Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӑчӑк сăмах пирĕн базăра пур.
кӑчӑк (тĕпĕ: кӑчӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Григорий, чӗлпӗре карӑнтарса, утне хӑяккӑн пӑрса тӑратрӗ, казаксен ушкӑнӗпе Ермакова шыраса тупрӗ те, кӑчӑк туртса, хӑй патне чӗнсе илчӗ.

Григорий натянул поводья, повернул коня боком: разыскав в толпе казаков Ермакова, поманил его к себе пальцем.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ларура ял Совечӗн председателӗ Екатерина Черкашина та, мӑнтӑр та сарлака хулпуҫҫиллӗ хӗрарӑм пулнӑ, вӑл алӑк патнех пӗччен ларнӑ, Черкашина Егор пуринчен малтан курчӗ те савӑнса кайрӗ, ӑна кӑчӑк туртса хӑй патне чӗнчӗ.

Особняком держалась на заседании и председатель сельского Совета Екатерина Черкашина — дородная, крутоплечая женщина, пристроившаяся у самой двери, она первая увидела Егора и оживилась, поманив его пальцем.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл лаши ҫине утланчӗ те, Усть-Хоперскинче юлакан сотньӑсен пӗр командирне кӑчӑк туртса чӗнсе, йӗнер ҫинчен пӗшкӗнчӗ, хӑлхинчен шӑппӑн пӑшӑлтатса каларӗ:

Сел, поманил к себе командира одной из сотен, заслоном оставленных в Усть-Хоперской, перегнувшись с седла, шепнул ему на ухо:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗррехинче ӑна пан крыльца умӗнче тӗл пулчӗ, уринчен пуҫласа пуҫ тӳпи таран тӗсесе пӑхрӗ те пӳрнипе ҫилӗллӗн кӑчӑк туртса чӗнчӗ.

Как-то встретил его пан около крыльца, оглядел всего с ног до головы и зловеще поманил пальцем.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Суворов капитана кӑчӑк туртнӑ:

Поманил Суворов капитана.

Генерал погонӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Суворов офицерсем ҫине пӑхнӑ, пӳрнипе кӑчӑк туртса, поручика хӑй патне чӗннӗ:

Посмотрел Суворов на офицеров, поманил к себе пальцем поручика:

Генерал погонӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

— Мар, — тенӗ каллех Суворов, Калачинский ҫине ытарлӑн пӑхса, хӑй патнелле кӑчӑк туртса.

— Нет, — опять произнес Суворов, посмотрел на Калачинского загадочным взглядом, поманил к себе пальцем.

Тӑшман // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Кил хушшинчен тата, Григорие кӑчӑк туртса чӗннӗ пек, хӑйӗн кӑвак йӑмраллӑ аллине кӑнтарса, ҫӑл тараси курӑнса ларать.

С база — поднятый колодезный журавль словно кликал, вытянув вверх серую вербовую руку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан Степан сарлака та ҫӳллӗ юман вулли ҫумне сӗвенсе тӑрать, Григорие пӳрнипе кӑчӑк туртса, хӑй патне пыма чӗнет.

Степан прислонился к стволу разлапистого дуба, поманил Григория пальцем.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ху хӑнуна хӑвах сыхла… — Анфиса йӑл кулса, пиччӗшне кӑчӑк туртрӗ.

— Твой гость, ты его и оберегай… — Анфиса поманила брата пальцем.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хуралпа тимӗр тӑлӑллӑ ҫын тухса кайсан, Рейнсдорп канлӗхлӗн ахлатса илет те Гришаткӑна хӑй патне пыма кӑчӑк туртать.

Когда стража и колодник ушли, Рейнсдорп самодовольно крякнул и поманил к себе Гришатку.

Хӑрушӑ ҫын // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Кил-ха ҫывӑхрах, — пӳрнипе кӑчӑк туртнӑ вӑл Гришаткӑна.

— Иди-ка сюда, — поманил он пальцем Гришатку.

Малтанхи паллашу // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Старик кун каҫипе темиҫе хутчен пӑлтӑра тухать, Дуняшкӑна, пурнипе кӑчӑк туртса, хӑй патне чӗне-чӗне илет:

Старик несколько раз за день выходил в сенцы, манил Дуняшку пальцем.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лешӗ Григорие пӳрнипе кӑчӑк туртса илчӗ.

Тот поманил Григория пальцем.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӑвак сукмак пек йӑлтӑртатакан юханшыв йӑпатса кӑчӑк туртать.

Манила зазывно голубеющая стежка воды.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑй хуҫи — пан ҫывӑракан пӳлӗм чӳречи умне чарӑнса, хӑйӗн хӗрелнӗ сӑмси тавра пӳрнине чеен ҫавӑрттарса, кӑчӑк туртса тӑнӑ.

Сам хозяин — становился против окон панской спальни и хитро крутил пальцем перед веселым своим носом.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий тӑчӗ; хулпуҫҫийӗсене шӑтӑртаттарса карӑнса илчӗ те, Михайлӑсен пӳрт чӳречинчен кӑчӑк туртнӑн мӗлтлетсе тухакан ҫутӑ еннелле утрӗ.

Григорий встал; хрустнув плечами, потянулся и пошел на огонь, зазывно мигавший в оконце Михайловой хаты.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Петро ӑна пӳрнипеле кӑчӑк туртрӗ.

Петро поманил его пальцем.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫывӑхра ҫурхи шывпа тулма пуҫланӑ юханшыв ҫуталса, хӑйӗн сулхӑнлӑхӗпе хӑй патне кӑчӑк туртса выртать; хӑшпӗр ҫӗрте пӗчӗк утравсем симӗссӗн кӑтраланаҫҫӗ; леш енче ӗнесем шыв ӗҫме анаҫҫӗ — тӑмлӑ тӑпра тусанӗ кӗтӳ ҫинче кӗрен тӗтӗм пек мӑкӑрланать.

Вблизи располагалась начавшая наполняться весенними водами река и манила к себе своей прохладой; кое-где зеленели маленькие островки; по ту сторону спускаются на водопой коровы — глинистая пыль на фоне стада клубилась словно бурый дым.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Олейник ун ҫине ҫиленсе, куҫӗсене чалӑштарса пӑхрӗ те пӳрнипе кӑчӑк туртрӗ.

Сердито кося глаза, Олейник поманил его пальцем.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней