Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пусса (тĕпĕ: пус) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Салтак ҫара ура кӗлисемпе чулсем тӑрӑх пусса пынӑ, ҫивчӗ чулсем урана тӑрӑннӑ.

Ступает солдат голыми пятками по камням, впиваются камни в тело.

Ҫӗнӗ пушмаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Суворов кӳренчӗк, салху пулсан, Мишкӑ та пуҫне уснӑ, хуҫине кирлӗ мар ҫӗртенех кансӗрлес мар тесе, майӗпен те асӑрхануллӑ пусса пынӑ.

Огорчен, опечален Суворов — и Мишка насупится, шагом идет, медленно и осторожно, чтобы лишний раз хозяина не потревожить.

Мишкӑ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Йӗнер пускӑчӗсем ҫине пусса ҫӗкленет Суворов, шпагипе сулса ярать: «Ура!»

Привстанет Суворов на стременах, взмахнет шпагой, крикнет: «Ура!» —

Суворов Кинбурнра тӑни // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Тепӗр ҫур уйӑхран пӗчӗкҫӗ масар тӗмескине ҫул курӑкӗпе ҫамрӑк армути пусса илчӗ, унтан хир сӗлли пуҫ кӑларчӗ, кӑшт айккинерех анра ҫарӑк сарӑ ҫеҫке ҫурса чечекленчӗ, шерепеллӗ чечекӗсене масар тӑпри ҫинелле усӑнтарса, илепер ӳсрӗ, чапӑр, хурхух, ӗмкӗч курӑкӗн шӑршисем сарӑлчӗҫ.

Через полмесяца зарос махонький холмик подорожником и молодой полынью, заколосился на нем овсюг, пышным цветом выжелтилась сбоку сурепка, махорчатыми кистками повис любушка-донник, запахло чобором, молочаем и медвянкой.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӳл тӳпере тата, хӑяхпа шыв амӑш курӑкӗ пусса илнӗ пӗвери кӗкӗрченӗн сарӑлса ҫитнӗ чечекне аса илтерсе, тулли уйӑх ишсе ҫӳрет.

Да в небесной вышине плавал месяц, как полнозрелый цветок кувшинки в заросшем осокой и лещуком пруду.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, пысӑк та шурӑ урисене ҫирӗппӗн ярса пусса, пылчӑклӑ ҫӗре ашса пырать, шӑва-шӑва каять, кӗлеткине тӳрӗрех тытма пикенсе, сулахай аллине малалла чӑрмакласа утать.

Он уверенно ставил в грязь большие белые ноги, оскользался, чуть вытягивал левую руку, соблюдая равновесие.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан тепри, малтан ручкӑна вылянтарса тӑрса алӑ ҫеммине кӗртрӗ, алӑ пусса хурса, ҫырнӑ вӑхӑтра кӑларса янӑ чӗлхине каялла пытарчӗ.

Еще один, предварительно потряхивая ручкой, беря разбег, расписался и убрал высунутый во время писания язык.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урисене ӳрӗк-сӳрӗккӗн илсе пусса, вӗсем шӑппӑн утрӗҫ, тепӗртакран, ретсене пӑтраштарса, ушкӑнпа кӗпӗрленсе кайрӗҫ.

Пошли недружно, тихо, спустя немного смешали ряды и уже шли толпой.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл чӑнласах ак: эпир стариксене пусса ҫӳретпӗр тесе, сӑмах кӑларса ярать.

А она и в сам-деле понесет, что стариков режем.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тата сирӗн ялтаччӗ-и-ха ҫав чиркӳ праҫникӗ тӗлне хӑярпа пӑру пусса пӑрахнӑ, тет?

Это не в вашей деревне к престолу телушку огурцом зарезали?

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйне хай кӑштах алла илсе, Бунчук Анна ҫинчи кофта ҫухине вӗҫертсе ячӗ те, хӑйӗн аялти кӗпине ҫурса, сурана пир таткисемпе пусса тытма пуҫларӗ; суран шӑтӑкӗнчен сывлӑш кӗнипе, юн хӗрлӗн кӑпӑкланса тухнине, Аннӑн пичӗ-куҫӗ кӑвакарса шуралнине тата тути асаплӑн сиккелесе чӗтренине курчӗ.

Овладев собой, Бунчук расстегнул на Анне ворот кофточки, порвал на себе исподнюю рубашку и, прижимая комья полотна к ране, видел, как пузырилась кровь, пропуская в отверстие воздух, видел, как сине белело лицо Анны и черный рот ее дрожал в муках.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӑрт тӳпине тухсан, Петро перчеткине тӑхӑнчӗ те, тулӑ улӑмӗ тӗслӗ мӑйӑхне пӗтӗрсе, утне сасартӑк аяккалла парса тытрӗ: лаши вара, урисене хӑвӑрт ылмаштарса пусса, пачах хӑяккӑн утса кайрӗ.

На бугре Петро надел перчатки, расправил пшеничные усы и, поворачивая коня так, что он, часто переступая, пошел боком.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Мӗн тетӗр-ха… вӗсем хурах пусса ҫӳретчӗр те, пирӗн пулӑшма каяс-и вӗсене?

— Что ж они… разбойничают, а мы, стал-быть, должны к ним идти?

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, юбкине ҫӳлелле ҫӗкленӗ те, урисене аран иле-иле пусса, ҫӑрӑлчӑк тӑма ашса ҫаврӑнать.

Ходила по кругу, высоко подобрав юбку, с трудом переставляя ноги.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сарӑ хӑмӑр ҫӑмлӑ ырхан качака, пиҫенпе кӳкен ашкӑрса ӳсекен тип ҫырмаран вӑркӑнса тухса, ҫинҫе те хӑйра чулӗ пек яка урисене улӑштарса пусса, пӗр авӑк йывӑҫ касакансем ҫине пӑхса тӑнӑ, ун ҫумӗнче ҫамрӑк путекӗ выляса ачашланнӑ.

Желто-бурая худая коза выскочила из поросшего татарником и тернами буерака, несколько секунд смотрела с пригорка на порубщиков, напряженно перебирала тоненькими, точеными ногами, возле нее жался потомок.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казак, вӑрӑммӑн ярса пусса, кубанецпа арӑмӗ хушшине пырса тӑчӗ.

Казак широко шагнул, собой заслонил жену.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл хӑвӑрт, урисене пӗрешкел тикӗссӗн иле-иле пусса утать.

Он шел быстро, не сбиваясь с ноги.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑна ыйхӑ пусса килчӗ, темшӗн тата сӑрт ҫинчи ҫапӑҫу халӗ мар, тахҫан ӗлӗкех пулса иртнӗ пек, вӑл нимшӗн те кирлӗ пулман пек туйӑнса пычӗ.

Его клонило в сон, и уже почему-то далеким и ненужным казалось то, что происходило на бугре.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах Бунчук ун сӑмахӗсене ӑнланмарӗ; хӑйне тиф халтан ярса авкалантарнине те, халӗ чир пусса ҫитерсе, ҫӗнсе илме ӗлкӗрнине те чухлаймарӗ вӑл.

Но Бунчук не понимал ее слов, не понимал и того, что, надломив, борет и уже одолел его тиф.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл ун патне вӑркӑнса пычӗ, вӑйпах ҫӗр ҫине пусса вырттарчӗ.

Он добежал до нее, с силой пригнул к земле.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней