Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аркинчен (тĕпĕ: аркӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсир пирӗн, казаксен, генерал Корниловран пӗчӗк ача амӑш аркинчен тытнӑ пек тытмалли ҫинчен ятлаҫмасӑр калаҫӑр.

А вы степенно скажите, что нам, казакам, надо держаться за генерала Корнилова, как дитю за материн подол.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах Рубцов-Емницкий ӑна кӗпе аркинчен тытса, пукан ҫине лартрӗ.

Но Рубцов-Емницкий удержал его и усадил на место.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мирон Григорьевич хӑрах аллипе хӑй кӑкӑрне тӑрмалама пуҫларӗ, тепӗр аллипе хӑтине сӑхман аркинчен хӑй патнелле туртса илчӗ.

Мирон Григорьевич одной рукой царапал себе грудь, другой притягивал свата за полу.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Темӗнле сӳрӗклӗх ҫавӑрса илчӗ Григорие: сӑмса витӗр мемлекен Виссарион пупӑн кивелсе кайнӑ аналойӗ тавра утса ҫаврӑнать вӑл; Петро ҫынсем асӑрхиччен сюртук аркинчен туртса систерсен, чарӑнса тӑрать; ҫурта ҫутисен пайӑркаллӑ ҫивӗтӗсем ҫине пӑхать тата хӑйне ӗнтӗркеттерсех ҫитернӗ ыйхӑллӑ анас пуснине хирӗҫ кӗрешет.

Безразличие оковало Григория: он ходил вокруг налоя, наступая гундосому отцу Виссариону на задники стоптанных сапог, останавливался, когда Петро неприметно дергал его за полу сюртука; глядел на струйчатые косички огней и боролся с сонной, овладевшей им одурью.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑй шинелӗ аркинчен ҫакӑннӑ йытӑ туллашнине пӑхмасӑрах, вӑл чӳрече умне пырса тӑчӗ, чӳрече хуппине уҫрӗ, чӗрнипе кантӑка кӑчӑртаттарчӗ.

Не обращая внимания на кобеля, хватавшего его за полы шинели, проплюхал к окну, открыл ставень, поскреб ногтем о стекло.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Румянцев самолет ҫине ларнӑ чухне Марийка, партизансен хушшинчен сиксе тухса, ун патне ыткӑнчӗ те унӑн ҫӑмламас куртки аркинчен ярса тытрӗ.

Когда Румянцев садился в самолет, Марийка, выскочив из-за партизан, бросилась к нему и схватила его за подол шерстяной куртки.

VIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Пичче, эс мӗн, ҫав хӗрачана хӑвалатӑн? — ҫилленсе ыйтрӗ Стайка, сюртук аркинчен вӗҫертмесӗр.

— Дядя, ты чего гоняешься за девчонкой? — сердито спросила Стайка, не выпуская полы его сюртука.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавна сиснӗ хыҫҫӑнах вӑл та ҫаран тӑрӑх чупрӗ, Стефчова хӑваласа ҫитсе сюртук аркинчен ярса илчӗ, ҫапла тытса вӑл хӗрачана тарса ӗлкӗрме пулӑшасшӑн пулчӗ.

И как только догадалась, легкой серной понеслась по лужайке и, нагнав Стефчова, схватила его за полу сюртука, чтобы задержать его и дать время девочке спастись бегством.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл пӗрне тумтирӗ аркинчен хытах туртрӗ те майӗпен кӑна ыйтса пӗлчӗ:

Он уверенно потянул кого-то за полу и тихо спросил:

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лала хыҫӑмра тӑрать, хӑй пиншакӑм аркинчен тытӑннӑ.

А Лала стоит сзади и держит меня за полу.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах хӗрарӑмсем ӑна итлесе тӑмарӗҫ; шӑлаварӗнчен, кӗпи ҫаннисенчен, аркинчен ярса тытрӗҫ те сӑн-питрен тӗксӗмленнӗ Андрее шкулалла сӗтӗрсе кайрӗҫ, кӑшкӑрашма пуҫларӗҫ:

Но они его не слушали; уцепившись за шаровары, за рукава и подол рубахи, волоком тянули нахмуренного Андрея в школу, орали:

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫын, арӑмӗн кӗпи аркинчен тытса пурӑнма хӑнӑхнӑ пулсан, мӗнле революционер пулма пултартӑр-ха вӑл?

Какой из него будет революционер, ежели он за женин подол приобыкнет держаться?

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӗҫен кайӑк пек! — сӗлехине сирпӗтсе, ӗшеннипе лӑштӑрах кайнӑ Щукаре сюртукӗ аркинчен турта-турта, турра асӑна-асӑнах ӗнентернӗ чикан.

Как птица! — уверял и божился цыган, брызжа слюной, хватая сомлевшего от устали Щукаря за полу куртки.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Амӑшӗ ун тавра какӑлтатса кускаласа ҫӳрет, хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайнӑ Игнатенок вӑтанчӑклӑн кулса, хӗре кӗпе аркинчен тытса сӗтӗрет.

Возле нее металась и кудахтала мать, а Игнатенок, весь красный, смущенно улыбаясь, тянул девку за подол.

7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Санпа ӗҫ татма пултараймастпӑр эпир… — каллех сӑмах пуҫланӑччӗ ӗнтӗ Щукарь мучи, анчах хальхинче Любишкин ӑна кӗрӗк аркинчен ярса тытса алӑк патнелле сӗтӗрчӗ; мучи, хӑйне хӑвӑрттӑн ҫенӗке туртса кӑларнӑран, пуҫланӑ сӑмахне те каласа пӗтереймерӗ.

— С тобой мы не могем… — снова начал было дед Щукарь, но на этот раз Любишкин, пятясь к двери, потянул его за полу; дед, стремительно увлекаемый в сени, так и не успел кончить фразу.

6-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Феньӑпа Никитка чупса ҫитӗҫ, амӑшӗн кӗпи аркинчен тытса, пӗтӗм урам илтӗнмелле ҫухӑрма пуҫлӗҫ.

Прибегут Феня с Никиткой, вцепятся в юбку матери, поднимут рев на всю улицу.

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мӗн ку, сирӗн халат каллех пӗр тӗлтен вараланнӑ? — пӑшӑрханса ыйтрӗ Агафья Матвеевна, халат аркинчен тытса.

— Что это у вас на халате опять пятно? — заботливо спросила она, взяв в руки полу халата.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Тӑрӑр, тӑрӑр! — пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрса каларӗ те вӑл, икӗ аллипе те Обломовӑн халат аркинчен, ҫаннинчен ярса тытрӗ.

— Вставайте, вставайте! — во все горло заголосил он и схватил Обломова обеими руками за полу и за рукав.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хӗрача аялтан ҫӳлелле Петя ҫине пӑхса илчӗ, икӗ аллине кӗпи аркинчен тытрӗ те урам тӑрӑх ҫул ҫинелле утрӗ.

Девочка посмотрела на Петю снизу вверх испуганными, преданными глазами, обеими руками обдернула юбочку и чинно пошла по переулку к дороге.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ сулӑнса кайрӗ, анчах ӑна ӳкме памарӗҫ, такамӑн алли сюртукӑн пурҫӑн аркинчен хытӑ тытрӗ те малалла утрӗ.

Отец покачнулся, но ему не позволили упасть: чья-то красная веснушчатая рука взяла его за шелковый лацкан сюртука и рванула вперед.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней