Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йӑвашшӑн сăмах пирĕн базăра пур.
йӑвашшӑн (тĕпĕ: йӑвашшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах пӑхӑнса тӑракансем начальник умӗнче темшӗн шикленнӗ, вӑл йӑвашшӑн ыйтнӑ ыйтусене хирӗҫ хӑйсен сассисемпе мар, темле урӑх сасӑпа тавӑрса каланӑ.

Но все подчиненные чего-то робели в присутствии начальника; они на его ласковый вопрос отвечали не своим, а каким-то другим голосом, каким с прочими не говорили.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сан пата ирех ӗҫпе килсеттӗм, — пуҫларӗ вӑл, йӑвашшӑн.

Шел к тебе за делом с утра, — начал он, уж вовсе не грубо.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Олеся куҫ хупанкине антарчӗ те, йӑвашшӑн кулса, пуҫне сулкаласа хирӗҫлерӗ:

Олеся опустила веки и со слабой улыбкой отрицательно покачала головой.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Ну юрӗ, юрӗ ӗнтӗ, тӗктӑрмас, — хӑй патӗнчен йӑвашшӑн сирчӗ ӑна карчӑк.

— Ну ладно, уж ладно, верченая, — слабо отбивалась от нее старуха.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Вӑл темле, ытахальтен тенӗ пек, кӑшт кӑна йӑвашшӑн кулса илчӗ те кӗнчелеҫҫи хушшинчен тӑчӗ, карчӑк патне пычӗ.

Она чуть-чуть улыбнулась с оттенком незлой насмешки, встала из-за прялки и подошла к старухе.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Мана курса, вӑл хӳрипе йӑвашшӑн сулчӗ, шӑлӗсемпе юра темиҫе хут васкаваррӑн ҫырта-ҫырта илчӗ те каллех мулкача хӳтерме пуҫларӗ.

Увидев меня, он слабо махнул хвостом, торопливо куснул несколько раз зубами снег и опять погнал зайца.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ҫапла каласан, вӑл юрасшӑн, юри йӑвашшӑн кулма пуҫларӗ.

Сказав это, Петя тотчас приготовил преувеличенно веселую, льстивую улыбку.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара, тутисемпе кавлесе, Петя ҫине йӑвашшӑн пӑхса илчӗ.

И ласково посмотрел на Петю, жуя губами.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ёлка тарва курса ҫӳретӗп, — терӗ Павлик йӑвашшӑн, тӳрӗ, ултавсӑр куҫӗсемпе аппӑшӗ ҫине пӑхса.

— Гуляю коло елочки, — скромно ответил Павлик, глядя на тетю доверчивыми, правдивыми глазами благовоспитанного ребенка.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Малашне эсӗ яланах манпа ҫӳрен, — терӗ те вӑл йӑвашшӑн та хыттӑн хушса хучӗ: — сумкӑна илсе тух, — терӗ.

— Теперь ты всегда будешь со мною ходить, — добродушно сказал он и прибавил строго: — вынеси ранец.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Пирӗн путма пуҫланӑ ҫын, — терӗ йӑвашшӑн кулса аслашшӗ.

— Наш утопленник, — с добродушной усмешкой пояснил дедушка.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Павлика шырарӑм, — йӑвашшӑн каларӗ Петя.

— Искал Павлика, — скромно ответил Петя.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Айван ача! — йӑвашшӑн тӑрӑхласа каларӗ Гаврик.

— Чудак человек! — снисходительно сказал Гаврик.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара тата, святоя пӗтӗмпех хурлантарас мар пек пулса, йӑвашшӑн ҫапла хушса хурать:

И он добродушно прибавлял, для того чтобы не окончательно унижать угодника:

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача, хурланнипе, темиҫе хутчен пӗр ури ҫинчен тепӗр ури ҫине пусса, йӑвашшӑн кулса ячӗ.

Мальчик в тоске переступил с ноги на ногу и скромно улыбнулся.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сарӑ, пысӑк хырӑмлӑ, шоколад тӗслӗ пысӑк ҫилхеллӗ, пӗчӗкҫӗ, тачка хӳреллӗ, хӑлхисем валли шӑтӑк тунӑ улӑм шӗлепкепе, акацисен сулхӑнӗнче ҫӑра куҫхаршисене тӑратса, вӑл хапха умӗнче, лайӑх вӗрентсе ӳстернӗ хӗрача пек, лӑпкӑн та йӑвашшӑн тӑнӑ.

Бежевая, пузатенькая, с шоколадной гривкой и маленьким, но пышным хвостом, в соломенной шляпке с дырами для ушей, она стояла, подняв мохнатые ресницы, смиренно и скромно, как благовоспитанная девочка, возле подъезда в тени акации.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кӗпер айӗнче Мускав шывӗ йӑвашшӑн чӑмпӑлтатать.

Тихо плещется под мостом Москва-река.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫӳлӗ пӳртӗн карнизӗ ҫине рояль хӗлӗхӗсен пӗр пысӑк пайӑрки ҫакланнӑ, лӑпкӑ ҫил вӗрнӗ май, вӗсем йӑвашшӑн чӑнкӑртатаҫҫӗ.

С карниза высокого дома свисала большая прядь рояльных струн, и ветер легонько позванивал ими.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑй пит хаяр пулин те, Ун чух тутӑ пулнипе, Пит йӑвашшӑн арӑслан: «Мӗншӗн кӗтӗн ман киле?»

В ту пору лев был сыт, хоть с роду он свиреп, «Зачем пожаловать изволил в мой вертеп?»

Вунпӗрмӗш сыпӑк. Пӑлхавлӑ слобода // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ромка хӑйне лаша шанса панӑшӑн ытла та хӗпӗртенӗ пулас, вӑл йӑвашшӑн тӑракан ула лаша тавра кускалах ҫӳрет, кирлӗ мар ҫӗртен ҫиллес ямшӑк сассипе тулхӑрса илет.

Ромка был очень горд, что ему доверена лошадь; он ходил вокруг смирного пегого мерина и все кричал грубым кучерским голосом.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней