Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

калаҫан (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунта эп те чӑтса тӑраймарӑм: — Атте! Мӗн калаҫан эс! Калама юрать-и вара ун пек? — терӗм.

Тут уже я не выдержал: — Папа! Что ты говоришь! Разве можно так говорить?

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эсӗ унпа калаҫан теҫҫӗ.

И ты с ней будто разговариваешь?

Пӗрремӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Акӑ укҫа, пӗрле вӗренекен юлташупа, Юльӑпа, калаҫан, вӑл веҫех пӗлет.

Помоги переводом

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

— Мӗн калаҫан эсӗ?

— Что ты? что ты?

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

— Мӗн эсӗ мӗн калаҫан? — аллисемпе сулкаласа, пуҫӗпе сулласа каларӗ пуҫлӑх.

— Что ты, что ты! — отмахиваясь руками и качая головой, заговорил начальник.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

 — Анчах ҫакнашкал чӗлхепе калаҫан халӑх — аслӑ халӑх иккенне ӗненмесӗр тӑма ҫук!

Но нельзя верить, чтобы такой язык не был дан великому народу!

Вырӑс чӗлхи // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 175 с.

— Мӗн калаҫан?

— Да что ты!

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Эсӗ мӗн ҫинчен калаҫан? — хулӑн сасӑпа ыйтрӗ лешӗ.

Об чем ты гутаришь? — баском отвечал ей хозяин.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тем калаҫан эс, Сережка.

— Ну, Сережка, ты чепуху мелешь.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мӗн эсӗ, мӗн калаҫан, тӑхлач! — тӑнран тайӑлнӑ ҫынран хӑпасшӑн пулнӑ пек, ун патӗнчен чакрӗ Петро.

— Что ты, что ты, сваха! — как от зачумленной, отступал от нее Петро.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн калаҫан, мучи, сана ҫакна пула кӑна вӗлермен-и вара?

— Да что, дядя, разве от этого тебя не убили?

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Кампа калаҫан эс? — ыйтрӗ Кирюха.

— Кому это ты? — спросил Кирюха.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мӗн калаҫан эс?

Что ты говоришь?

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн калаҫан, тупата!

— Помилуй, душа моя!

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Марко, — терӗ вӑл, — пит ӑслӑ калаҫан эс, анчах пиртен ӑслӑ ҫынсем те пур, мӗн пулас-килессе вӗсем витӗр курса тӑраҫҫӗ.

— Марко, — сказал он, — ты говоришь мудро, но есть люди мудрее нас, и они знают, что все это сбудется.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн кирлӗ мара калаҫан!

— Ну что ты!

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эсӗ манпа ҫавӑн пек сасӑпа калаҫан пулсан, малалла калама халӑм ҫук, — текеленӗ вӑл.

— Если вы говорите со мной таким тоном, то я не могу продолжать, — сказал он.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

— Мӗн калаҫан?

— Что вы говорите?!

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Кил хуҫи арӑмӗпе хуҫалӑх ҫинчен ҫеҫ калаҫатпӑр; кинемейпе калаҫма май ҫук: ӳсӗрет тата хӑлхи витӗрех мар; Акулина тӑр ухмах вӑл, дворник ялан ӳсӗр; ачасемпе ҫеҫ калаҫмалли юлать: вӗсемпе мӗн калаҫан?

С хозяйкой только и разговору, что о хозяйстве; с бабушкой говорить нельзя: та кашляет да и на ухо крепка; Акулина дура набитая, а дворник пьяница; остаются ребятишки только: с теми что говорить?

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗн калаҫан!

— Что ты!

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней