Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑпах сăмах пирĕн базăра пур.
шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Огнянов кунта Дойко бай трактирӗнче каҫ выртма шут тытрӗ, вӑл пӳлӗме кӗрсе тӑма ҫеҫ ӗлкӗрчӗ, ун хыҫҫӑнах башибузуксем — пурӗ вун пиллӗкӗн — пӑшалӗсене ҫӗклесе пусма тӑрӑх хӑпара пуҫларӗҫ, вӗсене жандарм ертсе пыратчӗ, Бойчо ҫав жандарма шӑпах тӗрӗк ялӗнчи кофейньӑра курнӑччӗ.

Огнянов решил переночевать на постоялом дворе дяди Дочко, но только он вошел в комнату, вслед за ним по лестнице поднялись пятнадцать башибузуков с ружьями; их вел полицейский, которого Бойчо видел накануне в кофейне турецкого селения.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах Боримечка шӑпах ҫавӑн пек ҫын-ҫке.

А это было именно так.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах ҫав чӑнкӑ вырӑн хӗрринче, юр айӗнчен царвульӑ сырнӑ мӑшӑр ура курӑнах кайрӗ.

На самом краю пропасти из снега торчали ноги, обутые в царвули.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун пек кансӗр вӑхӑтра Боримечкӑн паттӑр вӑй-халӗ шӑпах вырӑнлӑ.

Тогда богатырская сила Боримечки оказывалась как нельзя более кстати.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хайхи ушкӑн шӑпах ҫакӑнта ҫитсе чарӑнчӗ.

Здесь-то и остановился отряд.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем Среднегорск сӑрчӗн хысакӗ тӑрӑх иртрӗҫ, Богдан тӑвӗн юппипе кайрӗҫ, Белештицӑ ҫырми шӑпах ҫавӑнтан пуҫланать.

Они шли вдоль средиегорского кряжа, по отрогу горы Богдан, с которой берет свое начало речка Белештица.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах ҫавӑ!

— Он и есть!

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах раштав умӗн вӗсене ман какай пӗҫерсе памалла-и!

И я должна готовить им мясо перед самым рождеством!..

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Леререх тата Рада Милкина ларать — юрӑ ӑсти вӑл пирӗн: юрласса вара шӑпах шӑпчӑк пек шӑратать, тирпейлехӗ ҫитмест, мӗскӗне.

А вон там и Рада Милкина; она песенница: поет, ни дать ни взять соловушка на нашей сливе, только жаль, неряха.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗҫӗр каҫ шӑпах пирӗн патӑмӑрта улах лараҫҫӗ, пирӗн хӗрсене курса кайӑн.

Нынче вечером у нас посиделки, посмотришь на наших девок.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫулталӑк ҫурӑ пулать ӗнтӗ, анчах «Геновевӑна» лартнӑ чухне эпӗ шӑпах Бяла Черквана пынӑччӗ…

— Да года полтора уже, по когда показывали «Геновеву», я как раз приехал в Бяла-Черкву…

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак сӑмаха калакан ҫын шӑпах кӗтесре ларатчӗ, вӑл жандарм иккенне Огнянов халь кӑна асӑрхаса илчӗ.

Человек, сказавший эти слова, сидел в углу, и Огнянов только теперь рассмотрел, что это полицейский.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах ҫак сӑмахсене тӳрре кӑларнӑ пек, алӑк яри уҫӑлчӗ те, Марин кӗрсе тӑчӗ.

И тут, как бы в подтверждение этих слов, дверь открылась, и вошел дядя Марин.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мина старик пырса кӗнӗ чухне Огнянов шӑпах ҫавӑн пек кичем шухӑшсемпе тарӑхатчӗ те, старик килсе кӗнӗшӗн вӑл пит те хапӑл пулчӗ.

Расстроенный этими грустными мыслями, Огнянов очень обрадовался приходу деда Мины.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Огнянов ҫавӑнта пулмалла», — тесе шухӑшларӗ Рада, полицейскисем шӑпах ҫав самантра Дария хаджи пӳлӗмӗ патнелле ҫывхаратчӗҫ.

Скорее всего, Огнянов был там, а полицейские уже приближались к келье Хаджи Дарии.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах ҫав вӑхӑтра чиркӗве жандармсемпе полицейскисем пырса кӗчӗҫ.

Тогда в церковь вошли полицейские.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ ун алли такама пӗрне, ачанах пулас-ха, сӗртӗнчӗ, хӑраса ӳкнӗ суккӑра ҫак ача шӑпах полицейскисем Огнянова чӗнме янӑ ача пек туйӑнчӗ.

Но вот рука его в самом деле коснулась кого-то, кто явно был еще подростком, и напуганному воображению слепого представилось, будто это и есть тот зловещий посыльный, который пошел вызывать Огнянова.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакӑн пек чухне ун пеккисене шӑпах кӗтмен ҫӗртен тытмалла.

Лучше было застать жертву врасплох.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем шӑпах Огнянов Бяла Черквана пынӑ кун ҫухалчӗҫ-ҫке.

Ведь они пропали как раз тогда, когда Огнянов появился в Бяла-Черкве.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Бойчона кала-ха, тархасшӑн, вӑл шӑпах унта — жандармсем ӑна тухнӑ чухне тытасшӑн.

— Прошу тебя, передай Бойчо, — он тоже там, — что полицейские караулят его у входа.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней