Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑма сăмах пирĕн базăра пур.

хӑма (тĕпĕ: хӑма) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑма сарнӑ кӗпер ҫинче, ҫуркунннхи таса шӑплӑхра, унӑн сайран илтӗнекен ури сассисемпе ӑна хӑваласа ҫитме васкакан Наталья вӗтӗртетни янӑраса тӑчӗ.
По деревянному настилу мостка в прозрачной весенней тишине четко зазвучали его редкие шаги и отзвуки дробной поступи Натальи, поспешавшей за ним.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пантелей Прокофьевич сарай лупасӗ айӗнче тупӑк валли хӑма савалать.
Пантелей Прокофьевич стругал под навесом сарая доски на гроб.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Турӑ ҫук, ухмахсем ӗненеҫҫӗ ӑна, ҫак хӑма татӑкӗсене пуҫҫапаҫҫӗ!
— Бога нет, а дураки верят, молятся вот этим деревяшкам!

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑнтӑрла тӗлӗнче, вар ҫийӗпе сӑрхӑнса юхакан ӑшӑ ӑрша хыҫӗнче, Мишка тимӗр витнӗ казарма тӑррине, вӗрлӗк картапа ут витин сӑлпӑран ҫанталӑка пула тӗссӗрленсе кӑвакарнӑ хӑма ҫивиттине курнӑ.
В полдень за парным маревом, струившимся поверх ложбины, увидел Мишка железную крышу казармы, изгородь, серую от непогоды тесовую крышу конюшни.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ав тата, — вӑл аллине ҫывӑхри капмар пӳрт ҫине кӑтартрӗ, — тӑпрас ҫумне те хӑма ҫапнӑ, пӗрени ан ҫӗртӗр тесе.
И вот, — он указал на ближний богатый курень, — завалинка тоже обметана тесом: чтоб дерево не гнило.

— Тӑпӑлтар, Самара! — паттӑрланса кӑшкӑрчӗҫ хӳме ҫумӗнчен хӑма хӑйпӑтса хӑтланакан пӗр патвар ҫамрӑка.
— Ломай, Самара! — крикнули одному дюжему парню, отдиравшему доски от забора.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пуш-пушах ларать чӳречисемпе алӑкӗсене хӑма ҫапса хӑварнӑ пӳрчӗ — ҫурри ишӗлсе аннӑскер, ҫуллахи вӑхӑтра та темле хурлӑхлӑн та тӗксӗммӗн курӑнаканскер.
Пустовал его забитый дом, полуразрушенный и мрачный даже в летнюю пору.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑма ҫуракан заводран икӗ кун ӗнтӗ урамсем тӑрӑх юпасем турттарнӑ, лавсем хыҫҫӑн, кӗреҫесем йӑтса, ҫӗр чавакансем пынӑ.
Два дня от лесосклада по всем улицам тянулись подводы, груженные бревнами, а следом за ними направились с лопатами землекопы.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лаша е вӑкӑр кӳлнӗ урапасем калла-малла чупаҫҫӗ, юнашар, сиккелесе, пушшисемпе хӑмсарса, хӑвалакан ачасем чупса пыраҫҫӗ: хӑма сарнӑ сукмак тӑрӑх, вӑчӑра пек тӑрса тухса, ҫӗр тиенӗ наҫилккасем ҫӗкленӗ хӗрарӑмсем утаҫҫӗ; вӑйпитти йӗкӗтсем пӗр кӗпе вӗҫҫӗн кӑна, пичӗсем хӗрелсе хуралсах кайнӑ, вӗсем лумсемпе ҫӗр катаҫҫӗ, ҫӗрӗ вара кӑмака пысӑкӑш катӑла-катӑла ӳкет; икӗ ача ҫинче кантра тӑсса пыраҫҫӗ, вӗсем хыҫҫӑн кӗрӗк ҫинчен брезент плащ тӑхӑннӑ ҫын хул айне кӗнеке хӗстерсе утать; ачасем шӑннӑ ҫӗре юпа ҫапса хӑвараҫҫӗ те кантрана малалла туртаҫҫӗ; пӗр ушкӑн вӑкӑр — ултӑ мӑшӑр — пӗр касӑллӑ плуга туртаҫҫӗ; плуг аврине икӗ маттур арҫын пӗтӗм вӑйпа пусса утаҫҫӗ, плуг, вӗтӗ чуллӑ ҫӗре шӑтӑр-шӑтӑр касса кӗрсе, чӗркуҫҫи таран йӗр хӑварса пырать…
Взад и вперед катятся то бычьи, то конные упряжки, рядом бегут погонычи, подпрыгивая и взмахивая кнутами; по дощатому настилу идут люди с носилками, груженными землей; молодые парни в одних рубашках, с красными до черноты лицами валят ломами глыбу земли величиной, с добрую печь; два подростка тянут шнур, а за ними идет мужчина в брезентовом плаще поверх шубы, с книгой под мышкой; мальчуганы втыкают в мерзлую землю дротяные палочки и тянут шнур дальше; движется вереница быков — пар шесть, запряженных цугом, — они тянут однолемешный плуг; на чапигах висят два плечистых дядька, плуг врывается в голышеватую землю и с треском роет борозду глубиной в колено…

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Хӑма ҫуратӑр-и? — ыйтрӗ Сергей, чӳрече умӗнчи пукан ҫине ларса.
— Доски пилите? — спросил Сергей, садясь на стул возле окна.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Хӑма ҫурма васкаҫҫӗ», — шухӑшларӗ те Сергей тепӗр еннелле ҫаврӑнса тӑчӗ.
«Пилят, торопятся», — подумал Сергей и стал смотреть в другую сторону.

Хӑма ҫуракан заводра пӗри трактора ӗҫе яма хӑтланнӑ, анчах ниепле те тапратса ярайман: мотор, автомат черечӗ пек, кӗр-кӗр кӗрлесе илет те каллех чарӑнать, шыв хӗррине кӑвак хӑю пек ҫинҫен тӗтӗм туртӑнать.
Под крышей лесопилки кто-то заводил трактор и никак не мог завести: отрывисто, как очередь автомата, трещал и умолкал мотор, а к воде тянулась сизая ленточка дыма.

Халӗ ӗнтӗ станицӑри совет ҫурчӗ патӗнчен ҫара йывӑҫ турачӗсем витӗр Кубань ҫыранӗ те, хӗрлӗрех тӗслӗ пӗрене шаршанӗсем те, хӑма ҫуракан заводӑн хӑма витнӗ ҫийӗ те, инҫетре, пӗр сӑмсах айӗнче, гидростанцин ҫӳллӗ пирки таҫтанах курӑнакан ҫийсӗр ҫурчӗ те янках курӑнаҫҫӗ.
Теперь же от станичного совета сквозь серые голызины веток хорошо был виден берег Кубани, красноватые штабели леса, дощатая крыша лесопилки, а вдали под бугром здание гидростанции, еще без крыши, но такое высокое, что его видно отовсюду.

Халӗ ӗнтӗ шыв хӗрринче ҫырма тулли пӗрене, шаршансенче хӑма, мачча пӗренисем выртнӑ.
Теперь же пойма была завалена лесом — штабелями лежали и бревна и доски.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Йывӑҫ шаршанӗсемпе юнашар, лутра сурӑх карти пек, хӑма ҫуракан завод ларнӑ, кунта пӑчкӑ юрри уйрӑмах хытӑ илтӗннӗ.
Рядом со штабелями древесины стояло низкое, как кошара, здание лесопилки, и песня пилы теперь звучала с исключительной силой.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унта, чӑнкӑ ҫыран хӗрринче, чӗкеҫ йӑви пек, йӗри-тавра хӑма тӑратса тухнӑ гидростанци ҫурчӗ ларать.
Там, у высокого обрыва, как ласточкино гнездо, лепилось обставленное лесами здание гидростанции.

Кустӑрмисене пӗрене тӑршшӗ сиктернӗ, ҫӗнӗ хӑма тиенӗ лавсем, шурӑ хӑю пек, площадь тӑрӑх тахҫанччен станица хыҫнелле шурӗҫ.
Колеса были раздвинуты на длину столбов, и белая лента свежих досок долго тянулась через площадь, направляясь за станицу.

Хӑма ҫуракан заводран кӳлнӗ лашасем килеҫҫӗ.
От лесопилки двигались конные упряжки.

Ку сасӑ станица хыҫӗнчен, хӑма ҫуракан заводран илтӗнет: унта мотор кӗрлет, тӑкӑс та ӑшӑ сывлӑша ҫурас пек, кас-кас пӑчкӑ уласа илет, унтан сасартӑк чарӑнать те хытӑ шӑхӑрса ярать.
Звуки возникали за станицей, на лесопилке, — там стучал мотор и пила то взвывала, точно силясь разрезать теплый, отяжелевший воздух, то голос ее слабел, замирал или разливался острым свистом.

Хӑма стенасем ҫинче ҫутӑ пӑнчӑсем сиккелесе ташлаҫҫӗ, кӑнттам та илемсӗр мӗлкесем шӑвӑнса куҫаҫҫӗ, вӑйсӑррӑн мӗлтлетекен хунар турӑш умӗнчи ҫуллӑ лампада ҫутипе тӗтӗмленсе йӑсӑрланать.
На дощатых стенах танцевали световые блики, качались и увеличивались в размерах безобразные тени, жирным лампадным светом дымился фонарь.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика