Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫавӑн (тĕпĕ: ҫав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫакӑн пек хурахла кунсем ҫитнӗ вӑхӑтра тавар туянма ҫавӑн чухлӗ укҫа тӑкса ӑҫтан ыррине курас пур!..
Какой смысл выбрасывать столько денег на товары, когда настали такие разбойные времена!..

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑн пек чухне вара кирек хӑҫан та вӑхӑт тени пулӑшать.
Но время пришло ей на помощь, как это бывает в большинстве подобных случаев.

Ӗҫӗмӗр ҫавӑн пек пулса тӑчӗ ӗнтӗ.
Работа уж такая у нас сложилась.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тепӗр енчен тата пӗтӗмпех Мунчо айаплӑ пулмалла, тухтӑр ҫавӑн пек шухӑшпа килӗшсе ҫитрӗ те, комитет каллех ӗҫлеме тытӑнсан, вӑл пӗтӗмпех халӑхшӑн ӗҫлеме пуҫӗнчӗ, вӑл ӗҫ — пӑлхава хатӗрленесси.
Но вскоре ему объяснили, что во всем виноват Мунчо, а когда возродился комитет, доктор целиком отдался великому делу — подготовке к восстанию.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакӑн пек ӑнланмалла пулса тухрӗҫ ӗнтӗ унӑн темле кӑшкӑрашса каланӑ сӑмахӗсем, аллисемпе тем кӑтартма хӑтланнисене, тепӗр тесен ҫавсемех пулӑшрӗҫ те пуль, тен, Огнянова тытса парас ӗҫре, анчах ҫавӑн пирки хӑҫан та, кама пӗлтерме пултарнӑ-ши — ҫавна тӗплӗн пӗлсе пулмарӗ.
Так объяснились теперь его загадочные жесты и восклицания, которые в конце концов, очевидно, и выдали Огнянова, но когда и кому, осталось невыясненным.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл та ҫавӑн пек кайӑка тытмах ҫӳретчӗ, — терӗ Спиридончо.
И он на того же зверя ходил, — ответил Спиридончо.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах Боримечка шӑпах ҫавӑн пек ҫын-ҫке.
А это было именно так.

Чӑн та ҫавӑн! — терӗ тӗлӗнсе аптранӑ Спиридончо.
Оно и есть! — воскликнул пораженный и растерявшийся Спиридончо.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑн пек кирлӗ те, эпӗ ҫак йӗркене пӑхӑнатӑп.
Это естественно, и этому завету я следую.

Огнянов хӑй те хӗрӳ, анчах вӑл халь хӑйӗнчен те хӗрӳллӗрех ҫынна чарса тӑчӗ; Петрӑн хӗрӳлӗхӗ ҫавӑн пек пулмаллаччӗ те ӗнтӗ, ҫапах кайран йышлӑн та пӗтме пултараҫҫӗ-ҫке.
Огнянов и сам был горяч, однако он теперь старался удержать другого, еще более горячего человека от поступка вполне естественного, но гибельного.

— Мӗнле пулса тӑчӗ вара ҫавӑн пек? — ыйта-ыйта пӗлме тытӑнчӗҫ.
— Да как же это получилось?

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑн пек пулма тӑрӑшӑр, ачасем, — терӗ Цанко, тулли куркине пушатса.
Берите пример с него, сынки, — проговорил Цанко, осушив миску вина.

Ҫавӑн пек чипер ачашлама пӗлекен алла тытса чуп тӑвӑттӑм, — терӗ Райчин.
Поцеловать бы ту руку, что так ласкать умеет, — сказал Райчин.

Ҫавӑн пек кӗрешессе ӗмӗтленетӗп те, ҫавӑн пек вӑй-хӑват шыратӑп та.
О такой борьбе я мечтаю, такие силы ищу…

Хальхи пӑлхарсем те ҫавӑн пек паттӑрсем пулӗҫинччӗ!
Если бы теперешние болгары были такими героями!..

Хӗрпе каччӑн ҫавӑн пек тытӑҫма юрать-и?
Да разве можно парню и девушке так цапаться?

Ку ҫавӑн пек кӑна тесе ан пӑх эс мана, эпӗ те халӑхшӑн кӗрешекен паттӑр…
И я народный борец, не смотри, что я такой…

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах эс ман пирки вӑл ҫавӑн пек кӑна тесе ан шутла — манӑн та ӑшра шуйттансем пур…
Ты не смотри, что я такой, — я тоже не лыком шит…

Эпӗ хам ҫемьене тытатӑп, манӑн виҫ ача, — сана та ҫавӑн пекех ӗмӗтлентеретӗп, — кашнийӗ мана хисеплет…
Я содержу свое семейство, у меня трое детей, — чего и тебе желаю, — и каждый меня уважает…

Мина старик пырса кӗнӗ чухне Огнянов шӑпах ҫавӑн пек кичем шухӑшсемпе тарӑхатчӗ те, старик килсе кӗнӗшӗн вӑл пит те хапӑл пулчӗ.
Расстроенный этими грустными мыслями, Огнянов очень обрадовался приходу деда Мины.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика