Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Лузгин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кил хуҫи Дымшаковпа туслӑ пурӑннӑ, ҫавӑнпа вутӑ е пӳрт тӑррине витме улӑм турттарса килме Лузгин час-часах лаша вӑхӑтра паман.

Глава семьи поддерживал дружеские отношения с Дымшаковым, а Лузгин поэтому часто отказывался вовремя дать лошадь, чтобы привезти дров или соломы покрыть крышу.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах ҫемьере кӑмӑлсӑррисем те пулнӑ: ҫерем уҫнӑ ҫӗре кайма кӑмӑл тунӑ вӑтам ывӑлне Лузгин кирлӗ хутсем пама килӗшмен, йӗкӗт ӑна чунтан кӳреннӗ, колхозра вӑли-шали ӗҫленӗ.

Но и здесь, как ни странно, оказывались свои недовольные: среднему сыну, пожелавшему ехать на целину, Лузгин отказался выдать необходимые справки, и теперь парень клял его на чем свет стоит и работал в колхозе спустя рукава.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин аллисене сулкаларӗ.

Лузгин замахал руками.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сутрӑн-и мана, йытӑ? — кӑшкӑрса ячӗ Лузгин, Мажаров каланӑ сӑмахсем мӗне пӗлтернине ӑнланса илнӗ-илменех, унтан, Нюшкӑ патне чупса пырса, ӑна хулпуҫҫинчен силлеме пуҫларӗ.

— Продала меня, шкура? — заорал он, едва до него дошел смысл сказанных Мажаровым слов, и, подбежав к Нюшке, затряс ее за плечи.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин ыйтӑвне илтмен пек, Мажаров кайнӑ чухне сывпуллашса алӑ та памарӗ, анчах, алӑк патне ҫитсен, тӑрук каялла ҫаврӑнчӗ те, Аникей ун пит-куҫӗ ҫав тери ҫиллес пулнинчен тӗлӗнсе кайрӗ.

Мажаров уходил, даже не подав руки на прощанье, словно не слыша его вопроса, но у порога вдруг обернулся, и Аникей поразился жесткому и гневному выражению его лица.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ытлашши ӑн кӑшкӑр-ха, Аникей, — терӗ Нюшкӑ, тӑрук Лузгин патне пырса тӑрса.

— А ты бы потише разорялся-то, Аникей, — неожиданно, подходя к Лузгииу, сказала Нюшка.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин кантӑкран тунӑ ҫын пек ӑна витӗрех курса тӑнӑ.

Лузгин для него был стеклянный и он видел его насквозь.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Секрет мар пулсан, ҫакна пӗлес килет-ха: лартнӑ задачӑсене малашне мӗнле пурнӑҫласа пымалла-ха ман? — ыйтрӗ Лузгин тӳрех, кирек мӗнле пулсан та уҫӑмлӑ ответ илме тӑрӑшса, пукан хыҫӗ ҫине кӑлт тайӑнса ларса.

— Если, конечно, не секрет, то я бы хотел знать, как я должен дальше выполнять поставленные задачи? — пытаясь идти напролом и добиться ясности во что бы то ни стало, спросил Лузгин и решительно откинулся на спинку стула.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Лузгин халӗ тӗл пулнӑ, райкомран килнӗ ҫын хӑйне темӗнле ӑнланмалла мар тытни Аникее асӑрхануллӑ пулма хушрӗ.

Но человек, с которым Лузгин встретился сейчас и который представлял здесь райком, вел себя непонятно, и это заставило Аникея насторожиться.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пирӗн элек-телекре тата нумай чакаланмалла-и-ха сирӗн? — ыйтрӗ Лузгин, ҫавнашкал лайӑх мар ӗҫсемпе лармалла пулнишӗн Мажарова хӗрхеннӗ пек.

— И долю вам еще копаться в наших кляузах? — сочувственно осведомился Лузгин, как бы сожалея, что Мажарову приходится заниматься столь неблаговидными делами.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн пулнӑ вара сире, Лузгин юлташ?

— А что с вами было, товарищ Лузгин?

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаровран канаш ыйтса, Лузгин тӳрех йӑпӑлтатса илесшӗн, ҫав вӑхӑтрах райком ӑна ӗлӗкхи пекех хисепленине е хисеплеменнине пӗлесшӗн пулчӗ.

Он хотел сразу польстить Мажарову, испрашивая у него совета, и одновременно узнать, насколько он может надеяться, что райком по-прежнему считает его здесь главным человеком.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, мӗнле пыраҫҫӗ-ха сирӗн ӗҫсем? — ыйтрӗ Лузгин, халлӗхе ҫак палламан ревизорпа хӑйне мӗнле тытмаллине пӗлмесӗр.

— Ну и как проходят ваши мероприятия? — спросил он, еще не зная, как себя держать с этим незнакомым ревизором.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫитет сана, — чарчӗ ӑна Лузгин.

— Ладно тебе, — остановил ее Лузгин.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн пӑрикмахерскинчи пек шӑршӑ кӗрет сан? — ыйтрӗ Лузгин, кӗрӗкне Нюшкӑ алли ҫине хывса пӑрахса, сӑмсине нӑш-нӑш туртса.

— Чего это у тебя пахнет, как в парикмахерской? — сбрасывая на руки Нюшки полушубок и поводя носом, спросил Лузгин.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Питӗрмен пирӗн!.. — илтрӗ Лузгин Нюшкӑ сассине.

У нас не заперто!.. — Лузгин услышал голос Нюшки.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ачашланӑ чухне хӗрарӑм вӑл сан, — шухӑшларӗ Лузгин хурланса. — Аллуна ҫеҫ ил, вӑл ӗнтӗ тепринпе ачашланать!

«Пока бабу гладишь, она твоя, — с горечью подумал Лузгин. — А отнял руку, она уже к другому ластится!

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лапка-лапка йӗпе юр чалӑшшӑн ҫӑвать, Лузгин сивӗ уҫӑ сывлӑшпа кӑкӑр тулли сывларӗ.

Снег летел косо, большими мокрыми хлопьями, и Лузгин жадно дышал морозной свежестью.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ку маншӑн шӑпах питӗ майлӑ, — кӑҫатӑ тӑхӑннӑ май лӑпкӑн хуравларӗ Лузгин.

— Это мне в самый раз, — надевая валенки, спокойно отвечал Лузгин.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑрушлӑх килсе ҫитнине Лузгин хӑй ҫеҫ курмасть, хӑй ҫеҫ ӑнланмасть пулсан, ӑна пӗтме пӳрни ыттисемшӗн паллӑ пулсан, вара мӗнле?

А что, если только, он один не видит и не понимает, что опасность уже настигла его, а всем вокруг ясно, что он обречен?

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней