Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урампа (тĕпĕ: урам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тыткӑна лекнисен колонни мӑн урампа тусан кӑларса пырать.

Колонна пленных пылила большой улицей.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗррехинче хӗвеланӑҫ енчи Тӑватӑ арка ҫывӑхӗнчи урампа иртсе пынӑ чух извозчик пӗр пӗчӗк йытта таптаса вӗлернине куртӑм.

Проходя однажды по улице Четырех западных арок, я видел, как извозчик задавил собачонку.

Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.

Пионерсем, кашни ҫуртӑн хунарӗсем айне: Володя Дубинин урамӗ тесе ҫырнӑ, сарлака, хӗвеллӗ ҫутӑ урампа пыраҫҫӗ.

Пионеры идут по широкой, озаренной солнцем улице, где под фонарем каждого дома написано: УЛИЦА ВОЛОДИ ДУБИНИНА.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Урампа гитлеровецсен ирхи патрулӗ иртсе кайрӗ.

Прошел по улицам поселка утренний патруль гитлеровцев.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Урампа килнелле иртсе пынӑ чухне вӑл ура сассине илтнӗ.

Проходя домой по улице, заслышал звуки шагов.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл урампа иртсе пынӑ чух ун ҫинелле чӳречесенчен, калинккесенчен, пӳрт умӗнчи пӗчӗк пахчасенчен, хӳме-картари ҫурӑк-хушӑксенчен пӑхрӗҫ.

Когда он проходил по улице, на него глядели из окон, из калиток, из палисадников, из щелей в заборах.

XX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫӗрле, урампа пынӑ чух, вӑл такам хӳми хыҫӗнче, пахчара, нарциссен питӗ техӗмлӗ те хӗрӳ шӑршине уйӑрса илчӗ.

Ночью, идя по улице, он услышал за чьим-то забором, из палисадника, пряный и страстный запах нарциссов.

XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каясси кунта инҫех марччӗ, пурӗ те икҫӗр утӑмсем кӑначчӗ, ҫавӑнпа Ромашов унта урампа мар, яланах вӑрттӑн ҫулпа, темле пуш вырӑнсемпе, пахчасемпе те каҫӑсем урлӑ ҫӳретчӗ.

Это было недалеко, всего шагов двести, и туда Ромашов всегда ходил не с улицы, а через черный ход, какими-то пустырями, огородами и перелазами.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Урампа вӑл туйипе таклаттаркаласа пӗчченех пынӑ иккен.

Он один брел по улице, постукивая палкой по мостовой.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Урамра ҫынсем ҫукки ҫак айван хӗрачана самай лӑплантарчӗ, вӑл урампа чупсах кайрӗ.

Но это безлюдье успокоило простодушную девочку, и она быстро побежала по улице.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Урампа ҫынсем иртсе ҫӳреҫҫӗ.

По улицам сновали люди.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах урампа иртсе пынӑ чух Стефчов хӑйӗн тарҫине курах кайрӗ, леш ӑна Пловдиврен тухтӑр килнӗ тесе пӗлтерчӗ.

Но на улице Стефчов встретил своего слугу, и тот сказал, что из Пловдива приехал врач.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хӑш урампа иртсе пынине те ас туса юлаймарӗ; вӑл пӗтӗмпе вӗриленчӗ, пуҫӗ ҫаврӑнма тытӑнчӗ, шӑмми сыпписем, тем, сура пуҫларӗҫ.

Лалка не помнила, по каким улицам она шла, как очутилась дома; она вся горела, голова у нее кружилась, все суставы ломило.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо шӑпах Мичо Бейзаде патнелле пӑрӑнакан урампа иртсе пыратчӗ.

А шел он как раз по той улице, что вела к дому Мичо Бейзаде.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Заманов Бяла Черквара ӗҫсем мӗнле пынине пӗлмесӗр пултараймасть, урампа иртсе пынӑ чух кашни ҫамрӑк ҫынна чарса, ҫакӑн пек йӗкӗлтесе ыйтать:

Заманов несомненно знал, какие события назревают в Бяла-Черкве, и с язвительной усмешкой спрашивал каждого встречного юношу:

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Донка, хӗрӗм, пыр, куку патне ҫывӑрма кай, анчах урампа ан ҫӳре, ҫатан урлӑ каҫ, — терӗ Цанко.

— Донка, иди, доченька, ночевать к дяде, только лезь через плетень, не ходи по улице, — сказал Цанко.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗррехинче Сашенька ҫӗрле урампа утса пынӑ.

Однажды Сашенька шла по улице, довольно поздно.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка урампа пырать.

Верочка на улице.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловна Гороховӑй ятлӑ урамра, Садовӑй урампа Семеновски кӗпер хушшинче, нумай хутлӑ ҫуртра ӳссе ҫитӗннӗ.

Вера Павловна выросла в многоэтажном доме на Гороховой, между Садовой и Семеновским мостом.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Бригадӑри шыв кӳрекен вун ултӑ ҫулхи Андрей Акимов урампа лашисене васкамасӑр уттарса пынине курсан, Давыдов, пӗчӗк ача пек, ун ҫулне пӳлме чупрӗ, ҫитсен, урапа ҫинчи тулли шыв пичкине мекӗрленсе тӗртсе антарчӗ те, аран-аран сывлӑш ҫавӑрса ҫапла каларӗ:

А когда увидел неторопливо едущего по улице бригадного водовоза — шестнадцатилетнего паренька Андрея Акимова, — бегом, как мальчишка, бросился ему наперерез, не без усилия столкнул с дрог полную бочку воды и, задыхаясь, выговорил:

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней