Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лаши (тĕпĕ: лаша) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лаши хӑйӗн хуҫи хыҫҫӑн пуҫне усса утрӗ.

Конь понуро следовал за своим хозяином.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрӗкӗ те пиҫиххинчен темле пӑшал ҫакса янӑччӗ, анчах сехри хӑпнипе вӑл ун ҫинчен манса та кайрӗ, лаши ҫинчен анчӗ.

Турок носил за поясом какое-то оружие, но, позабыв о нем с перепугу, покорно спешился.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗр лаши ҫухалнӑ…

Одна лошадь пропала…

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Апла та тӗрӗс, — килӗшрӗ Спиридончо, — Цанко лаши яла таврӑнчӗ пулӗ ӗнтӗ, халиччен унта пӑтӑрмах пуҫланнах.

— И то правда, — согласился Спиридончо, — конь Цанко теперь уже вернулся в деревню, и там наверняка поднялась суматоха.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав хушӑра Цанко лаши аялалла сиккипе вӗҫтерчӗ, тепри вара, ҫывӑхра кашкӑрсем пуррине сиссе, Стремӑ шывӗ урлӑ каҫрӗ те хӳрине тӑратса хирелле чупса кайрӗ.

Тем временем конь Цанко галопом возвращался в деревню, а другой, почуяв близость волков, перешел вброд Стрему и, задрав хвост, помчался куда-то но полю.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тар тӗтӗмӗ витӗр пӗр жандармӗ лаши ҫинчен персе ӳкни курӑнчӗ, тепри хӑрах аяккинелле тӗшӗрӗлчӗ те йӗнер пускӑчӗнчен ҫакӑнчӗ.

Сквозь пороховой дым товарищи увидели, как один турок свалился с коня, а другой сполз набок и повис на стременах.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта ҫитиччен икӗ сехет хушши каймаллаччӗ-ха, лаши йӑлт ӗшенсе ҫитрӗ, ҫулӗ те пит ашӑм пулчӗ.

До нее было часа два езды, но конь выбился из сил, а дорога оказалась трудная.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лӑпкӑ ял урамӗнче вӑл пӗр чӗрӗ чуна та курмарӗ, мечӗте хирӗҫ пӗртен пӗр трактир патне ҫитсен лаши ҫинчен анчӗ.

Тихо проехал Огнянов по безлюдным улицам деревни, не встречая ни одной живой души, и вскоре спешился у единственного здесь постоялого двора, расположенного против мечети.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов йӑлт шӑнса кайрӗ: кӳтнӗ аллисемпе чӗлпӗрне аран тыткаларӗ; лаши ҫул хыттине чухламасӑрах утрӗ, юр хывнине пула ҫул йӗрӗ ним те палӑрмасть.

Огнянов совсем закоченел: его онемевшие руки едва держали поводья; конь шел, полагаясь лишь на чутье, так как земля была покрыта снегом и от дороги не осталось и следа.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ненко, лаши патне ҫитсен, тир сырӑшӗнчен утӑ илсе хума пӗшкӗнчӗ.

Ненко, подойдя к лошади, нагнулся, чтобы достать сена из кожаного мешка.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лаши чӑм кӑпӑка ӳкрӗ, Игумен ӑна шӑллӗ патӗнче хӑварчӗ те хӑй Огнянов пурӑнакан ҫурт патнелле ҫуранах утрӗ.

Конь был весь в мыле, Игумен оставил его у брата и пешком направился к дому, где жил Огнянов.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— «Калатӑп ҫав, аҫӑр унпа нихҫан та ҫӳренине курман. Лаши чипер вара».

— То-то ваш батюшка никогда на ней не ездит. А порядочная лошадь.

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Шухӑша кайса пынӑ вӑхӑтра ӑна хӗрарӑм сехри хӑпса шари ҫухӑрни илтӗнсе кайнӑ; Рахметов ҫаврӑнса пӑхнӑ та шарабан ҫинче ларса пыракан дамӑн лаши ӗрӗхсе кайнине курнӑ, тилхепине дама хӑй тытса пынӑ пулнӑ, анчах та лашине тытса чарайман, тилхепи ҫӗртре сӗтӗрӗнсе пынӑ — лаша Рахметов патне ҫитесси икӗ метр ҫеҫ юлнӑ; Рахметов ҫул варринелле ыткӑннӑ, анчах лаша ун ҫумӗнченех вӗҫтерсе иртсе кайнӑ, вӑл чӗлпӗре тытма ӗлкӗреймен, шарабанӑн хыҫалти тӗнӗлӗнчен ҫеҫ ярса тытма ӗлкӗрнӗ — тытса чарнӑ, анчах хӑй те ӳкнӗ.

Он был пробужден от раздумья отчаянным криком женщины; взглянул: лошадь понесла даму, катавшуюся в шарабане, дама сама правила и не справилась, вожжи волочились по земле — лошадь была уже в двух шагах от Рахметова; он бросился на середину дороги, но лошадь уж пронеслась мимо, он не успел поймать повода, успел только схватиться за заднюю ось шарабана — и остановил, но упал.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

И лаши ҫинчен сиксе анчӗ, хапхаран кӗрсен пӗр самант шухӑша кайса тӑчӗ, вара каялла ҫаврӑнчӗ те: — Кӗтсе илеймерӗ эппин? Ресторана пӗчченех кайрӗ-и? — тесе ыйтрӗ.

Стрелок слез, наконец, с коня, шагнул в ворота, постоял в нерешительности и, оглянувшись, спросил: — А может, она не дождалась и пошла одна в трактир?

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Лаши чупма пултарнӑ таран чуптарса пырса, И уххине ярса тытрӗ те, йӗппине вырнаҫтарса, персе ячӗ.

Выхватив на ходу лук, он мгновенно заложил ответную стрелу, спустил тетиву.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Ах! — Лао-цзыне курсан хӑранипе кӑшкӑрса ячӗ чиновник, ҫавӑнтах лаши ҫинчен сиксе анчӗ те:

— Ах! — удивленно воскликнул начальник, узнав Лао-цзы, он скатился с коня и, кланяясь, заговорил:

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Пысӑккӑн яра-яра пусса, Давыдов урама тухрӗ, лаши ҫине утланчӗ, ӑна вырӑнтан тапраниччен пуҫласа саламатпа ҫапрӗ — вара, станица урамӗ тӑрӑх сиккипе хыттӑн чуптарнӑ май, ҫыртнӑ шӑлӗ витӗр: — Ҫаплах ҫывӑрнӑ пулӑттӑн эсӗ, шуйттан пуҫӗ?.. — тесе мӑкӑртатса пычӗ.

Широко шагая, Давыдов вышел на улицу, сел на коня, впервые с места огрел его плетью — и шибко поскакал по станичной улице, яростно бормоча сквозь стиснутые зубы: — Все спал бы ты, лопоухий черт!..

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл лаши патне ҫитсе пыратчӗ ӗнтӗ, анчах ӑна кантӑкран усӑнса тӑракан Нестеренко каялла чӗнсе илчӗ:

Давыдов уже подходил к коню, когда Нестеренко, высунувшись из окна, негромко окликнул его:

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Давыдов васкаса пӗр кружка ӑшӑ сӗт ӗҫрӗ, хыт ҫӑкӑр таткине чӑмласа пӗтернӗ чух Нагульновӑн хӑла лаши ҫине утланнӑ, ҫӗнӗ кӗпе тӑхӑннӑ, яланхи пек мар йӳрӗк Устин калинкке умне чуптарса ҫитнине курчӗ.

Давыдов наспех выпил кружку парного молока, дожевывая черствый кусок хлеба, увидел, как подскакал к калитке на буланом нагульновском конишке одетый в новую рубашку, необычно проворный Устин.

XIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ытла хытӑ туртнипе, Давыдов лаши, хӑяккӑн утса, шӑналӑк ҫине пырса кӗчӗ, вара, ури айне темле япала лекнипе сехӗрленсе, чӗвен тӑчӗ, айккинелле инҫете сиксе ӳкрӗ.

Давыдов так круто повернул коня, что тот, побочив, ступил на рядно и вдруг, испугавшись необычной опоры под ногами, взвился на дыбы, прыгнул далеко в сторону.

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней