӗнсе тӑнӑ: хӑраса асапланнӑ хушӑра, ниҫта кайса кӗме пӗлмесӗр шиклӗн ирттернӗ вӑхӑтра пӗр япала ҫуралнӑ; вилӗмрен чӗрӗлсе тухнӑ, ӗҫлеме хӑнӑхман, пӗлмен шухӑша ҫав япала сисмелле мар хуллен-хулленех пӗр ҫӗрелле пуҫтарса пынӑ.

Непрерывным потоком струился глухой, возбуждённый шум голосов, в муках страха, в тревоге отчаяния — рождалось что-то медленно и незаметно объединявшее воскресшую из мёртвых, не привыкшую работать, неумелую мысль.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Вилӗмрен ниҫта та тарса ҫӑлӑнма май килмен.

Уйти от неё было некуда.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ниҫта та ҫук!

— Нигде нет!

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ӑна, хамӑрпа хупӑрланнӑскере, ниҫта та кайса кӗме пултарайманскере, мӗн чухлӗ мӑшкӑллас килнӗ — ҫавӑн чухлӗ мӑшкӑллама пултарасса пӗлетпӗр.

Видя, что ей некуда идти, что она окружена нами и мы можем издеваться над ней, сколько хотим.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Пӗр шухӑшласан тата, хулара та, ҫеҫенхирте те, ниҫта та ҫынна вырӑн ҫук.

Оно, конечно, ежели подумать, так ни в городе, ни в степи, нигде человеку места нет.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫак сӑмахсене каланӑ чух вӑл, темле тӗлӗнсе, хӑраса, аллисене саркаласа ячӗ те, — авлансан, арӑмне ниҫта хума пултарайманни аванах паллӑ пулса тӑчӗ!

Он с таким недоумением и испугом развел руками при этих словах, что было ясно — ему некуда девать жену!

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Мастеровой арҫынсем пурте ӗҫкӗпе сунаҫҫӗ, ҫапах та вӗсен арӑмӗсем пур, тет; арӑму пулсан, кил те пулать, вара ун чухне ниҫта та тарса каймӑн», тет…

Все, говорит, мастеровые мужчины горькие пьяницы, однако жены у них есть; дом, говорит, будет, коли будет жена, и никуда, говорит, ты тогда не побежишь…»

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Хӗрарӑмӑн ниҫта кайма та ҫук, вӑл ҫылӑха кӗнӗшӗн ӑна никам та «пултарать» тесе мухтас ҫук.

А женщине некуда идти, ей греха в удаль никто не ставит.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней