Поиск
Шырав ĕçĕ:
Чи хаклӑ ӗмӗт ун чухне ҫийӗнчех чӑнлӑх пулса тӑрӗ, вӑл вӗсем ҫине пӑхӗ, вӗсене аллисенчен тытӗ, вӗсен ачаш куллипе юррисене итлӗ, ҫакӑ вара тӗнчере пӗртен-пӗр хӗрарӑм — Шурочка патне чӑтмалла мар ҫунса ӑнтӑлнӑ хӗрӳ тапхӑрта ӑнланма ҫукла, анчах питӗ савӑк йӑпану пулӗ!
XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Ун ҫумне, аякри, аран илтӗнекен сасӑ евӗр, Шурочка ҫинчен шутлани хутӑшрӗ, анчах ку тӗлме-тӗллӗхре нимӗн начарри те, мӑшкӑлла кӳрентерӳ те ҫукчӗ, пачах-ха, мӗскер-тӗр савӑнӑҫличчӗ, кӗтсе тӑни, пӑлханчӑкли, ҫакӑ чӗрене шӑппӑн-шӑппӑн та ыррӑн-ыррӑн кӑтӑклантарчӗ.
XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Шурочка ҫывӑракан пӳлӗмӗн чӳречи уҫӑччӗ, — вӑл картишнелле тухать, тата ҫутӑ та ҫук.Окно в Шурочкиной спальне было открыто; оно выходило во двор и было не освещено.
XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Кашни каҫах тата вӑл Шурочка чӳречи умӗпелен иртетчӗ, иртет урамӑн тепӗр енӗнчен, йӑпшӑнса, сывлӑшне чара-чара, талтлатса тапакан чӗрепелен, хӑйне шӑп та шай темле вӑрттӑн та намӑсла вӑрӑ ӗҫӗ тунӑ чухнехи пеклӗн туйса.
XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
«Эпӗ ӑна чуптунӑ! — шухӑшлать Шурочка ниҫта кайса кӗреймесӗр. — Эпӗ ӑна юратнӑ!
XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Полк дамисем те пӗтӗмпех ҫакӑнта, Шурочка та.
XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Эпир иксӗмӗр те — эпӗ те, Шурочка та — эпир куллен тенӗ пекех алӑ пусман темле питӗ ирсӗр, сысналла ҫырусем илетпӗр.Мы оба — я и она — мы получаем чуть ли не каждый день какие-то подлые, хамские анонимные письма.
XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Малта, стройран пӗр виҫҫӗр утӑмсенче, яр-уҫӑ, яри-ҫутӑ пӑнчӑсем пула-пула, хӗрарӑм платйисем, сунчӑксемпе шӗлепкесем тӗрлӗ тӗслӗлӗн ула-чӑлаланса ялтӑраҫҫӗ: унта парад курма пухӑннӑ полк дамисем тӑраҫҫӗ, Ромашов уяври пек тумланнӑ ҫак ҫутӑ ушкӑнра Шурочка ҫуккине пит лайӑх пӗлет, анчах вӑл унталла пӑхса илет те — кашни хутӗнчех унӑн чӗри таврашӗнче темӗскер пылаккӑн нӑйкӑша-нӑйкӑша каять, тӗлӗнтермӗшле, сӑлтавсӑр пӑлханӑва пула вара хӑйӗн хӑвӑрттӑн-хӑвӑрттӑн сывлас килсе тӑрать.
XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Шурочка сасартӑк тӳрӗленсе тӑчӗ те ӑна сӑнласа пама ҫук тӑвӑллӑ та йӗрӗнчӗклӗ пит-куҫпа питӗ хиврен темиҫе сӑмах каларӗ.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Шурочка тӳп-тӳррӗн ҫӳлелле хӑпарса кайрӗ, Ромашов — аял енӗпе, ҫаврӑнӑҫлӑн, ҫырма хӗррипелен.Шурочка пошла прямо вверх, а Ромашов снизу, обходом, вдоль реки.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Шурочка ун хулпуҫҫийӗ ҫумне пичӗпе хыттӑн-хыттӑн ҫыпӑҫса ларчӗ те хӗрӳллӗн хыпкаланса тавӑрчӗ:Она прижалась крепко к его плечу щекой и ответила порывисто:
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Шурочка хыттӑн кулса ячӗ.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Ултав кирлӗ мар мана, — ҫаплах хашкама чарӑнаймасӑр, васкаса калаҫрӗ Шурочка, — тепӗр тесен, ҫук, эпӗ ултавран ҫӳллӗрех, анчах хӑравҫӑлӑх та кирлӗ мар мана.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Кайрӑмӑр, кайрӑмӑр, — васкатрӗ ӑна Шурочка.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Унтан Шурочка ун аллисенчен вӑйпаланах вӗҫерӗнчӗ те: — Ҫыв пул, — терӗ ҫирӗппӗн.Потом она с усилием освободилась из его рук и сказала твердо: — Прощай.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Сыв пул! — сасартӑк кӑшкӑрса ячӗ Шурочка янӑравлӑ сасӑпа.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Анчах Шурочка ҫӗр ҫинчен карттӑн туртӑнса йӑтӑнчӗ те тӑрса ларчӗ, ыйхӑран вӑраннӑ чухнехи евӗр, аллисемпе ҫамкине, питҫӑмартийӗсене нервӑллӑн сӑтӑрса илчӗ.Но она резко приподнялась с земли, села и нервно провела руками по лбу и по щекам, точно просыпаясь.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Ҫук, чунӑмҫӑм, мана лайӑх, — тавӑрчӗ Шурочка йӑваш сапӑрлӑхпа.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
Калаҫнӑ чух Шурочка сасси минутсеренех чӗтрене-чӗтрене илчӗ, йӑлтлата-йӑлтлата сикрӗ йӗкӗт пуҫне сӑтӑркалакан унӑн алли те.Когда она говорила, ее голос поминутно вздрагивал, и вздрагивала ее рука, гладившая его голову.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.
— Эпӗ хам упӑшкана юратмастӑп, — шухӑша кайнӑ евӗр, васкамасӑр калаҫрӗ Шурочка.— Я своего мужа не люблю, — говорила она медленно, точно в раздумье.
XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.