Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пулман сăмах пирĕн базăра пур.
пулман (тĕпĕ: пулман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ӗмӗрлӗхе ҫакӑнта юлас терӗм, — ним пулман пек каласа хучӗ Кандов.

— Я остаюсь здесь навсегда, — проговорил Кандов сухо.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак инкекшӗн ӑна пӗтӗм хула халӑхӗ хӗрхенет, мӗскӗн «Австри ҫынни» фотографипе ӗҫлейми те пулнӑ иккен, фотографи ӗҫӗ ӑна хӑйне тахҫанах итлесшӗн те пулман.

Это несчастье вызвало сочувствие всех горожан и заставило бедного австрийца изменить фотографии, которая уже давно изменяла ему.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав чул хӳме пулман пулсанах вӗсене юр хӳсе кайнӑ пулӗччӗ.

Он спасся чудом; если бы не эта стена, он оказался бы погребенным под снегом.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада нимӗн те пулман пекех галерейӑна тухса тӑчӗ.

Девушка вышла на галерею как ни в чем не бывало.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчовӑн та, онбашин те ун чухне ҫав йытӑ мӗншӗн Огнянова урнӑ пек тапӑннине, арман патӗнче вӑл мӗншӗн ҫӗре тӑрмаланине пӗлме май та пулман.

В то время ни Стефчову, ни онбаши не пришло в голову спросить себя, отчего гончая с бешеной яростью набрасывалась на Огнянова и рыла землю у мельницы.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кала, каласа пар бее: патшалӑха тем пек пулӑшнӑ пулӑттӑн, — нимӗн те пулман чухнехи пек каларӗ Михалаки, пасарта пулӑ сутаҫҫӗ те, хакне кайса пӗлмӗн-ши, тенӗ пек тухрӗ унӑн сӑмахӗ.

— Расскажи, расскажи бею: окажешь большую услугу обществу, — повторил Михалаки совсем просто и естественно, так же, как сказал бы Стефчову, что на базаре появилась хорошая рыба, и посоветовал бы купить ее.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗтӗм вӑхӑтне ӗҫре ирттернӗ май, вӑл хӑйне сыхӑрах тытассине асне те илмен, вӑхӑчӗ те пулман.

Дела поглощали его целиком, и ему было просто некогда думать о таких пустяках, как личная безопасность.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Шӑпах ҫавӑнта пулнӑ, Серафима; ҫавӑнпа вӑл каласшӑн пулман та; халлӗхе вӑл ӑсран кайман-ҫке.

— Именно у нее, Серафима; потому он и отказался отвечать: ведь он еще не сошел с ума.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр ҫав манӑҫми каҫхине, хӑйне арестлес умӗн, вӑхӑтне ӑҫта ирттернӗ-ши, мӗншӗн вӑл ҫавӑн ҫинчен бее каласа парасшӑн пулман — ҫак шухӑш ӑна самантлӑха та канӑҫ кӳмерӗ.

Хаджи Ровоама ломала себе голову, стараясь отгадать, почему доктор не захотел сказать бею, где он был вечером, перед тем как его арестовали в ту знаменательную ночь.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пирӗн нимӗн те пулман темерӗм-и-ха сана, эс кӑлӑхах тертленнӗ, Иванчо, — шантарасшӑн пулчӗ ӑна Марко.

— Да говорю я тебе, ничего у нас не случилось; зря ты трудился, Иванчо, — уверял его Марко.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ахалех пӑшӑрханнӑ эс, Иванчо, инкек тавраш пулман та пирӗн, — терӗ Марко кулкаласа.

— Зря беспокоился, Иванчо, ничего худого не произошло, — улыбаясь, заметил Марко.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко ытлашши темӗнех пулман тесе лӑпкӑн каласа пачӗ; хӑравҫӑ тарҫӑн темӗне пула сехри хӑпнӑ имӗш.

Марко спокойно объяснил, что ничего не произошло; просто пугливой работнице что-то почудилось.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ашшӗпе хӗрӗ ахӑрнех инҫетре пулман пулмалла, тен, кӳршӗри шыв арманӗнчен кӑна таврӑнчӗҫ пуль, — ҫийӗнчи тумӗ йӗпенме те ӗлкереймен.

По-видимому, отец и дочь уходили куда-то недалеко, быть может, на какую-нибудь мельницу по соседству, — одежда их не успела промокнуть.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко, вӑл-ку нимӗн те пулман пек, картишӗнче никам та ҫук тесе шантарчӗ; такамӑн кушакӗ-и, йытти-и хӳме ҫинчи кирпӗче ӳкернӗ пулмалла, айван Пена ав кӑшкӑрса та ячӗ.

Марко с напускным спокойствием уверил их, что во дворе никого не нашел; должно быть, чья-то кошка или собака столкнула несколько черепиц с ограды, а глупая Пена подняла крик.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Белинский ӗҫлеме тытӑниччен вырӑс литературинчи критиксем хӑйсем тӗллӗн шухӑшлакан, ҫӗнӗ шухӑш паракан ҫынсем пулман, вӗсем час-часах Хӗвеланӑҫӗнчи философсен тӗрлӗ теорийӗсем хыҫҫӑн кайса ҫырнӑ, ют теорисем тӑрӑх схемӑсем тума тӑрӑшнӑ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Н. Г. Чернышевский тӑшманӗсем савӑнма пуҫланӑ; ӑна тӗрмене хупнӑ май революци юхӑмӗ пӗтсе ларӗ тесе шутланӑ, анчах патша правительствин Чернышевский «айӑпне» кӑтартса паракан документсем пулман.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Апла пулсан, манӑн ӳкӗнмелле те пулман: хам мӗн курасси ҫинчен мана малтанах каланӑ.

Значит, мне и нельзя жалеть: мне было сказано, на что я иду.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑрман, ав, таврара; Ҫак кӑнтӑрла туспа пире мӗншӗн тесен вӑл кӑнтӑрла пытанса пурӑннине тата кашни кунах урӑх вырӑна куҫнине эпӗ пӗлетӗп, — Килтен те лайӑхрах; — тепӗр тесен тата, атте килӗ чӑнах та ытла лайӑхах пулман.

И зелен лес кругом; Мне с другом там приют дневной, — потому что я знаю, днем он прячется и каждый день меняет свой приют; — Милей, чем отчий дом, — впрочем, отчий-то дом был не слишком мил и в самом деле.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫывӑрать те акӑ пурте иртсе каять, — ним те пулман пек лӑпкӑн каларӗ Мосолов.

Уснет, и все пройдет, — равнодушно-успокоительным тоном повторил Мосолов.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку калаҫусене илтсен, ҫын чӗрине (ҫынта халиччен пулман чӗресене те) ҫав териех лайӑх пӗлекен ҫынсем те Катерина Васильевнӑпа Бьюмонт венчете кӗрессине курас шанчӑка ҫухатнӑ пулӗччӗҫ.

Эти разговоры могли бы в ком угодно из тонких знатоков человеческого сердца (такого, какого не бывает у людей на самом деле) отнять всякую надежду увидеть Катерину Васильевну и Бьюмонта повенчавшимися.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней