Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Шӑпах сăмах пирĕн базăра пур.
Шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсир ӑна телефонпа чӗнтерӗр, — канаш пачӗ паспортистка, — шӑпах ӗнер кӑна ун патне телефон кӗртрӗҫ-ха.

— А вы бы ему позвонили, — посоветовала паспортистка. – У него как раз вчера телефон включили.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун патне манӑн е шӑпах кӑмӑлӗ ҫаврӑннӑ вӑхӑтра, ӑҫта та пулин театрта чухне-и, хама курас тенине асне те илмен чухне кӗрес килетчӗ.

То хотелось мне явиться перед ним в лёгкую минуту его жизни, где-нибудь в театре, когда самая мысль обо мне будет бесконечно далека от него.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хаклӑ Иван Павлыч, тен эпӗ вилни ҫинчен сарӑлнӑ хыпар сирӗн пата та ҫитнӗ пулӗ, анчах ку ҫырӑва шӑпах эпӗ хам ҫырнӑ, сирӗн Сашӑр».

Дорогой Иван Павлыч, может быть, известие о моей смерти донеслось и до вас, но это пишу вам именно я, ваш Саня».

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах Иван Павлыч килӗнче ҫук.

Тишина. Ивана Павлыча не было дома.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иккӗмӗшӗ, стоматологически клиникин машинистки, Лукерья Ильинишна ятлӑскер вӑл, мана сасартӑк хӑй асне илнине пӗлтерчӗ: Трофимова доктор Катьӑна шӑпах Ярославле ӑсатнӑ иккен.

Во-вторых, Лукерья Ильинишна — так звали машинистку стоматологической клиники — вдруг объявила мне, что она вспомнила: доктор Трофимова отправила Катю именно в Ярославль.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам курнӑ Ленинград ҫыннисем каланӑ тӑрӑх, Катьӑна шӑпах Ярославльте шырамаллаччӗ манӑн.

который мне удалось установить, и, по мнению всех ленинградцев, с которыми я говорил, Катю нужно было искать в Ярославле.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тата ҫав аран палӑракан йӗре те ҫухатас-им ӗнтӗ, тен шӑпах ҫав йӗр Катя асапланса та тертленсе пурӑнакан ҫӗре ертсе пырать-тӗр.

Потерять этот след, слабый, едва заметный, но, возможно, ведущий туда, где она живёт, мучась, потому что проклятая заметка не могла не дойти до неё?

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл икӗ пая уйрӑлнӑ пекех туйӑнчӗ мана, мӗншӗн тесен шалтан тата шӑпах ҫавӑн пек тепӗр ача сыхланса пӑхса илчӗ.

Мне показалось, что он раздвоился в эту минуту, потому что ещё один совершенно такой же мальчик осторожно выглянул из-за полога.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах ҫак самантра пулас, эпӗ хам тӗллӗн калаҫкала пуҫларӑм, ҫитменнине тата пӗр кӗтмен япаласем ҫинчен.

Кажется, именно в это время я стал замечать, что говорю сам с собой и притом довольно странные вещи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна шӑпах пульӑсемпе питӗнчен персе тивертнӗ, хура куҫхаршийӗсем ытла хӗн курса пӗтнӗ пек туртӑнарах тӑраҫҫӗ.

Пули попали в лицо. Красивые чёрные брови были сдвинуты с выражением страдания.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку шӑпах кирлӗ вӑхӑта килчӗ, мӗншӗн тесен пӗр талӑк ытлаччӗ ӗнтӗ ҫӑвара ним те хыпманни.

Это было кстати — больше суток я ничего не ел.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах юрӑхлӑ саманта пула эпӗ ӑна костыльпе яра патӑм.

Минута была удобная, и я бросил костыль.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашов выҫса вилетӗп, тесе нӑйкӑшма пуҫларӗ, анчах эп ун ҫине кӑшкӑрса пӑрахрӑм та, вӑл шӑпах пулчӗ.

Ромашов стал ныть, что он умирает от голода, но я прикрикнул на него, и он замолчал.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл паҫӑрхи хӗрсенчен пӗриччӗ иккен, шӑпах хурараххи, Катя ятли.

Это была одна из давешних девушек, именно та, посмуглее, которую звали Катей.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах пулчӗ вӑл — тӗленнипех ҫав ӗнтӗ.

Он замолчал — конечно, от удивления.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен, шӑпах ҫав самантра ача чухнех курнӑ тискер тӗлӗксене асӑма илтем пулӗ, тӗлӗксенче мана вӗлеретчӗҫ те, путаратчӗҫ те, — вӑрансанах вара хам сывӑ иккенне туйнипе тем пек хӗпӗртеттӗм.

Кажется, именно в это мгновение я вспомнил детские страшные сны, в которых меня убивали, топили, и чувство счастья, когда проснёшься — и жив.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Урӑхла пулма та пултараймасть тенӗ чухне капланнӑ пӗлӗтсем шӑпах пӗтрӗҫ.

Облака кончились именно тогда, когда стало казаться, что иначе и не бывает.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир унпа час-часах уйрӑлаттӑмӑр та, халӗ акӑ вӑл хампа пӗрлех ҫӳретчӗ пулин те эпӗ ӑна ӑшӑмра ҫеҫ курма хӑнӑхнӑ ӗнтӗ: йӑрӑм пурҫӑн халатпа вӑл, ҫӳҫне туранӑ, е, тӗрӗсрех каласан, тураман-ха, шӑпах ҫав ирхине васкавлӑн якаткаласа янӑ пек курма юрататтӑм эп ӑна.

Мы так часто разлучались, и я так привык представлять её в воображении, что представил и сейчас, хотя она была рядом: в полосатом шёлковом халатике и причёсанную, или, вернее, непричёсанную, именно так, как мне понравилось в то утро, когда я впервые увидел её с этой небрежной, наскоро заколотой косой.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗлӗнмеллех тухрӗ-ҫке, шӑпах хам пур чухне килсе кӗтӗн!

Это чудо, что ты меня застала!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петенька пысакланчӗ, ӳсрӗ, шӑпах ял ачи пулса тӑчӗ, сӑмсине те хӗвел ҫиекен пулчӗ, хӗвелпе пиҫӗхнӗ урисенчи ҫемҫе ҫӑмӗ те ылттӑн тӗслӗ пулса кайрӗ.

Петенька вырос, окреп и стал совсем деревенским мальчишкой, с облупившимся на солнце носом, с золотистыми волосиками на загорелых ногах.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней