Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫыртма (тĕпĕ: ҫырт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чавса ҫывӑх та — ҫыртма ҫук…

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫапла ҫав: чавса ҫывӑх та — ҫыртма ҫук.

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Атте манран анне ҫинчен ыйтрӗ те мӑйӑхне пӗтӗре-пӗтӗре шӑлӗпе ҫыртма тытӑнчӗ.

Отец спросил о матери и начал крутить и кусать второй ус.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӗри пӳрнерен ҫыртма та ӗлкӗрчӗ.

Один укусил меня за палец.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Йытти калать: «Вӑл акӑ епле: эпӗ хам хуҫа патӗнче вунпилӗк ҫул пурӑнтӑм, унӑн ҫуртне сыхларӑм, вӗреттӗм, ҫыртма сиксе ӳкеттӗм, акӑ ӗнтӗ халӗ ватӑлса ҫитрӗм, ҫӑварӑмра шӑл юлмарӗ, мана вара ҫуртран хуса ячӗҫ, ҫитменнине тата вӗчене туртапа ҫапса ҫӗмӗрчӗҫ. Халӗ ӗнтӗ хуҫаран аяккарах каяс тесе сӗтӗрӗнетӗп, хам ӑҫта кайнине хам та пӗлместӗп», — тет.

— А вот как: жила я у хозяина пятнадцать лет, его дом стерегла, лаяла и бросалась кусаться; а вот состарилась, зуб не стало,— меня со двора прогнали, да еще зад оглоблею отбили. Вот и волочусь, сама не знаю куда, подальше от старого хозяина.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ, сӑмсапа куҫа ун ҫӑварӗнчен кӑларас тесе, пуҫа кӑкӑрӗ айнелле чикетӗп, анчах вӑл пӗрмай сӑмсаран, куҫран ҫыртма пӑхать.

Только подгибаю голову к груди, из пасти нос и глаза выворачиваю, а он норовит как раз в глаза и нос зацепить.

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Анчах хуртсем ун йӗпе ҫӑмӗ ӑшне те кӗреҫҫӗ иккен, Бобик йынӑша-йынӑша ярать, шӑлӗсене шатӑртаттарса, хӑйӗн хӳрине ҫыртма тытӑнать.

В его мокрую шерсть тоже забирались пчелы; он взвизгивал и, щелкая зубами, впивался в свой хвост.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Напиток хыҫҫӑн ҫыртма печени е пӗҫернӗ чӑкӑт пама юрать.

К напитку подается печенье, соленые или сырные палочки.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Юрать-ха, Элюккана вӑл-ку ял халӑхӗ майлӑ мар пулсан, санпа иккӗ те калаҫса тӑмӗҫ тесе систерсе хунӑ та, халь вӑл вӑхӑтра чӗлхине ҫыртма пӗлет.

Хорошо, что Элюкку кто-то предупредил, мол, ежели пойдет против народа, с тобой дважды говорить не станут, вот он и прикусил язык-то.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Чӑн калатӑн, вашӑ пӑлхарати, ак тӑпра ҫыртма пултаратӑп, пӗр-пӗчченех касма тытӑнсаттӑм.

— Сам, один, ваше благородие, клянусь вам землей-матушкой, как есть один и рубил.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Кирлӗ мар, чӗлхине ҫыртма пӗлмест.

— Нет, язык за зубами держать не может.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ах, чавса ҫывӑх та, ҫыртма ҫук…

Ах, близок теперь локоть, да не укусишь…

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑй ҫав хушӑрах эрехе стакансене ячӗ, омлета вилкӑпа икӗ пая пайласа касрӗ, Воропаева, ӗҫме тата ҫыртма чӗнсе, аллипе сӗлтрӗ.

Наливая вино в стаканчики, разрезая вилкой на две половины омлет и жестом приглашая Воропаева, чтобы тот выпил и закусил.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӗрӗссипе илсен, вӑл пачах та ҫыртма шутламан.

Дело в том, что он вовсе не кусается.

XXXI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Тен, вӑл полисмена ҫыртма хӑтланнӑ пек хӗрарӑма ҫыртса пӗтерӗ тесе хӑранӑ пулмалла.

Может быть, они боялись, что он искусает эту женщину, как хотел укусить полисмена.

XXX // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ҫыртма тӑни, ҫитменни ҫине алӑран…

Намерение укусить и именно за руку…

XXVIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Марья Николаевна шухӑша кайрӗ те хӑйӗн сӗт пек шурӑ, пысӑк та пӗр пек шӑлӗсемпе веер аврине ҫыртма пуҫларӗ.

Марья Николаевна задумалась и начала кусать ручку веера своими крупными, но ровными и, как молоко, белыми зубами.

XXXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Тата тепӗр инкек йыхӑрни ҫеҫ пулӗ, унтан вара вӗсем пӗрин хыҫҫӑн тепри сике-сике тухӗҫ, чӗлхене ҫыртма пӗлес пулать.

Опять, пожалуй, накличешь беду, как будто нам этого мало, а там оно и пойдет одно за другим, пока не научимся держать язык за зубами.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Эпӗ кунта килтӗм, мӗншӗн тесен эпӗ хамӑн чавсана ҫыртма хатӗр, мӗншӗн тесен мана тарӑхни, кӳренни, кӗвӗҫни кӑшлать…

Я пришел сюда, потому что я готов локти себе кусать, потому что отчаяние меня грызет, досада, ревность…

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Ну, эсӗ ҫавӑн пек ырӑ пулсан, халь ӑна хӑвна ҫыртма пар», йӗкӗлтесе астутарнӑ ӑна ашшӗ; анчах хӗрӗ ӑна итлемен.

«Ну, теперь дай себя покусать, коли ты такая добрая», — иронически замечал отец; но она его не слушала.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней