Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытрӗ (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Граф-и вара? — терӗ те тӗлӗннӗ хӗрарӑм, чӗресне тепӗр аллипе тытрӗ.

— Ужели Граф? — проговорила изумленная женщина и перехватила меру другой рукой.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара вӑл ак мӗнле чӑрсӑр шухӑш тытрӗ: тӗрӗксен тав-шуй хускалнӑ ялӗсем витӗр иртсе Бяла Черквана ҫитсе кӗмелле, унта пӑлхав ялавӗ ҫӗклемелле.

И он решился на отчаянное предприятие: проникнуть в Бяла-Черкву, пройдя через взбудораженные турецкие села, и поднять в ней знамя восстания.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйӗн паттӑрла пӗвӗпе ҫӗкленсе тӑчӗ, кӑкӑрне хӑпартса, пуҫне каҫӑртса тытрӗ те ҫӑварне карса вӑрӑммӑн кӑшкӑрса та ячӗ:

Выпрямившись во весь свой богатырский рост и выпятив грудь, он закинул голову назад, широко раскрыл рот и протяжно закричал:

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Клисурӑна ҫул тытрӗ.

Уехал в Клисуру!

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тутӑрӗнчи черешни те аллинчен ӳкрӗ, вӑл ҫамкине ярса тытрӗ.

Он выронил из платка черешни и схватился за лоб.

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Стефчова Раскольников ҫав карчӑка вӗлернӗ меслетпех пӗтерме шут тытрӗ: Кандов кантран пӗр вӗҫне хул ай тӗлӗнчи пальто аҫлӑкӗнчен ҫӗлесе хурать, ҫав вӗҫрен пуртӑ ҫыхса ярать.

Юноша даже решил убить Стефчова тем способом, каким Раскольников убил старуху: он пришьет веревку одним концом к подкладке своею пальто, под мышкой, и к ней привяжет топор.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Радӑна савас кӑмӑлӗ ӑна намӑса пӗлмен ҫынна кӑларас пек туйӑнчӗ, — хӑйӗн ҫывӑх тусӗнчен, Огняновран, намӑс, тӑван Болгаришӗн кӗрешес тенӗ чух Кандов хӑравҫӑ пек пулать, вӑл кирек мӗнле пулсан та хӑйне канӑҫ паман туйӑмран хӑвӑртрах хӑтӑлма, йӑлтах тасалса ҫитме шухӑш тытрӗ.

Страсть к Раде стала казаться ему подлостью, подлостью по отношению к Огнянову, его другу, и преступлением против Болгарии, которой он обязан был посвятить себя всецело, Кандов испугался самого себя и решил как можно скорее заглушить, смыть, вытравить из своей души это чувство.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан вара ывӑлне хӑлхинчен пӗтӗрсе тытрӗ те, кулкаласа: — Эс тата, ашак тихи, мӗн ҫӗклесе пыран? — тесе ыйтрӗ.

И, схватив сынишку за ухо, проговорил с улыбкой: — Эй, осленок, что это ты тащишь?

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл лашине чӑвӑшлаттарса илчӗ те уттарасшӑн пулчӗ, анчах Беспортев лашине йӗвӗнӗнчен ярса тытрӗ: — Мӗн кирлӗ сана манран, чорбаджи? — ыйтрӗ хӑраса ӳкнӗ тӗрӗк.

Обеспокоенный, он хлестнул коня и хотел было снова тронуться в путь, но Беспортев, кинувшись к нему, схватил коня за узду: — Чего тебе надо от меня, чорбаджи? — спросил ошарашенный турок.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ун аллине хӗссе тытрӗ.

Рада, волнуясь, стиснула его руку.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов аллисене хӗреслетсе тытрӗ, вӑл халь те пулин тӗлӗнет-ха.

Огнянов стоял, скрестив руки; он не мог прийти в себя от изумления.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакна ҫеҫ асна илсе пӑх-ха, вӑл мана хӑй арчи умӗнче хӑйӗн ылтӑнӗпе тытрӗ!

Ты только представь себе, брат мой, он застал меня у сундука с горстью золотых монет на коленях!

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мана вӑл шӑпах вӑрланӑ чух тытрӗ.

— Нет, он застал меня на месте преступления.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Старик аллине сӑваплӑн тытрӗ вӑл, вӑтаннӑ куҫӗнчен чунтан тав тунӑ куҫҫулӗ шӑпӑртатса анчӗ.

С благоговейной признательностью приложился он к руке старца, и глаза его, опущенные от стыда, роняли слезы благодарности.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сутӑнчӑка вӑл хаяррӑн асаплантарса вӗлерме шут тытрӗ.

Он задумал казнить предателя страшной казнью.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл мана шӑпах эп кӗҫӗн алӑка уҫма тӑнӑ чух алӑран ярса тытрӗ.

Он схватил меня за руку как раз в ту минуту, когда я открывал калитку.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чипер юл-ха, инкеҫӗм, — Лалка хӑйӗн сунчӑкне тытрӗ.

— До свидания, тетя, — и Лалка взяла свой зонтик.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Заманов тинех Стефчов панӑ ҫырӑва хӗвӗнчен кӑларса уҫкаларӗ, хӳтӑн ҫырман енне кӑвар умӗнче ӑшӑтмалла тытрӗ те чӑтӑмлӑн кӗте пуҫларӗ.

И тут Заманов вытащил из-за пазухи письмо, взятое у Стефчова, развернул его, поднес чистой, не исписанной стороной к огню и стал терпеливо ждать.

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӑҫан тупрӑн вара ку япалана? — Бӑрзобегунек сасӑпах ыйтрӗ тухтӑртан, жилечӗ айӗнчен йӑлтӑр-ялтӑр курӑнакан кинжал туртса кӑларса, вӑл ӑна ҫӳлелле ывӑтса ал вӗҫҫӗн тытрӗ.

— Ас каких пор у тебя эта штучка? — громко спросил доктора Бырзобегунек, вытащив у него из-под жилета блестящий кинжал и размахивая им.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клеопатрӑпа мӗн тумалла-ха, вӗлермешкӗн шел пек, Соколов ӑна ирӗке яма шут тытрӗ, ҫав ӗҫе тума вӑл Нечо Павлова сӗнчӗ, ан тив, вӑл ӑна пӗр-пӗр каҫхине ту еннелле ҫавӑтса кайтӑр та тӗнчен тӑватӑ енне ӑсатса ятӑр.

Не зная, что делать с Клеопатрой, Соколов решил отпустить ее на волю, — убить ее все-таки было жалко, — и он попросил Нечо Павлова вывести медведицу как-нибудь вечером в горы и там оставить ее.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней