Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑтанчӗ (тĕпĕ: вӑтан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Натка япаласем йӑтса пынине курсан, Гейка вӑтанчӗ те, пуҫне ҫӗрелле чиксе, ӑнлантарса пачӗ:

Увидев нагружённую поклажей Натку, Гейка сконфузился и, насупившись, объяснил:

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Хӗр хӑйӗнчен шӑл йӗресрен хӑраса пурӑнчӗ ҫак вӑхӑтчен — калаҫма та вӑтанчӗ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Мӑнтарӑн Гагинӗ вӑтанчӗ.

Бедный Гагин смутился.

XIV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ася кӑшт вӑтанчӗ.

Ася слегка смутилась.

IX // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Гагин вӑтанчӗ, йӑмӑкне ухмаха ернӗскер тесе ӳпкеленӗ хыҫҫӑн манран ӑна каҫарма ыйтрӗ.

Гагин смутился, пробормотал ей вслед, что она сумасшедшая, попросил меня извинить ее.

VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

— Эпӗ шпорсемшӗн вунпилӗк тенкӗрен кая илместӗп, — терӗ вӑл, Пироговран хӑтӑлма тӑрӑшса; мӗншӗн тесен вӑл, тӳрӗ кӑмӑллӑ нимӗҫ, хӑй килӗшӳсӗр ӗҫ тунине курнӑ ҫын ҫине пӑхма вӑтанчӗ.

— Я за шпоры не могу взять меньше пятнадцати рублей, — произнес он, желая отделаться от Пирогова, потому что ему, как честному немцу, очень совестно было смотреть на того, кто видел его в неприличном положении.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

— Ан ҫилен, Прокофьевна, эпӗ сана асӑрхаман, — вӑтанчӗ карчӑк.

— Не прогневайся, Прокофьевна, я тебя не приметила, — смутилась старушка.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл Марусьӑна хирӗҫ ларчӗ, лешӗ вара тантӑшӗ хӑйпе пулнӑшӑн вӑтанчӗ пулас.

Она села напротив Маруси и встревоженно смотрела на подругу, а та, видно, тяготилась ее присутствием.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя вӑтанчӗ.

Катя смутилась.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна вӑтанчӗ.

Василиса Прокофьевна смутилась.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах Аксинья чунне уҫса калаҫма вӑтанчӗ, сайраран ҫеҫ, сӑмах пит вакласах кайман служивӑй Григорий ҫинчен асӑнмасӑр хӑварсан, куҫне хӗстерсе сисӗнмеллех хӑюсӑррӑн: «Пирӗн кӳрше, Григорий Пантелевича, курма тӳр килмерӗ-и тата? Амӑшӗ хытӑ хуйхӑрать уншӑн, ӗнтӗ йӑлтах типсе кайрӗ…» — текелесе ыйтса пӗлчӗ.

Но Аксинья стыдилась высказывать свое чувство, и лишь изредка, когда скупой на слова служивый не упоминал про Григория, она, щуря глаза и заметно смущаясь, спрашивала: «А соседа нашего, Григория Пантелевича, не доводилось встречать? Мать об нем беспокоится, высохла вся…»

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тимош вӑтанчӗ:

Тимошка смутился:

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫак кулла курсан, Ксени ӑна пуриншӗн те — сивӗрех пулнишӗн те, ӑнланманнишӗн те — каҫарчӗ, хӑй ун пирки нумай пулмасть урӑхла шухӑшланишӗн вӑтанчӗ.

За эту улыбку она сразу простила ему все — и странную черствость, и непонимание — и устыдилась своих недавних мыслей.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ… — вӑл вӑтанчӗ, ним тума пӗлмерӗ.

— Я… — Она была смущена и растеряна.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сергей кулнине асӑрхасан, Савва вӑтанчӗ.

— Савва смутился, заметив на лице у Сергея улыбку.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Юргин умӗнче Лена вӑтанчӗ, анчах ытти командирсене курнӑ чухнехи евӗр аптраса ӳкмерӗ: вӑл хӑйне служба енчен асӑрхаттарасран яланах хӑрать.

Лена смутилась перед Юргиным, но не растерялась, что случалось с ней при встречах с командирами: она всегда боялась каких-либо замечаний по службе.

VI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Червяков вӑтанчӗ, айваннӑн кулса илчӗ те сцена ҫине пӑхма пуҫларӗ.

Червяков сконфузился, глупо улыбнулся и начал глядеть на сцену.

Чиновник вилни // Иван Юркин. Антон Чехов. Чиновник вилни // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 133-135 с.

Жунь-ту, мансӑр пуҫне, пуринчен те вӑтанчӗ.

Жунь-ту был застенчив, он не боялся только одного меня.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Унӑн: «Сыв пулӑр, вӗрентекен», — тесе каласси килетчӗ, анчах вӑл хӑй сӑмахӗсенчен вӑтанчӗ, ҫавӑнпа шӳтленӗ пек кӑна хушса хучӗ:

Ему хотелось сказать: «Прощайте, учитель», но он застыдился фразы и только прибавил с натянутой шуткой:

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Генко вӑтанчӗ — вӑтанасси-мӗнӗ унӑн яланхи йӑличчӗ-ха ӗнтӗ, — вара такӑна-такӑна мӑкӑртатса хучӗ:

Генко смутился, — впрочем, смущение было его обычным состоянием, — и пробормотал, запинаясь:

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней