Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хупса (тĕпĕ: хуп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Хам пирки те, Островнов пирки те пӗлтеретӗп, ан тив вӗсене те, шуйттансене, хупса лартса пӗтерччӗр!

«Объявлю про себя и про Островнова, пущай и их, чертей, посажают!

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Вӑл хӑй хыҫҫӑн алӑка таччӑн хупса хучӗ; малалла иртмесӗрех, пӗчӗк пӳлӗм алӑкне шак-шак-шак шаккарӗ.

— Он плотно притворил за собой дверь; не заходя, постучался в дверь горенки.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Аллине сулса ямасӑрах Лапшинова питӗнчен тӑрӑнтарса чышса хӑварчӗ те, алӑк янаххи умне тӗшӗрӗлсе аннӑ старик ҫине пӑхса тӑмасӑр, алӑка шаплаттарса хупса, тухса кайрӗ.

Не размахиваясь, тычком он ударил Лапшинова в лицо и вышел, хлопнув дверью, не глянув на упавшего у притолоки старика.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӗлӗнмелле пек-ха тата, ӑҫта та пулсан кайсан, Лекҫей малтан лашине витене кайса хупса хӑвараканччӗ-ҫке.

Помоги переводом

Амур // Любовь Мартьянова. Тантӑш, 2015.12.10, 50(4464)№

Ӗнесене ҫине витмен картана хупса вырнаҫтарнӑ хушӑра Демка Ушаковпа Разметнов пырса ҫитрӗҫ.

Пока на открытом базу размещали коров, пришел Размётнов с Демкой Ушаковым.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫав хушӑрах ҫакӑн ҫинчен те шухӑшлать тата: «Сурӑхпа качака путеккисене пӗр ҫӗре пуҫтарсан ӑҫта хупса усрӑпӑр-ши?

И еще думал: «А куда же ягнят, козлят сведем?

10-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ну, вара эпӗ куҫӑмсене хупса хӑлхасене питӗртӗм те картишне тухса тартӑм!

Ну, тут я глаза зажмурил, ухи заткнул и убег за баз!

9-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Халех каялла ҫаврӑннӑ пултӑр, унсӑрӑн кӗлете хупса питӗрсе илетӗп!..

— Воротись зараз же, а то в амбар запру!..

8-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫав комисси мана вырӑнтан кӑларчӗ, арестлерӗ те ревтрибунал аллине пачӗ, унта, тен, калаҫса тӑмасӑрах шаплаттарнӑ пулӗччӗҫ, е концентраци лагерьне хупса хунӑ пулӗччӗҫ.

Меня эта комиссия от должности отрешила, арестовала и направила в Ревтрибунал, ну, шлепнули бы товарищи, слов нет, либо в концентрационный лагерь.

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Мӗн тӑватӑн эсӗ манпала! — куҫне хупса, аран калать Суламифь.

— Что ты делаешь со мною! — слабо говорит Суламифь, закрывая глаза.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тупӑкра выртнӑ чухне, ун сӑн-пичӗ лӑпкӑ, килӗшӳллӗ ӗнтӗ, савӑнӑҫлӑ, хӑйне аран-аран нихӑҫан тухмалла мар хупӑлча ӑшне хупса хунӑшӑн хавас пулнӑнах туйӑнать.

Теперь, когда он лежал в гробу, выражение у него было кроткое, приятное, даже веселое, точно он был рад, что наконец его положили в футляр, из которого он уже никогда не выйдет.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Пӗтӗм кӗлеткипе каялла уртӑнса, куҫне хупса, кондуктор пӗтӗм вӑйӗпе ручкӑна пӑрать, вагон чӗтренсе илет те кӗмсӗртетсе чарӑнса тӑрать…

Откинувшись всем корпусом назад, закрыв глаза, кондуктор с силою поворачивает ручку, вагон весь вздрагивает и с треском останавливается.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Оркестртан инҫе мар — упасене хупса лартнӑ читлӗх; вӗсенчен пӗри, хулӑнни, кӑвакки, пӗчӗкҫӗ те чее куҫлӑскер, читлӗх варринче пуҫне пӗр евӗр сулласа тӑрать.

Недалеко от оркестра — клетка с медведями; один из них, толстый, бурый, с маленькими хитрыми глазами, стоит среди клетки и размеренно качает головой.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

— Ан кай, — тесе ыйтрӗ Ленька, куҫӗсене хупса, вара тутлӑн карӑнса илчӗ те ещӗк ӑшне ӳкрӗ.

— Не уходи, — попросил Ленька, прикрыл глаза и, сладко потянувшись, свалился в ящик.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Урам алӑкӗ патӗнчи урапа ҫинче хӗрлӗ питлӗ арҫын пысӑк ҫара урисене сарса пӑрахса ҫывӑрать, ҫӑра хытӑ сухалне ҫӳлелле каҫӑртнӑ — сухалӗ витӗр шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, — арҫын куҫне хупса, чӑтма ҫук тӑрӑхласа, такамран кулнӑ пек туйӑнать.

В телеге у ворот спал, широко раскинув огромные босые ноги, краснорожий мужик, торчала в небо густая, жесткая борода — в ней светились белые зубы, — казалось, что мужик, закрыв глаза, ядовито, убийственно смеется.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

— Тискер кайӑксене хупса усрамалли вырӑн лайӑх-и? — мӑнкӑмӑллӑн ыйтрӗ ача.

— Хорошая зверильница? — спросил мальчик с гордостью.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

— Ку вӑл сирӗн кӑмӑлӑра каять пулсан, эсир ҫынсене тӗрмене хупса лартма юрататӑр пулсан, — паллах ӗнтӗ!

— Если это вам нравится, синьор, если вы любите сажать людей в тюрьму, то — конечно!

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Ку вӑл пӗрре куҫ хупса иличчен пулса иртет, эсир вӑрҫма та, турра асӑнма та ӗлкӗрейместӗр, сире ҫавӑрать-ҫавӑрать те таҫта аяккалла хӑваласа каять.

Это случается в одну минуту, вы не успеете выругаться или помянуть имя божие, как вас уже кружит, гонит в даль.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

— «Сыхла хӑвна, киле таврӑн, ан пӑрахтӑрах сана мадонна!» — Унтан куҫне хупса, сывлӑшне аран-аран ҫӑтса, темӗнчченех пӗр чӗнми выртрӗ.

— Береги себя и возвращайся домой, да сопутствует тебе мадонна!» — Потом долго молчал, закрыв глаза, задыхаясь.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Эпир унпа амӑшӗ патне таврӑннӑ ҫӗре лешӗ каллех куҫне хупса, тутине ҫыртса, ача хыҫне кӑларса пӑрахасшӑн турткаланса выртать; хӑй ҫапах та, ахлата-ахлата, йывӑррӑн сывласа, аран-аран пӑшӑлтатса ыйтать:

Когда мы с ним воротились к матери, она лежала, снова закрыв глаза, кусая губы, в схватках, извергавших послед, но, несмотря на это, сквозь стоны и вздохи, я слышал ее умирающий шепот:

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней