Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытӑнать (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Полицейскин пӑхӑр сӑн-пичӗ тӗксӗмленсен вара, алли кӗске те пуклак патака тата ҫӳлерех ҫӗклесен, — ушкӑн шӑв-шавӗ тӗлӗнмелле тытӑнчӑклӑн тухма тытӑнать, «Мов» пуҫӗ текех тавлашать пулин те, вӑл, пӗр енчен тепӗр енне ҫапкаланса, малаллах шӑвасшӑн пулин те, тӑлпӑвӗ пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗнех ишӗлсе пырать.

И когда медное лицо полицейского тускло темнеет, когда его рука еще выше поднимает короткую тупую палку,- рев толпы начинает странно прерываться, и туловище ее постепенно, медленно разваливается, хотя голова «Mob» всё еще спорит, мотается из стороны в сторону, хочет ползти дальше.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Ушкӑн хӑйӗн пӗчченлӗхне тата уҫҫӑнрах туякан пулать, темле ултава сисет, тата ытларах вӗчӗрхенсе, мӗн ҫине алӑ хурам-ши тесе, лайӑхрах тем шырама тытӑнать.

И всё с большей ясностью толпа чувствует свое одиночество, ощущает какой-то обман и, всё более раздражаясь, зорко ищет, на что бы положить свою руку.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Анчах каҫ пулать те, Ылттӑн чӑмӑркки, вут-ҫулӑмпа хутӑшнӑ ҫавраҫил пек юпаланса, тепӗр май ҫаврӑнма тытӑнать, ҫынсене хӑй патнелле каялла пуҫтарать.

Но вот наступает вечер, ком Золота начинает вертеться в противоположную сторону, образуя холодный, огненный вихрь, и втягивает в него людей затем, чтобы они отдали назад золотую пыль, пойманную днем.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ачи амӑшӗн ҫемҫелсе кайнӑ выҫӑ ӳтне пӳрнисемпе чӗрмелесе ҫухӑрать, амӑш кӑкӑрне пичӗпе сӗртӗнет, тутине чаплаттарса илет, самантлӑха кӑшкӑрма чарӑнать те, каллех ҫӗнӗ вӑйпа хытӑрах ҫухӑрса ярать, алли-урисемпе тапаҫланма тытӑнать.

Ребенок кричит, царапая пальцами вялое, голодное тело матери, тычется в него лицом, чмокает губами, на минуту умолкает, вновь кричит с большей силой, бьет руками и ногами грудь матери.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Вӗсем ӑна тата та лайӑхрах туса ҫитернӗ пулӗччӗҫ-и, тен, анчах шӑлавар хуҫи арӑмӗ пырса чӑрмантарать: вӑл кухньӑна кӗрет те, темиҫе тӗрлӗ чӗлхери намӑс сӑмахсене ытти американецсем пекех хуҫкаласа, вӑрҫма-ятлаҫма тытӑнать.

Они устроили бы еще лучше и удобнее, но им помешала в этом супруга хозяина брюк: явилась в кухню и начала говорить самые грубые слова на всех языках одинаково плохо, как это принято американцами.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Вӑл мана выртма хушать, пуҫӑма вара хӑй чӗрҫи ҫине хурать те мана пӗр-пӗр кӗнеке вуласа пама тытӑнать.

Она велит мне лечь, положит мою голову себе на колени и читает мне какую-нибудь книжку.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Юрлать, юрлать те, унтан каллех ӗҫме тытӑнать!

Поет, поет, потом учнет снова пить!

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Акӑ, вӑл килет те ӗҫе тытӑнать, вара виҫ-тӑват уйӑх хушши, упа пек, вӑять кӑна ӗҫе.

Вот он придет, возьмется за работу и месяца три-четыре учнет ломить, как медведь!

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Манӑн авалхи юрра итлес килет, вара вӑл, сӑмахсене юрланӑ пек тӑсса, юррӑн хӑйне май кӗввине те кӑтартма тӑрӑшса, калама тытӑнать.

Я хочу слышать старую песню, и унылым речитативом, стараясь сохранить своеобразную мелодию песни, он рассказывает.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Иван Евсеич мӗшӗлтетсе тухать, генералӗ, хӑйне питҫӑмартинчен тытса, пӳлӗмӗсем тӑрӑх кускаласа ҫӳреме тытӑнать.

Иван Евсеич медленно вышел, а генерал схватил себя за щеку и заходил по комнатам.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Иван Евсеич куҫӗсене маччаналла пӑхтарса, тута хӗррисемпе пӑш-пӑш тума тытӑнать.

Иван Евсеич поднял глаза к потолку и зашевелил губами.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

— Ярса пӑхсам, Алёша! — йӑлӑнма тытӑнать генеральша.

— Пошли, Алеша! — взмолилась генеральша.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Токарь лашине каялла ҫавӑрать те, ӑна пӗтӗм вӑйне пухса тивертме тытӑнать.

Токарь поворачивает назад и изо всей силы бьет по лошадке.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Токарь макӑрма тытӑнать.

И токарь плачет.

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Мана та пӗрре те пулин вилсе курма май парсамччӗ! — тесе шӳрпене ҫине-ҫине ҫӑпалапа ӑса-ӑса илсе киленсе ҫиме тытӑнать.

Мне тоже хоть раз дай попробовать умереть! — говорит он, и начинает, зачерпывая половником, есть с наслаждением.

Кӑштах кулса илмелӗх // Евгений Турхан. http://suvargazeta.ru/news/cn-khyparsem/ ... sa-ilmelkh

«Ӳсет, чиперленме тытӑнать», куланҫи пулчӗ Катерина, унтан вӗсене пӗр ҫӗре хучӗ, хучӗсене тирпейлӗн сӑтӑрса якатрӗ.

«Растет, прихорашиваться начинает», — усмехнулась Катерина, сложила вещи в отдельную кучку, аккуратно расправила бумажки.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӑйне курӑк ҫинӗ пек тӑвать: Санькӑн алли йӗвен патнелле ҫывхарсанах, аяккалла сиксе тарма тытӑнать.

Она делала вид, что всецело занята травой, но, как только рука Саньки протягивалась к уздечке, шарахалась в сторону и убегала.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санькӑн чӗри вӗреме тытӑнать вара: — Тӗрӗс мар вылятӑр! — кӑшкӑрса ярать вӑл.

И загорится тут Санькино сердце: — Неправильно играете!

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Илтнӗ-и эсӗ, мӗнле ӗҫе тытӑнать вӑл?..

Слыхала, какое она дело начинает?..

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кам кирлӗ сире? — ыйтать дворник, Илья Ильичӑн е кил хуҫи арӑмӗн ятне илтсен, пӗр сӑмахсӑр крыльца еннелле кӑтартать те каллех вутӑ татма тытӑнать, килнӗ ҫын вара хӑйӑр сапнӑ таса сукмакпа крыльца патнелле утать; пусма картлашкисем ҫине чаплах мар таса пӗчӗк кавир сарнӑ; килнӗ ҫын шӑнкӑравӑн йӑлтӑркка пӑхӑр авринчен туртать те, вара Анисья, ачасем, хӑш чухне кил хуҫи арӑмӗ хӑй, е, пуринчен кайран, Захар тухса алӑк уҫать.

— Кого вам? — спросит он и, услыхав имя Ильи Ильича или хозяйки дома, молча укажет крыльцо и примется опять рубить дрова, а посетитель по чистой, усыпанной песком тропинке пойдет к крыльцу, на ступеньках которого постлан простой, чистый коврик, дернет за медную, ярко вычищенную ручку колокольчика, и дверь отворит Анисья, дети, иногда сама хозяйка или Захар — Захар после всех.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней