Корпус чувашского языка

Вунҫичӗ ҫула ҫитсен мана, пӗчӗкскерне, тем пысӑкӑш палаш ҫумне вӗренлерӗҫ, тем тарӑнӑш ботфорт ӑшне антарчӗҫ, манӑн поэзи генийӗн тасалӑхне ҫӑнӑхпа тата треуголкӑпа витрӗҫ.

А семнадцати лет привязали меня, недоросля, к огромному палашу, опустили в глубокие ботфорты и покрыли святилище поэтического моего гения муко́й и треуголкою.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Расщепей, диван ҫинчи кӗнекесене пӗр еннелле сирчӗ те, мана хӑй ҫумне ларма Сӗнчӗ, вара, вырнаҫса ларсан, пулас картина ҫинчен калама пикенчӗ.

Расщепей подвинул книги на большом диване в сторону, мы уселись, и он стал рассказывать мне о картине.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манӑн сӑмса тӗлӗнчех Лабардан пӗр пӗчӗк хура хӑмана теприн ҫумне хыттӑн шаплаттарчӗ.

Перед самым моим носом Лабардан громко хлопнул одной черной дощечкой о другую.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗрнеклӗ гусар ҫичӗ император хисеплӗн пуҫ тайнине хирӗҫ икӗ пӳрнине ҫӳлелле йӑлт ҫӗклесе, кивер сӑмси ҫумне перӗнтерчӗ те, тӳрех, вӗсем патне чарӑнмасӑр, ман паталла ҫул тытрӗ.

Прижав два пальца к козырьку кивера в ответ на почтительные поклоны семи императоров, он направился мимо них прямо ко мне.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Алӑсем ҫумне темӗн ҫыпҫӑннӑ, пӑхатӑп — сӑрӑ, эпӗ паҫӑр, аптӑранӑ енне, тин ҫеҫ сӗрсе кайнӑ карлӑкран ярса илнӗ-мӗн, ҫакна халӗ ҫеҫ астурӑм.

Руки у меня были липкие, потому что я схватилась руками за свежевыкрашенные перила, только теперь я почувствовала это.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Урасем ман лӑштӑрах кайрӗҫ, алӑсем карлӑк ҫумне ҫыпҫӑнса ларчӗҫ: тимӗр решетке тӑрӑх электричество янӑнах туйӑнчӗ, — пӗрре ҫапла хамӑрӑн кайри пусма ҫинче эпӗ ӑнсӑртран татӑлнӑ провода ярса тытнӑччӗ.

У меня как-то странно обмякли ноги, а руки так прилипли к перилам, что мне показалось, будто по ним пустили электрический ток, — я однажды так схватилась у нас на черной лестнице, где оборвался провод.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл, йӗс нӑрри евӗр, симӗсрех: йӑлтӑркка ӑмӑрӗ ансӑр; сӗвек ҫуначӗсем машина айккине ҫӑт ҫыпҫӑнса тӑраҫҫӗ; вӑрӑм фарисем ун ҫумне тымарланса ларнӑ тейӗн.

Перед у нее был узкий, сверкающий, пологие крылья плотно прижаты к бокам, вытянутые фары словно вросли в туловище машины.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ сӑрӑ шӑрши кӗрекен карлӑк ҫумне тӑтӑм.

Я подошла к краю и остановилась у перил, еще пахнущих свежей краской.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗр ачасем пӗр-пӗринпе ташлама пуҫларӗҫ, арҫын ачасем, аллисене хыҫалалла тытса, стена ҫумне сӗртӗнкелесе, вӗсем ҫине куҫ хӳрипе пӑхкаласа тӑчӗҫ.

Девочки танцевали друг с другом, мальчишки стояли, заложив руки назад, ладонями упираясь в стену, и презрительно глядели на танцующих.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каҫсерен эпир, аттепе иксӗмӗр, пӗр-пӗрин ҫумне йӑпшӑнса — хула-хулӑн, хӑлхапа хӑлхан — хамӑра ҫеҫ илтӗнекен музыка сассипе кӑмӑл туличчен киленетпӗр.

И часто вечерами сидели мы с отцом в уголке, тесно прижавшись, плечом к плечу, ухо к уху, наслаждаясь только нам одним слышной музыкой.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Художниксем-футуристсем ҫурт стенисен ҫумне тӗрлӗ картинӑсем ӳкере-ӳкере хунӑ — ҫынсене симӗс питлӗ тунӑ вӗсем, чиркӳ тӑррисене ишӗлсе анма тытӑннӑ пек тӑва-тӑва хунӑ.

Художники-футуристы намалевывали странные картины на его стенах — людей с зелеными лицами, церкви с падающими куполами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пирӗн атте сире лаша тата хӑйӗн ҫийӗнчи кӗрӗкне парса парнелет (йӗнерӗ ҫумне сурӑх тирӗнчен ҫӗлетнӗ тӑлӑп ҫыхса хунӑ).

Отец наш вам жалует лошадь и шубу с своего плеча (к седлу привязан был овчинный тулуп).

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ кӑкӑрпа хӳме ҫумне пырса ҫапӑнтӑм, сиксе тӑтӑм, каллех ӳкрӗм.

Я грудью ударился о забор, вскочил и снова упал.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун ҫумне пӑшал кӗпчекӗ анса ларчӗ.

Рядом опустился приклад.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫӗлӗке мӗнле ҫӗр ҫумне ҫапап, ҫав самантрах, ҫак тӳрӗ сӑмаха пӑхӑнман ҫынна аҫа ҫаптӑр.

Как я ударяю моей шапкой о землю, так гром поразит того, кто нарушит это честное слово.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Самантсеренех «Керенский» хушамата асӑнчӗҫ, ун ҫумне тем те пӗр хуша-хуша каларӗҫ.

Фамилия «Керенский» с разными прибавлениями повторялась ежеминутно.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эрех черккине ҫӳлелле ҫӗклесе, вӑл анне черкки ҫумне чанклаттарчӗ, унтан: «Урра!» тесе кӑшкӑрчӗ.

Высоко подняв бокал с вином, он чокнулся с матерью и коротко сказал: «Ура!»

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан пачах урӑх ҫын, манӑн тӑван мар атте пек ҫанни ҫумне пуҫ шӑмми ҫыпӑҫтарнӑ офицер, тухса калаҫма тытӑнатчӗ.

Тогда другой человек, большей частью офицер с таким же черепом и костями на рукаве, как у моего отчима, начинал говорить.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Родина» журнал ҫумне хушса кӑларнӑ пӗр-пӗр князьсен, графсен ҫемьери пурнӑҫӗ, юратӑвӗ ҫинчен ҫырнӑ кӗнекесене вуланӑ чух вӑл пӗтӗм графсем, князьсем хайӗн кӳршинчех пурӑннӑ пек шутлатчӗ.

Семейные и любовные дела разных князей и графов, героев приложений к журналу «Родина», тетя Даша разбирала так, как будто все князья и графы жили на соседнем дворе.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анне, атте сывӑ чухне ачасене нихҫан хӗнесе курманскер, мана хӑлхаран ҫавӑрса тытать, манӑн пуҫа сӗтел ҫумне шаккать.

И моя мать, которая никогда не била детей, пока был жив отец, берет меня за ухо и стучит моей головой о стол.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951