Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуман (тĕпĕ: ху) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗнле кӑна ӗҫсем туса хуман пулӗччӗҫ-ши вӗсем.

Каких они делов натворили бы.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ку вӑл — юратакансен пурнӑҫӗнчи чи кӗске те савӑнӑҫлӑ самант, чи пысӑк телей — ун ҫинчен лакейсем, кучерсем калаҫма пуҫларӗҫ, анчах хамӑр нимӗн те шут татман-ха, ялтан ответ та килмен, хамӑн укҫа карманӗ пуш-пушах, хваттер те тупса хуман

Этот поэтический миг в жизни любящихся, венец счастья — о нем заговорили лакеи, кучера, когда еще ничего не решено, когда ответа из деревни нет, когда у меня пустой бумажник, когда квартира не найдена…

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тен, вӑл хӑй ҫине ҫапла тӑшманла пӑхнисен чӑн пӗлтерӗшне ӑнланайман, тен, мӑнкӑмӑллӑха пула вӗсене вырӑна хуман.

Может быть, она не поняла настоящего значения этих враждебных взглядов, может быть, из гордости пренебрегла ими.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Сӗтел-пукансене вырнаҫтарса лартман, япаласене тирпейлесе хуман? — терӗ вӑл.

И не расставлено, не прибрано? — сказал он.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫаксем пулман пулсан, вӑл каласа хуман пулсан… ун чухне мӗн?.. — ыйтрӗ Ольга.

А если б этого не было, если б не вырвалось у него… что тогда?.. — спросила она.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пӗрисем Ольгӑна айван, кӗске ӑслӑ тесе шутланӑ, мӗншӗн тесен вӑл пурнӑҫ ҫинчен, юрату ҫинчен ӑслӑ сӑмахсем пӑшӑлтатман, ҫынсем калаҫнӑ чухне никам кӗтмен хӑюллӑ сӑмахсем хӑвӑрттӑн каласа хуман, музыкӑпа литература пирки тишкернӗ чухне кӗнекесем ҫинчен вуласа е ҫынсенчен: илтсе пӗлнине калаҫура палӑртман: вӑл сахал калаҫнӑ, хӑйӗн ытлашши ӑслах мар шухӑшӗсене пӗлтернӗ — унран аслӑ та ҫивӗч «кавалерсем» пӑрӑннӑ; ҫивӗч маррисем, пачах урӑхла, ӑна ҫав тери ӑслӑ тесе шутланӑ, кӑштах унран хӑракаланӑ та.

Одни считали ее простой, недальней, неглубокой, потому что не сыпались с языка ее ни мудрые сентенции о жизни, о любви, ни быстрые, неожиданные и смелые реплики, ни вычитанные или подслушанные суждения о музыке и литературе: говорила она мало, и то свое, не важное — и ее обходили умные и бойкие «кавалеры»; небойкие, напротив, считали ее слишком мудреной и немного боялись.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл уншӑн вутра ҫунма е шывра путма шухӑшласа тӑман пулӗччӗ, ҫакна вӑл паттӑрла ӗҫ вырӑнне те, ҫынсене тӗлӗнтерекен япала вырӑнне те хуман пулӗччӗ.

Он бы не задумался сгореть или утонуть за него, не считая этого подвигом, достойным удивления или каких-нибудь наград.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл ют ҫӗршывсенче пӗрре мар пулса курнӑ, анчах , тӑван ҫӗрӗн патриочӗ пулнӑ май, юттине нихӑҫан та мала хуман.

Он не раз бывал за границей, но он был патриотом и никогда не преклонялся перед иностранным.

Пӗрремӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

— Хамӑн телефон ҫине эп тахҫанах укҫа хуман.

— Я на свой мобильник давно денег не клала.

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Ан тив, пулнӑ пултӑр, — терӗ вӑл нимӗне хуман пек.

— Допустим, — хладнокровно отвечал он.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унпа нихҫан та кичемлӗхе пӗлместӗн, анчах хам ертсе пыракан пионерсем умӗнче ҫакӑн пек шӳтлени маншӑн пӗрре те кӑмӑллӑ мар: ман авторитета хисепе хуман пек туйӑнать.

Мне с ним всегда было весело, но я не любила, когда он шутил так при моих пионерах: мне казалось, что этим он умаляет в их глазах мой авторитет.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах та ун пек туни — Амедпа иксӗмӗрӗн пӗрне пӗри шанса тӑрассине хисепе хуман пек туйӑнчӗ мана.

Но мне казалось, что этим бы я нарушила обет взаимного доверия.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ Саньӑна яхӑнне те кӑткӑс ҫын вырӑнне хуман!

Но я вовсе не понимала его слишком сложно.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хушӑран-хушӑран вӑл ҫынна ним вырӑнне хуман пек, ҫав вӑхӑтрах темле тӗксӗммӗн халӑх ҫине, суд членӗсем ҫине пӑха-пӑха илет.

Иногда он надменно и в то же время как-то туманно посматривал на публику, на членов суда.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пичӗ-куҫӗ те ун чӑн-чӑнах, грим та хуман, ун пек пулсан, ӑна эп часах асӑрханӑ пулӑттӑм.

Лицо у него было настоящее, незагримированное, я бы сразу заметила.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ура хуман пулсан, эпӗ сана питӗ лайӑх ҫатлаттарнӑ пулӑттӑм.

 — Если бы не подножка, я бы тебе здорово залепила.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӳме айне хӗвеле, кайӑк-кӗшӗксене, пӗлӗте ахальтен ӳкерсе хуман ӗнтӗ эпӗ!

Недаром рисовал я над забором солнце, птиц, облака!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫынна мӗн пулмаллине малтанах ҫырса хуман, тетӗп, — терӗм эпӗ кӗсьере тӑрса юлнӑ пӗр-ик виҫ теҫетке червонеца пӗтӗмпех сӗтел ҫине силлесе.

— Утверждаю, что нет предопределения, — сказал я, высыпая на стол десятка два червонцев — все, что было у меня в кармане.

Фаталист // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Амӑшӗ ҫамрӑк ҫынсене питӗ юратать; хӗрӗ вӗсене ним вырӑнне хуман пек пӑхать: Мускав йӑли.

Мать очень любит молодых людей: княжна смотрит на них с некоторым презрением: московская привычка!

Майӑн 13-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Лиза, унӑн хура Лизи, питне шап-шур шуратнӑ мисс Жаксонран та ытларах писев сӗрсе тултарнӑ пулнӑ; суя кӑтрисем, хӑй ҫӳҫӗнчен нумай шурӑрахскерсем, ХIV-мӗш Людовикӑн парикӗ пек хӑпарса тӑнӑ; à l’imbècile ҫаннисем Madame de Pompadour фижми пек тухса тӑнӑ; пилӗкне икс саспалли пек ҫыхнӑ, амӑшӗн ломбарда хуман мӗн пур хаклӑ йышши чулӗсем ун пӳрнисем, мӑйӗ тата хӑлхисем ҫинче йӑлтӑртатса тӑнӑ.

Лиза, его смуглая Лиза, набелена была по уши, насурьмлена пуще самой мисс Жаксон; фальшивые локоны, гораздо светлее собственных ее волос, взбиты были, как парик Людовика XIV; рукава à l'imbécile торчали как фижмы у Madame de Pompadour; талия была перетянута, как буква икс, и все бриллианты ее матери, еще не заложенные в ломбарде, сияли на ее пальцах, шее и ушах.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней