Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытӑнать (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пуҫтарӑнса пынӑ вак турпассене тасатма вӑл тӑтӑшах инструментне кӑлара-кӑлара силлет, мӗнле шӑтарнине пӑхса илет те каллех пӑралама тытӑнать.

Он то и дело вынимал свой инструмент, чтобы вытряхнуть стружки, заглядывал в просверленное отверстие и снова принимался сверлить.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Герцеговинӑпа Босни пӗр хӗрринчен пуҫласа тепӗр вӗҫне ҫити вут хыптарса яраҫҫӗ; Крит та хӗмленме тытӑнать

Герцеговина и Босния загорятся от края и до края; Крит тоже запылает…

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кам та пулин хӑйӗн шухӑшӗпе килӗшмесен, вӑл чӗрре кӗрсе каять, хӗрсе ҫитет, кӑшкӑрашать, вӑрҫмаллипех вӑрҫма тытӑнать.

Нервный и горячий, он взрывался, как только кто-нибудь осмеливался говорить наперекор его заветным убеждениям, в таких случаях он кипятился, кричал и ругательски ругался.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Геновева хӑйӗн ачине ашшӗ ҫинчен хурланса каласа парать, анчах акӑ сунарҫӑ йыттисем вӗрни илтӗнме тытӑнать, Геновева ачипе пӗрлех шӑтӑка кӗрсе каять, хӑйсемпе пӗрле качакине те мӑйракинчен ҫавӑтса кӗртеҫҫӗ.

Геновева жалобно рассказывает ребенку об его отце, но, заслышав лай охотничьих собак, вместе с ребенком возвращается в пещеру, таща за рога упирающуюся козу.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Путса вилекен ҫын улӑм пӗрчинчен те пулин тытӑнать.

— Утопающий хватается и за соломинку.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уҫӑ кӑмӑллӑ тухтӑр хӑй те упипе пӗрле ташлама тытӑнать.

Тогда и весельчак Соколов пускался с нею в пляс.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клеопатра ташша хӗрсе ҫитсен мӗкӗрме тытӑнать те, вара таврари пур халӑх та тухтӑр упи ташланине лайӑх пӗлсе тӑрать.

В разгаре пляски Клеопатра так ревела, что весь околоток знал, когда она танцует.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко ҫапах та сехечӗ кашни чарӑнмассерен, пит тӑрӑшса та ӑсталӑхне ҫитерсе, ӑна каллех ӗҫлеттерме тытӑнать.

Но всякий раз, как они останавливались, Марко очень старательно и умело возвращал их к жизни.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Калама тытӑнать те — вӗҫне-хӗрне тухаймасть.

Как начнет рассказывать, конца не видно…

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хайхисем пурте, — ҫӗнтерекеннисем те, парӑнаканнисем те, — ашшӗ патне чупса пыраҫҫӗ, пӗри ӳпкелешме тытӑнать, тепри тӳрре тухасшӑн.

Все, и победители и побежденные, побежали к отцу, кто жаловаться, кто оправдываться.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рахметов хӑйӗн пурнӑҫӗн кашни утӑмне халӑхшӑн кӗрешес ӗҫе пӑхӑнтарать, ҫавна вӑл чи пысӑк тивӗҫ тесе шутлать, Вӑл профессионал-революционер пулса уҫҫӑн ӗҫленипе кӑна ҫырлахмасть, вӑрттӑн ӗҫлеме тытӑнать, вырӑссен ытти революционерӗсемпе, урӑх ҫӗршывсен революционерӗсемпе ҫыхӑну тытма пуҫлать.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Паллах, паянхи калаҫу та пӗр результатсӑрах юлас ҫук-ха; вӑл Полозова мӗнле влияни пани халӗ паллӑ та мар-ха, старик ҫапах та Кирсанов сӑмахӗсем пирки шухӑшлама тытӑнать — ку ҫапла пулмаллах ӗнтӗ; унпа малашне те ҫапла калаҫас-тӑк, вӑл тӑна кӗмеллех.

Конечно, и нынешний разговор не останется без результата; хотя теперь и незаметно никакого влияния его на Полозова, старик все-таки начнет задумываться над словами Кирсанова — это неизбежно; и если продолжать с ним такие разговоры, он одумается.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Саша ӗҫмелли савӑт-сапасем илме тухса каять, — ҫапла, кун пекки унӑн савӑт-сапасене хӑйпе пӗрле тӳрех илсе кӗнинчен нумайрах пулать, — унтан хуҫаланма тытӑнать, Вера Павловна вара ҫаплах ачашланать, чей ӗҫсе тӑрансан каллех таянса выртать, анчах ӗнтӗ вырӑн ҫинче мар, сарлака диван ҫинче; диванӑн лайӑх енӗ сарлакинче мар, вӑл тӳшек пек ҫемҫинче; унта Вера Павловна 10 е 11 сехетченех, Сашӑн е госпитале, е клиникӑсене, е академи аудиторине кайма вӑхӑт ҫитичченех выртать, анчах юлашки куркапа пӗрле Саша сигара илет те вӗсенчен хӑшӗ те пулин пӗрне-пӗри: «ӗҫе тытӑнатпӑр» е «ҫитет, ҫитет, халӗ ӗҫлес пулать», тесе асӑнтарать — анчах мӗнле ӗҫе?

Саша уходит за прибором, — да, это чаще, чем то, что он прямо входит с чайным прибором, — и хозяйничает, а она все нежится и, напившись чаю, все еще полулежит уж не в постельке, а на диванчике, таком широком, но, главное достоинство его, таком мягком, будто пуховик, полулежит до десяти, до одиннадцати часов, пока Саше пора отправляться в госпиталь, или в клиники, или в академическую аудиторию, но с последнею чашкою Саша уже взял сигару, и кто-нибудь из них напоминает другому — «принимаемся за дело» или «довольно, довольно, теперь за дело» — за какое дело?

XII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Акӑ вӗсем Вера Павловна пӳлӗмне вырнаҫса лараҫҫӗ, Вера вулама тытӑнать:

Вот они располагаются в комнате Веры Павловны, и Вера начинает читать:

VII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑйӗн ӗҫне туса пӗтернӗ хыҫҫӑн вӑл сасӑпа вулама тытӑнать те, ӗҫ пулмасассӑн, ҫур сехет, пӗр сехет вулать.

Сделав свои распоряжения, она принималась читать вслух, читала полчаса, час, если раньше не перерывала ее надобность опять заняться распоряжениями.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Пырса хунӑ хӑма татӑкӗсем ҫине ҫаврӑнса пӑхать те вӑл тата ытларах канӑҫсӑрланма тытӑнать.

Взглянув на груду дощечек, Лао-цзы почувствовал себя еще хуже.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Пӗр-икӗ сехет пек иклетет те, тухатмӑш, вара харлаттарма тытӑнать.

Часа два поикает, нечистая, сила, и переходит на храп.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тата хӗвелӗ те, хӗвеланӑҫнелле куҫса пынӑ май, Ҫӑрттан мучие хыҫран хӑвалать тейӗн: хӑй вӑл, тӗркесе пӑрахнӑ аҫамӗ ҫине ӳпне выртнӑскер, хӗвел пайӑркисем ҫӗтӗк кӗпи витӗр ҫурӑмне сисӗнмеллех йӗплеме тытӑнсан, ыйхӑран вӑранмасӑрах, сулхӑналла шӑва-шӑва куҫать; анчах темиҫе минутран хӑпма пӗлмен хӗвел старик ҫурӑмне каллех пӗр хӗрхенмесӗр хӗртме тытӑнать, вара Ҫӑрттан мучие каллех хырӑм ҫинче айккинелле шӑвӑнма лекет.

А тут еще солнце, перемещаясь на запад, словно бы преследовало Щукаря: он спал, лежа на животе, уткнувшись лицом в свернутый зипунишко, и как только солнечные лучи начинали нащупывать, а затем и ощутимо покалывать сквозь дырявую рубашку его худую спину, — он в полусне слегка перемещался в тень; но через несколько минут докучливое солнце снова начинало нещадно жечь стариковскую спину, и Щукарю снова приходилось ползти на животе в сторону.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Мана сивӗ чирӗ силлеме тытӑнать.

— У меня начинается приступ малярии.

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ну, паттӑра комиссар ҫапла калани савӑнтарать, вара вӑл пуҫтахланса мар, ӑспа ҫапӑҫма тытӑнать

Ну, герою, разумеется, лестно, что о нем комиссар такого мнения, и начинает он воевать не бесшабашно, а с рассудком…

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней