Корпус чувашского языка

Уйӑх ҫутинче бронза пек ялтӑраса, вӑл пирӗн тавра хиврен ҫаврӑнчӗ, калӑн Игорьпе иксӗмӗре хыҫра, ҫав вӑрман леш енче, тӑрса юлнӑ мӗнпур хӑрушлӑхран сыхласшӑн тесе.

В лунном свете он кажется бронзовым, он заезжает круто вокруг меня, словно отгораживая нас с Игорем от всего страшного, что осталось позади, там, за лесом.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Часах вӑл каялла ҫаврӑнчӗ, шӑннӑскер, чылайччен питне йӑваларӗ, аллисене кӑмака патне тытса ӑшӑтрӗ, анчах куратӑп, ӑна темӗскер паттӑрлатнӑ.

Вскоре он явился замерзший, долго тер щеки, грел руки у печки, но я чувствовала, что его взбодрило что-то.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан вӑл, пусӑ тараси пек малалла ӳпӗнчӗ те икӗ ҫӑм алсана икӗ аллипе хуллен ярса тытрӗ, туртса илчӗ, нимӗн шарламасӑр тӑхӑнса ячӗ, аллисене саркаласа тиркевлӗн пӑхкаларӗ, вара ҫаврӑнчӗ те, Ариша аппа енне эххӗм те тумасӑр, киле кӗрех кайрӗ.

Потом он согнулся, словно переломился, осторожно, двумя пальцами обеих рук, ухватил вязаные варежки, стащил их с тети Ариши, молча надел себе на руки, отставил их чуть в сторону, осмотрел критически и, не глядя на старуху, вернулся в дом.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл картузне тӑхӑнчӗ, шинельне тӳмелерӗ, чӗн пиҫиххи айӗнчи хутламӗсене тӳрлетрӗ, унтан пӳлӗме пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Он надел фуражку, застегнул шинель, заправил складки за кожаный пояс и оглядел учительскую.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Итле-ха, Крупицына, — ҫаврӑнчӗ вӑл ман енне, — Малинин, пиллӗкмӗш «А» класри ача, сирӗн интернатраччӗ пулас?

Слушай, Крупицына, — повернулась она ко мне, — это ведь в вашем интернате Малинин был, из пятого «А»?

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл командирсен енне ҫаврӑнчӗ.

Она повернулась к командирам.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ман ҫине тепӗр си сӑнаса пӑхса илчӗ, ҫитменнине — ман тавра утса ҫаврӑнчӗ.

Он еще раз деловито осмотрел меня и даже кругом обошел.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шеремет Анна Семёновна, минтерне алӑ ҫинче ҫемҫетсе тӑраканскер, самантлӑха шаках хытса кайрӗ, унтан ман ҫинелле ҫаврӑнчӗ, вырӑнӗ ҫине ларчӗ.

Бедная Анна Семеновна, взбивавшая свою подушку в воздухе, застыла на минутку, повернулась ко мне, села, не выпуская подушки, и прижала ее к себе, скрестив на ней руки.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Дирижер зал енне ҫаврӑнчӗ, ун шурӑхнӑ пичӗ ҫинче — ӗшенӳ тата телей сӑнарӗ.

Дирижер обернулся бледным, счастливо-усталым лицом к залу.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ҫавӑнтах пӑрахса кайма тӑчӗ, тем сӑлтавпа кӑмӑлӗ ҫаврӑнчӗ тата, юлма килӗшрӗ.

Она заявила, что она сейчас же уйдет, но потом смилостивилась и осталась.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурин кӑмӑлӗ те самӑр хӗрарӑм енне мар, часах ман енне ҫаврӑнчӗ.

И все уже сочувствовали мне, а не толстой женщине.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав вӑхӑтрах Петя чупса кӗчӗ те ташла-ташла ҫаврӑнчӗ, ыйӑх тӗлӗшпе вӑл ман куҫа тем ҫулӗш пек курӑнчӗ.

В ту же минуту Петя, со сна показавшийся мне каким-то длинным уродом, вбежал в комнату и затанцевал, затанцевал…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫаврӑнчӗ те урайнелле пӑхса тӑчӗ:

Он отвернулся и смотрел в пол.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан, шӑлӑнмасӑр-тумасӑрах, чирлӗ ҫын выртакан пӳлӗме кӗчӗ, урисене, аллисене сарса ярса чарӑнса тӑчӗ, йӗри-тавра пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Потом, не вытираясь, он вошёл в комнату больного и остановился, расставив ноги, растопырив руки и критически оглядываясь вокруг.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк вӑл ман еннелле ҫаврӑнчӗ.

Вдруг он обернулся ко мне.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана курсанах вӑл сиксе тӑчӗ, ҫурӑмӗпе кантӑк еннелле ҫаврӑнчӗ.

А он к тому же поднялся, увидев меня, и стал спиной к окну.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман еннелле ҫаврӑнчӗ те вӑл: «Вӑхӑт ҫитрӗ, тытӑнас!» терӗ.

И, обратясь ко мне, сказал: «Теперь пора!»

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ҫакна каланӑ хыҫҫӑн вӑл Швабрин енне ҫаврӑнчӗ те мана хӑй аллинчи мӗнпур заставӑсемпе крепӑҫсене кӗмелли пропуск пама хушрӗ.

Тут он оборотился к Швабрину и велел выдать мне пропуск во все заставы и крепости, подвластные ему.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Тӗксӗм карчӑк, хаяррӑн темскер мӑкӑртатса, ман хыҫран темиҫе утӑм турӗ, унтан калле ҫаврӑнчӗ.

Злобно бормоча что-то, мрачная старуха прошла вслед за мной несколько шагов и вернулась.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя сасартӑк хӗрелсе кайнӑ, вӗриленнӗ пичӗпе ман еннелле ҫаврӑнчӗ, ҫунса тӑракан хура куҫӗсемпе пӑхрӗ.

и Катя вдруг приблизила ко мне разгоряченное, раскрасневшееся лицо с черными живыми глазами.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951