Поиск

Шырав ĕçĕ:

витӗр сăмах пирĕн базăра пур.

витӗр (тĕпĕ: витӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чӳрече витӗр тӳпенелле пӑхнӑ та — ҫунса пӗтекен каҫа ҫӗрлехи тӗттӗм ҫӗнтерсе пынӑ ӗнтӗ унта — куҫӗсене йӑвашшӑн та ачашшӑн чӗтренекен сенкертерех ҫутӑ ҫӑлтӑр ҫинче чарса тӑратнӑ Суламифь.
Глядя в окно на небо, где ночь уже побеждала догорающий вечер, Суламифь остановила свои глаза на яркой голубоватой звезде, которая трепетала кротко и нежно.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Витӗр тирсе илетчӗ тет те — янкӑлт ҫӑтса яратчӗ, тет!
Проткнет насквозь и — ваших нету!

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗвел ури тӗлне пулнипе ҫуттӑн курӑнса кайнӑскер, вӑл пӗр самантлӑха ҫулӑм хыпса илнӗ сӑмала факелӗ пек йӑлтӑртатрӗ: унӑн ҫунаттин тӗкӗсем витӗр вирхӗнсе тухакан сывлӑш, тӑвӑл чухнехи пек кӗрлеттерсе шӑхӑрса юлни те илтӗнсех тӑрать, анчах ҫӗр ҫумне вӗҫсе ҫитесси пӗр аллӑ чалӑша яхӑн юлсан, ҫӑхан вӑртах ҫаврӑнса тӳррӗн вӗҫме пуҫларӗ, ҫунаттисемпе лапсӑртатма тапратрӗ, вара кӗҫех, хӑлхана ҫурса ярас пек типпӗн шартлатса, аслати килсе ҫапрӗ.
На секунду — весь осиянный солнечным лучом — он сверкнул, как охваченный полымем смоляной факел; слышно было, как сквозь оперенье его крыл со свистом и буреподобным гулом рвется воздух, но, не долетев до земли саженей полсотни, ворон круто выпрямился, замахал крыльями, и тотчас же с оглушительным, сухим треском ударил гром.

— Совет влаҫне… урапа… таптама… памастӑпах!.. — шатӑрах ҫыртса лартнӑ шӑлӗ витӗр ӗрлешсе, халӑх ушкӑнӗ ҫинелле вирхӗнсе чупрӗ Макар.
— Не дам… топтать… ногами… Советскую власть!.. — сквозь стиснутые зубы рычал Макар, бегом направляясь на толпу.

35-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫав самантра унӑн йӗпе сӑмси кӑна пӗр ҫӗре пӗрлешсе кайнӑ тем тӗрлӗ шӑршӑ-маршӑсен хӑватлӑран та хӑватлӑ тӗнчине витӗр туйса киленет.
В этот момент только агатовый влажный нос его живет в могущественном мире слитных запахов.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Патаксемпе ҫапмалла мар! — пӗрререн пӗрре кӑна сиввӗн, шатӑртах ҫыртса лартнӑ шӑлӗсем витӗр мӑкӑртатса каларӗ те Давыдов, темле хӗрарӑм аллинчен хӑрӑк шалча туртса илчӗ, ӑна чӗркуҫҫи ҫине ҫапса шӑтӑрт-шатӑртах хуҫса ывӑтрӗ.
— Палками не бить! — единственный раз сурово, сквозь стиснутые зубы, бормотнул Давыдов и выхватил из рук какой-то бабенки сухой вербовый колышек, хряпнул его об колено.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Дымокӗ вара, ҫӗтӗк-ҫатӑк пушмаксем тӑхӑнса янӑ урисене тискер кайӑкла ҫемҫен иле-иле пусса, шӑл витӗр хуллен шӑхӑркаласа, ҫатан картасемпе хӳмесем ҫумӗн хӑйӗн ҫулӗпе утса пырать, пайӑркан-пайӑркан сапаланса тӑракан авӑнчӑк вӗҫлӗ куҫ хӑрпӑкӗсем айӗн кантӑксем ҫинелле, картишсем еннелле пӑхкаласа иртет, ҫав хушӑрах ӑҫта та пулин пӗр-пӗр хӗр пуҫӗнчи тутар вӗлтлетсе илтӗр кӑна, — сӑнран пӑхма ӳрӗк-сӳрӗк пек, ҫаврӑнӑҫусӑр пек курӑнакан Дымок пӗр самантрах улшӑнса каять: вӑл питӗ хӑвӑрт, кӑрт-карт ҫеҫ хусканса илсе, пуҫне хурчӑка пек вӑртах ҫаврать те тӳрленсе тӑрать.
А Дымок, зверино-мягко ступая обутыми в рваные чирики ногами, тихонько посвистывая сквозь зубы, идет себе мимо плетней и заборов, из-под загнутых, лучистых ресниц посматривает на окна, на базы, и лишь только мелькнет где-нибудь девичий платок, — мгновенно преображается ленивый с виду, неповоротливый Дымок: он коротким, точным движением, по-ястребиному быстро поворачивает голову, выпрямляется.

Ярски ҫыннисене чылаях чышкӑласа илчӗҫ, вара вӗсем, юнланса пӗтичченех хӗнесе тӑкнӑскерсем, тырӑ тултарнӑ миххисене пӑрахсах ураписем ҫине пыра-пыра йӑванчӗҫ те лашисене ҫӑт та ҫат ҫапкаласа илчӗҫ, ҫухӑрашса-ҫуйхашса тӑракан хӗрарӑмсен кӗпӗрленчӗк ушкӑнӗ витӗр ҫӗмӗрттерсе иртсе, килнелле тухса вӗҫтерчӗҫ.
Ярцам изрядно натолкали, и они, избитые в кровь, бросили мешки с хлебом, попадали в брички, и, ударив по лошадям, прорвались сквозь толпу взвизжавшихся баб, ускакали.

Алкумне кӗрсенех, атти ҫумне ҫыпҫӑнса тулнӑ, тасатса тасалми пылчӑка йӗпе акаци шӑпӑрӗпе шӑлса тасатнӑ чухнех, Разметнов Нагульнов пӳлӗмӗнчен алӑк хушӑкӗ витӗр тулалла ҫутӑ пайӑрки чалӑшшӑн ӳкнине курчӗ.
Еще в сенцах, счищая мокрым сибирьковым веником липкую комкастую грязь с сапог, Размётнов увидел косую полосу света, сочившуюся сквозь дверную щель из комнаты Нагульнова.

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ кӗҫех кантӑк витӗр урама сиксе тухма хатӗрленсе тӑнӑччӗ, ҫав хушӑра тахши мана алӑран кап! ярса тытрӗ те ӗнсерен темле хытӑ япалапа шан! тутарчӗ.
Только я собрался из окна сигать на улицу, а меня за руки цоп, да по затылку какой-то твердостью.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ ҫавӑн витӗр, ҫара ҫерҫи пек, вӑшлатса пӳрте сирпӗнсе кӗтӗм, йӗри-тавра пӑхкалатӑп — пӳлӗмре никам та ҫук.
Я в него влетел, чисто летучая мышь, — оглядел — никого в комнатушке нету.

Тӗрӗссипе каласан, Щукарь «алли витӗр» пӗтӗм пурнӑҫӗнче те икӗ янавар кӑна тухса курнӑ.
А на самом деле за всю Щукареву жизнь «перешло через его руки» всего-навсего две лошаденки.

Вӗсем ман алӑ витӗр тухнӑ чухлӗ теприн пуҫӗнче ҫӳҫ пӗрчи те пулас ҫук.
Волос на иной голове столько нету, сколько их через мои руки перешло.

Хӑв ҫине тӗкӗр витӗр пӑх-ха — хӑраса кайӑн: питӳ-куҫу кӳпчесе кайнӑ, куҫусем урнӑ йыттӑнни евӗрлӗ, ну, мӗн тума кунашкал сӑн-питпе килсе кӗтӗн-ха эсӗ кунта?
Глянь на себя в зеркалу — и ужахнешься: морда пухлая, глаза как у бешеной собаки, ну, чего ты в таком виде явился?

28-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Сволочь! — тесе ячӗ шӑл витӗр Половцев, сӑмахне ҫав тери йӗрӗнчӗклӗн сӑрхӑнтарса.
— Сволочь! — не разжимая зубов, с великим презрением процедил Половцев.

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Мӑн кӑмӑллӑ майра-патша вара, керменти халӑх кӗпӗрленӗвӗ хушшинче Соломонӑн мӑнаҫлӑ, асран тухми хитре питне хуть аякран, хуть вӑрттӑн, наҫилккен йывӑр каррисем витӗр те пулин курас тесе, палӑртнӑ сехетсенче хӑйне час-часах Ливан ҫурчӗ умӗпе йӑттара-йӑттара ирттерттернӗ.
И часто гордая царица приказывала в урочные часы проносить себя мимо дома Ливанского, чтобы хоть издали, незаметно, сквозь тяжелые ткани носилок, увидеть среди придворной толпы гордое, незабвенно прекрасное лицо Соломона.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Ҫӳхе матери витӗр кӗреннӗн ҫуталнӑ унӑн ӳчӗ тата пӗтӗмпех курӑнса-палӑрса тӑнӑ ун йӑрӑс пӗвӗн мӗнпур таса йӗрӗсемпе мӑкӑрӑлчӑкӗсем; ӳт-пӗвӗ вара майра-патшан, вӑтӑр ҫула ҫитнине пӑхмасӑр, хӑйӗн пиҫӗлӗхне, илемӗпе сатурлӑхне ҫаплах ҫухатман-ха.
Сквозь прозрачную материю розово светилась ее кожа и видны были все чистые линии и возвышения ее стройного тела, которое до сих пор, несмотря на тридцатилетний возраст царицы, не утеряло своей гибкости, красоты и свежести.

Алтарь еннелле туп-тӳррӗн йывӑр карӑпа ӑста хупланӑ пысӑках мар тӑваткӑл шӑтӑк тухнӑ, ун витӗр, хӑв пуррине никама систермесӗр, чиркӳре мӗн пулса иртнине, вакки-тӗвекки таранчченех, сӑнаса тӑма меллӗ пулнӑ.
Небольшое квадратное отверстие, искусно скрытое тяжелым занавесом, выходило прямо к алтарю и позволяло, не выдавая своего присутствия, следить за всеми подробностями священнодействия.

Храм кӑвак, ҫӑра, ӳсӗртекен ароматлӑ фимиампа тулса ларнӑ, ҫутӑ чулсенчен тунӑ лампадӑсен, — ылтӑнран каса-каса хитрелетнӗ те вӑрӑм кӗмӗл сӑнчӑрсемпе маччаран ҫакса янӑ лампадӑсен, — тӗрлӗ тӗслӗ вучӗсем аран кӑна курӑнма пуҫланӑ вара тӗтӗм сийӗсем витӗр.
Синим, густым, пьянящим, ароматным фимиамом наполнился храм, и сквозь слои дыма едва стали видны разноцветные огни лампад, сделанных из прозрачных камней, — лампад, оправленных в резное золото и подвешенных к потолку на длинных серебряных цепях.

Акӑ ӗнтӗ пӗррехинче Соломон, хӑй пӳлӗмӗсенчен пӗринче, ӑшне хӑвӑл хӑварттарса, витӗр курӑнакан хрустальтен урай тума хушнӑ, унта, шыв тултарса, чӗрӗ пулӑ янӑ.
И вот повелел однажды Соломон устроить в одном из своих покоев прозрачный хрустальный пол с пустым пространством под ним, куда налили воды и пустили живых рыб.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика