Поиск

Шырав ĕçĕ:

хула сăмах пирĕн базăра пур.

хула (тĕпĕ: хула) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хула тем пысӑкӑш Рыбарицӑ тӑвӗн кӑнтӑр енӗнче чуллӑ чӑнкӑ хысак хӗрринче вырнаҫнӑ (ҫак тӑва кунти ҫынсем Вежен теҫҫӗ), унӑн тӑрри хӗллехи калпакне хывма ӗлкереймен-ха; ешерекен хӗррисенче сурӑх тапӑрӗсем чарӑннӑ вырӑнсем хуралса палӑраҫҫӗ, унта-кунта румынсен куҫса ҫӳрекен кӗтӗвӗсем курӑнкалаҫҫӗ.
Городок раскинулся у подножия скалистого, почти отвесного, южного ската исполинской Рибарицы (здесь ее называют Вежен), ее вершина еще была увенчана зимней короной; по зеленым склонам, испещренным красноватыми пятнами овечьих загонов, там и сям ползли стада влашских кочевников.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула ҫамрӑкӗсем комитет членӗсемпе пӗрле ушкӑнӗпех Лалкӑна пытарма тухнӑ.
Вся городская молодежь пришла на похороны во главе с членами комитета, глубоко потрясенными и грустными.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна ҫӑва ҫине ӑсатма пӗтӗм хула халӑхӗ хӑпса тухнӑ.
Чуть не весь город вышел проводить ее останки на кладбище.

Хӗвел пӗтӗм таврана ҫутатма тытӑнчӗ, унӑн ҫути пӗтӗм Стара-Планина тӑрӑхне, хула тулашӗнчи сӑрт-тусене, ҫуртсен черепицӑ виттисене, хӗвелтухӑҫнелле тухакан чӳречесемпе мӑрьесене ҫутатрӗ.
Солнце уже заливало яркими лучами всю Стара-планину, холмы за городом, черепичные крыши домов, белые печные трубы и те окна, что выходили на восток.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Революцилле шухӑш хӑйӗн ҫуначӗпе ҫӑпата сыракансене те, университет студенчӗсене те, ҫӗлӗклӗ хресченсене те, шлепкеллӗ те фескӑллӑ камилавкӑллӑ хула ҫыннисене те ҫупӑрларӗ.
Революционный дух, этот огненный небожитель, осенил своим крылом и обутых в царвули, и студентов, и крестьянские шапки, и городские шляпы, и фесы, и камилавки.

XVI. Ӳсӗрӗлнӗ халӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула аяккинче пурӑнакан пӗр чухӑн ҫын ҫакӑнта туй ирттерет иккен те, туйне ҫак таврашри халӑха пӗтӗмпе пуҫтарнӑ курӑнать.
Какой-то бедняк праздновал свадьбу и, должно быть, пригласил на нее весь околоток.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула тулашӗнчи хӑйӑрлӑ вырӑнта тикан тапӑрӗ вырнаҫнӑ, ҫавӑн патӗнчен иртсе пынӑ чух вӑл вӑййа пуҫтарӑннӑ пысӑк ушкӑна курах кайрӗ.
Проходя мимо цыганского табора, расположившегося на песчаной пустоши на окраине города, он увидел огромный хоровод.

— Ӑҫтан пӗлен?.. — мӑкӑртатрӗ вӑл хӑй тӗллӗн, хула тулашӗпе тӑсӑлакан пахчасен хӗрринче пынӑ чух…
— Почем знать?.. — шептал он про себя, проходя мимо огородов, тянувшихся за городом.

Ҫак ирхи сехетре Марко Иванов хула хӗрринчи лӑпкӑ урам вӗҫне тухса, пӗр ҫурт хапхи умне чарӑнчӗ, алӑкӗнчен хуллен ҫеҫ шаккарӗ.
В этот утренний час Марко Иванов остановился у ворот одного двора в конце глухой улицы на окраине города и постучался.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах вӑл хула хӗррине тухрӗ те мӑнастирелле каякан ҫула ӳкрӗ.
Вскоре он очутился за городом и повернул на монастырскую дорогу.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов, юлташӗсемпе сыв пуллашсан, хула аяккинчи урама тухрӗ.
Попрощавшись с товарищами, Огнянов вышел на улицу, ведущую на окраину.

Ку вырӑнсенче, паллах, нимӗнле окопсем те ҫукчӗ-ха; Димчо пуп окопсем тесе хула тулашӗнчи пахча картисене кӑна калать.
Никаких окопов, разумеется, пока не было; поп Димчо называл «окопами» низенькие ограды бахчей за городом.

IX. Огнянов председательте // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ганчо Попова вӑрттӑн хурал туса тухма хушрӗҫ, хуралҫӑсен каҫхи вӑхӑтра хула аяккинче сыхӑрах тӑмалла.
Ганчо Попову поручили организовать тайную стражу, которая должна была ночью охранять окраины города.

Пӗр ирхине, ҫанталӑк пит аванччӗ, Юрдан уҫӑлса ҫӳреме тухрӗ те хула хӗрринчи садне ҫитсе курчӗ.
В это утро погода была хорошая, и Юрдан, отправившись на прогулку, дошел до своего сада, расположенного на окраине города.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак инкекшӗн ӑна пӗтӗм хула халӑхӗ хӗрхенет, мӗскӗн «Австри ҫынни» фотографипе ӗҫлейми те пулнӑ иккен, фотографи ӗҫӗ ӑна хӑйне тахҫанах итлесшӗн те пулман.
Это несчастье вызвало сочувствие всех горожан и заставило бедного австрийца изменить фотографии, которая уже давно изменяла ему.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак усал хыпар-хӑнар хула халӑхне калама ҫук пӑшӑрхантарчӗ, ҫынсем ытла хуйха ӳкрӗҫ.
Все эти страшные слухи омрачали настроение жителей.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Икӗ тӗрӗк виллине чавса кӑларсан вара пӗтӗм хула халӑхӗн сехри хӑпрӗ.
А когда выкопали трупы двух турок, весь городок пришел в ужас.

— Сирӗн хула ҫыннисенчен, — сӑмахсене малалла тӑсрӗ вӑл, — шалт тӗлӗнсе кайӑн ҫав… темле мӗлкесем пек палӑрми ҫӳреҫҫӗ, вӗсене тытма та ҫук, ыйтса пӗлме те ҫук…
— Ваши горожане, — продолжал он, — уж больно чудные… прямо как тени какие-то, — ни поймать их, ни расспросить…

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Конак ҫумӗпе иртсе, хӑйӗн хула аяккинче пурӑнакан тӑванӗ патне кайрӗ, анчах лешӗ килӗнче пулмарӗ.
Пройдя мимо конака, он отправился к одному своему родственнику, жившему на окраине, но не застал его дома.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хула хӗрринелле тухнӑҫемӗн вӗсене иртен-ҫӳрен сахалтарах курӑна пуҫларӗ.
Чем дальше они отходили от центра города, тем меньше им встречалось прохожих.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика