Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чунӗ (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗчӗкҫеҫ куҫӗсене чунӗ ҫырлахнӑн хӗссе пӑхма, савӑнӑҫлӑн ялкӑштарма тытӑнчӗ.

Глазки его сыто жмурились, ликовали.

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Чунӗ те юлмарӗ вара хӗрӗн.

И души не стало в девушке.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Вӑт шутласа пӑх-ха, вӑт чӗрчун, ҫанталӑк аптраман пулсан унтах ҫӳретчӗҫ-ха, ҫук вӗт, витене килех васканӑ, амӑш чунӗ темерӗн.

Помоги переводом

Амур // Любовь Мартьянова. Тантӑш, 2015.12.10, 50(4464)№

Станицӑран Гремячий Лог хуторне ҫитме ҫын чунӗ курӑнман хирпе ҫирӗм сакӑр ҫухрӑм каймалла.

До Гремячего Лога от станицы двадцать восемь километров безлюдным гребнем.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл хӑй курни-туйнине шухӑша ҫавӑрма пултараймасть, ун чунӗ — чӗмсӗр, чӗри суккӑр.

Она не может претворять своих впечатлений в мысли, душа ее - нема и сердце - слепо.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Хӑшпӗр чунсем йӗрӗнмелле ӳсӗреҫҫӗ, теприсем, сарӑ сурчӑкӗсене ҫӗре сура-сура, чӗнмесӗр табак чӑмлаҫҫӗ; пӗр чунӗ, кӗтесри стена ҫумне таянса, сигара туртать…

Некоторые души скверно кашляют, другие молча жуют табак, сплевывая на землю желтую слюну; одна душа, прислонясь в углу к стене, курит сигару…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

«Унӑн» халь анчах туса хунӑ сӑнӗ ӗлӗк пулнӑ ырӑ паттӑрсен мӗлкисене — ача чухне илтнӗ юмахсенчен кӑшт тӑрса юлнӑскерсене — хыттӑн аса илтернӗ, ҫын чунӗ ӗненме тӑрӑшнӑ чӗрӗ вӑйпа тулса пынӑ та, ҫав сӑнар пуҫра пӗр чарӑнми ӳснӗ…

Только что созданный, «он» настойчиво будил в памяти старые тени добрых героев отзвуки сказок, слышанных в детстве, и, насыщаясь живою силою желания людей веровать, безудержно рос в их воображении…

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Хӗрӗ тем тӗрлӗ хитрескер пулсан та, чунӗ унӑн пӗчӗк те ӑшӑх йышшискер, унӑн мӑйӗнчен пӗр пӑт ылтӑн ҫакса яр хӑть, вӑл ҫавах та унтан ытла лайӑхланас ҫук!

Девка как ни хороша, да у ней душа узка и мелка, и хоть ты пуд золота повесь ей на шею, все равно, лучше того, какова она есть, не быть ей.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

— «Сут хӗрне, мӗн илес килет, ӑна ил» — Данило ӑна хирӗҫ калать те хурать ак ҫапла: — «Пансем ҫеҫ ӑна пӗтӗмпех сутса яраҫҫӗ, хӑйсен сыснисенчен пуҫласа хӑйсен чунӗ таранах сутаҫҫӗ; Кошутпа пӗрле ҫапӑҫнӑ, нимпе те сутӑ тумастӑп!» тет.

«Продай дочь, что хочешь возьми!» А Данило и скажи ему: «Это только паны продают все, от своих свиней до своей совести, а я с Кошутом воевал и ничем не торгую!»

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Ҫавӑрса тытатӑп кама та пулсан, калӑпӑр ак, сан евӗрлӗ пысӑк та хулӑмскерне… пӗтрӗ вара вӑл ҫын… чунӗ тухрӗ.

Возьмешь одной рукой какого-нибудь здоровилу, вроде тебя, и… и сковырнешь.

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

Ҫапах та чунӗ ҫӗкленет унӑн; тата элле, ачасем те ӑна хӗрхенсе пӑхаҫҫӗ, Санькӑпа та ҫирӗп туслашса ҫитнӗ вӗсем.

А на душе было радостно, что дети так участливы к ней и так крепко подружились с Санькой.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак таса куҫсем, ырӑ кӑмӑллӑ чунӗ, вӑйлӑ ӳт-пӗвӗ сыхланса юлнишӗн савӑннипе ачасем Андрей Иванӑча таччӑн ҫавӑрса илчӗҫ, аллисене учителӗн сарлака ывӑҫ тупанӗ ҫине хучӗҫ.

И ребята, радуясь, что судьба сохранила для них эти ясные глаза, добрую голову и сильное тело, окружили Андрея Иваныча тесным кольцом, и их руки, как голуби, доверчиво опустились на широкую ладонь учителя.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ыттисенчен ухмахах марччӗ, чунӗ таса та ҫутӑччӗ, кантӑк пек; ырӑ кӑмӑллӑччӗ, ачашчӗ, ҫапах — пӗтрӗ!

— А был не глупее других, душа чиста и ясна, как стекло; благороден, нежен, и — пропал!

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов арена ҫине тухса ҫапӑҫас гладиатор пек мар, ҫав ҫапӑҫӑва мирлӗн сӑнакан пек ҫуралса ӳснӗ; унӑн шиклӗ те юлхав чунӗ пӑшӑрхануллӑ телее те, пурнӑҫри инкексене те чӑтаяс ҫук — апла пулсан, вӑл пурнӑҫӑн пӗр енне кӑна кӑтартать, унӑн пурнӑҫра мӗн те пулин улӑштарма, е ӳкӗнме — кирлӗ те мар.

И родился и воспитан он был не как гладиатор для арены, а как мирный зритель боя; не вынести бы его робкой и ленивой душе ни тревог счастья, ни ударов жизни — следовательно, он выразил собою один ее край, и добиваться, менять в ней что-нибудь или каяться — нечего.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ӑна нимӗнле илемлӗ ултав та илӗртес ҫук, суя ҫул ҫине кӑларас ҫук; ан тив, ун тавра пӗтӗм киревсӗрлӗх, шырлӑх океанӗ хумхантӑр, пӗтӗм тӗнче наркӑмӑшпа пӑсӑлса, тӳнтерле ҫаврӑнтӑр — Обломов нихҫан та ултав туррине пуҫҫапас ҫук, унӑн чунӗ яланах таса, ҫутӑ, тӳрӗ пулӗ…

Не обольстит его никакая нарядная ложь, и ничто не совлечет на фальшивый путь; пусть волнуется около него целый океан дряни, зла, пусть весь мир отравится ядом и пойдет навыворот — никогда Обломов не поклонится идолу лжи, в душе его всегда будет чисто, светло, честно…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Упӑшки чылайччен ыйтса пӗлчӗ, Ольга хӑйӗн тунсӑхӗн сӑлтавӗсене тухтӑра каланӑ пек чылайччен каларӗ, пӗтӗм вӑрттӑн ыйтусене, чунӗ мӗнле пӑшӑрханнине, кайран ҫав ӗмӗтсем ҫухалнине — йӑлтах, йӑлтах, мӗн аса илме пултарнине пӗлтерчӗ.

Долго спрашивал ее муж, долго передавала она, как больная врачу, симптомы грусти, высказывала все глухие вопросы, рисовала ему смятение души и потом — как исчезал этот мираж — все, все, что могла припомнить, заметить.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Чӑнах йӑлт… йӑлт пӗтрӗ-ши?..» тет унӑн чунӗ, анчах каласа пӗтереймест… ҫав чун пӑшӑлтатнине никам ан пӗлтӗрччӗ, ан илттӗрччӗ тесе, Ольга шиклӗн йӗри-тавра пӑхкалать…

Ужели тут все… все…» — говорила душа ее и чего-то не договаривала… и Ольга с тревогой озиралась вокруг, не узнал бы, не подслушал бы кто этого шепота души…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольга тимлӗ итлет, хӑйне хӑй тӗпчет, анчах нимле те тӗпчесе тупаймасть, вӑхӑт-вӑхӑтӑн чунӗ мӗн ыйтнине, мӗн шыранине пӗлме пултараймасть; калама та хӑрушӑ — унӑн чунӗ тунсӑхлать, ӑна телейлӗ пурнӑҫ ҫитмен пек, ҫак пурнӑҫ ӑна ывӑнтарнӑ пек, вӑл, урӑх, халиччен пулман ҫӗнӗ япаласем ыйтса, малалла туртӑннӑ пек туйӑнать.

Ольга чутко прислушивалась, пытала себя, но ничего не выпытала, не могла добиться, чего по временам просит, чего ищет душа, а только просит и ищет чего-то, даже будто — страшно сказать — тоскует, будто ей мало было счастливой жизни, будто она уставала от нее и требовала еще новых, небывалых явлений, заглядывала дальше вперед…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Анчах вӑл чунӗ вӑхӑтран вӑхӑта самантлӑх тӗлӗрсе, хытса кайнине тем пекех пӗтерес тесен те, ирӗксӗрех малтан телее ӗмӗтленет, ӑна кӑвак каҫ, сӗмлӗх хупӑрласа илет, унтан каллех, пурнӑҫ канлӗхӗ ҫитнӗ пек, тутлӑ ӗмӗт татӑлать, кайран вара Ольга именет, шикленет, темшӗн тунсӑхлать, унӑн канӑҫсӑр пуҫӗнче темле уҫӑмсӑр тӗтреллӗ ыйтусем ҫуралаҫҫӗ.

Но как она ни старалась сбыть с души эти мгновения периодического оцепенения, сна души, к ней нет-нет да подкрадется сначала греза счастья, окружит ее голубая ночь и окует дремотой, потом опять настанет задумчивая остановка, будто отдых жизни, а затем… смущение, боязнь, томление, какая-то глухая грусть, послышатся какие-то смутные, туманные вопросы в беспокойной голове.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн вӑл хӑюлансах ҫитет, ҫавӑан пек чухне унӑн чунӗ кӳтет, куҫҫулӗ пыра тулать, вара унӑн Штольц умне ыткӑнас килет, хӑйӗн юратӑвӗ ҫинчен сӑмахпа мар, куҫҫульпе макӑрса, ӑсран кайса пӗлтерес килет — Штольц вара пулни-иртнишӗн каҫартӑр.

Бывали припадки решимости, когда в груди у ней наболит, накипят там слезы, когда ей хочется броситься к нему и не словами, а рыданиями, судорогами, обмороками рассказать про свою любовь, чтоб он видел и искупление.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней