Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Шӑпах сăмах пирĕн базăра пур.
Шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вырас салтакӗ малалла талпӑннӑ, гранатне ҫӗкленӗ, шӑпах ҫав самантра ун чӗрине хаяр пуля шӑтарнӑ.

Русский солдат рванулся вперёд, занёс гранату, и в это мгновение ударила его в сердце роковая пуля.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн те шухӑшларӑм та эпӗ, пӗр шухӑш кӑна ман пуҫа кӗмерӗ: ҫакӑн ҫинчен мана шӑпах Ромашов каласа парасси.

Всё передумала я — только одно не приходило мне в голову: что об этом расскажет мне Ромашов.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав хаҫата вӑл ытти питӗ кирлӗ хутсемпе пӗрле планшета хунӑ пулнӑ иккен те, планшечӗ шывра йӗпеннӗ, хаҫатӗнчен йӗпе чӑркам кӑна тӑрса юлнӑ, вара ӑна типӗтсен, шӑпах Саня ҫинчен ҫырнӑ енӗ ҫухалнӑ пулнӑ.

Он держал этот номер в планшете вместе с другими бумагами, очень важными. Планшет попал в воду, газета превратилась в мокрый комочек, и, когда он её просушил, как раз той полосы, на которой была напечатана заметка, не оказалось.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сире шӑпах ҫирӗм минут паратӑп.

Вам даётся ровно двадцать минут.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫӗ ытармалла марччӗ, уярччӗ — шӑпах «вӗҫмелли вӑхӑт», тетчӗҫ Ленинградра.

Ночь была великолепная, ясная — самая «налётная», как говорили в Ленинграде.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах ҫав кунхине, Петя Сфинксем патӗнче сывпуллашнӑ чухне унӑн мӑнаҫлӑхне, вилӗм ҫине вӑл епле йӗрӗнсе пӑхнине асӑрхарӑм.

Как ни странно, но именно в этот день, прощаясь с Петей у Сфинксов, я почувствовала эту гордость, это презрение.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хӑй хулӑн та, мӑйӑхлӑ, — шӑпах кӗҫҫепит нимӗҫ ӗнтӗ!

— Такой толстый, с усами — типичная шпионская рожа!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен шӑпах ҫав сехетре манӑн театрта пулас пур-и, е нимӗн тумасӑрах ҫывӑрнӑ вӑхӑт пулӗ, е тата кампа та пулин калаҫасси, хальхи пек каласси пулӗ, акӑ бригадир мӗн ҫинчен те пулин урӑххи ҫинчен шухӑшласа, пуҫа ҫӗклетмесӗр ӗҫлеме сӗнчӗ, эпир пӗчӗк редакторшӑпа пӗр-пӗрин ҫине пӑхрӑмӑр та кулса ятӑмӑр.

Быть может, в этот час я буду в театре, или буду спать, ничего не чувствуя, или буду разговаривать с кем-нибудь и смеяться, как сейчас, когда бригадир посоветовал нам работать машинально, то есть думая о чём-нибудь другом, и мы с чёрненькой редакторшей посмотрели друг на друга и рассмеялись.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Поезд тӑватӑ сехетре хускалмаллаччӗ, шӑпах ҫав вӑхӑтра хускалчӗ те вӑл.

Поезд должен был отойти в четыре часа и отошёл совершенно точно.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗн ҫинчен калаҫнӑ-ши вӗсем, мӗншӗн кукамай шӑпах Ярославль облаҫне тиркенӗ-ши, — пӗлместӗп, анчах пӗр ҫур сехет иртсен вӗсем аялалла анчӗҫ, пӗр-пӗринпе ырӑ кӑмӑллӑн калаҫатчӗҫ, кукамай вара ҫинчех михӗ ҫаккисем хатӗрленӗ май няньӑн наукӑллӑ ӗҫӗсене йӗкӗлтесе тиркешме тытӑнчӗ.

Не знаю, о чём они говорили и почему именно к Ярославской области у бабушки было такое отвращение, но через полчаса они спустились вниз, очень довольные друг другом, и бабушка сейчас же принялась пришивать к мешкам лямки и язвительно критиковать «научные» действия няни.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑхӑта чарса тӑратма май пур пулсан, ӑна эпӗ шӑпах ак ҫак самантра чарнӑ пулӑттӑм: эпӗ хуланалла чупрӑм та, Саньӑна тупайманнипе трамвай ҫинчен Невски урамӗнче антӑм, вара «Гастрономӑн» пысӑк чӳречи ҫине ҫапнӑ Главнӑй командованинӗн чи пирвайхи хыпарӗ умӗнче чарӑнтӑм.

Если бы можно было остановить время, я бы сделала это в ту минуту, когда, бросившись в город и уже не найдя Саню, я зачем-то слезла с трамвая на Невском и остановилась перед первой сводкой Главного командования, вывешенной в огромном окне «Гастронома».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах ҫапла калаҫнӑ хыҫҫӑн кукамая шухӑш пырса кӗнӗ, Николай Антонычран тарас та, пирӗн пата пырас, тенӗ.

Именно после этого разговора бабушке пришла в голову мысль — удрать от Николая Антоныча и переехать к нам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑпах ҫакӑнта Василий Жмыревпа тӗл пултӑмӑр.

И встретились там с Василием Жмыревым.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мана, сӑмахран, шӑпах эсӗ художник пулассӑн туйӑнатчӗ.

— А мне казалось, что именно ты будешь художником.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пысӑк Петьӑна эпир Собор садӗнче куртӑмӑр, тахҫан эпир Саньӑпа шӑпах ҫав вырӑнта кӑнтӑр варринче уйӑхпа ҫӑлтӑрсене курасчӗ тесе выртсаттӑмӑр.

Большого Петю мы находим в Соборном саду, на том самом месте, где он и Саня лежали когда-то, стараясь днём увидеть луну и звёзды.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир ҫурма ҫаврака гранит тенкел ҫинче, шӑпах.

Мы на полукруглой гранитной скамейке.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Карчӑк халь шӑпах вӑхӑтра шӑнкӑртаттарма пуҫларӗ, анчах пӗрмаях кансӗрленӗшӗн айӑп ан тӑвӑр терӗ.

Сиделка звонила теперь аккуратно, но каждый раз извинялась за беспокойство.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ленинградри театрсенчен пӗринпе вӑл Мускавра темиҫе хутчен те пулчӗ, яланах ман пата кӗрсе тухатчӗ — хӑй вӑл ӗлӗкхи пекех хыпаланаканскер, лапсӑркка ҫӳҫлӗ, шӑпах «пӗр кӗтмен ҫӗртен» пырса кӗрет, сӑнарӗ вара кӑшт аслӑрахне кура улшӑннӑ пулинех.

Несколько раз он приезжал в Москву с одним из ленинградских театров и всегда заходил ко мне — такой же быстрый, лохматый и «неожиданный», разве что стал немного постарше.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах вӑл кӗтмен ҫӗртен тӳрре килчӗ — ҫакӑ шӑпах ӗнтӗ Саня проектне йышӑнтармалли ӗҫре пысӑк усӑ кӳчӗ те.

Но неожиданно она подтвердилась — и именно это обстоятельство сыграло самую большую роль в признании Саниного проекта.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гардеробра пӑта ҫапса тухнӑ, иккун ҫакса тултарнӑ, «Итлетӗп» темелле, пур ҫӗрте те шӑпах.

В гардероб гвозди набила, иконы навешала и всё тихо так: «Слушаю».

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней