Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Илья сăмах пирĕн базăра пур.
Илья (тĕпĕ: Илья) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Илья Николаевич сӗтел хушшинче ларать.

Илья Николаевич сидел за столом.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Январӗн 12-мӗшӗнче Илья Николаевич хӑйне лайӑхрах туйрӗ те каллех отчет ҫырма ларчӗ.

12 января Илья Николаевич почувствовал себя лучше и снова уселся за отчет.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Виҫҫӗмӗш кунне, январӗн 10-мӗшӗнче, Илья Николаевич арӑмне ҫапла каларӗ:

На третий день, 10 января, Илья Николаевич пожаловался жене:

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Анчах ҫак шавлӑ саламсем Илья Николаевича пусӑрӑнтарчӗҫ, вӑл сасартӑк кирлӗ-кирлӗ мар пирки шухӑшлама тытӑнчӗ, ҫак саламсем ӑна хӑйпе сывпуллашни пек туйӑнчӗҫ.

Но эти шумные поздравления угнетали Илью Николаевича, он вдруг стал мнительным, ему чудилось в этих поздравлениях прощание с ним.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич тав турӗ, — хӑйӗн шанчӑклӑ тусне пӑшӑрхантарас темерӗ, тепӗр тесен Иван Владимирович ӑна ӑнлансах пӗтереймессине те пӗлчӗ.

Илья Николаевич благодарил, — не хотел разочаровывать преданного друга, да и знал, что Иван Владимирович не поймет его.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл Илья Николаевича йывӑр шухӑшӗнчен пӑрас терӗ, анчах ашшӗне хӑй шухӑшех канӑҫ памарӗ.

Она пыталась отвлечь Илью Николаевича, но он думал о своем.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Мана мӗнле хакланине куратӑн ӗнтӗ эсӗ, — кулам пекки турӗ Илья Николаевич.

— Ты видишь, как меня ценят, — усмехнулся Илья Николаевич.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

«Премиандо инцитат!» — вӑрҫмалли сӑмах пек шӑл витӗр каларӗ Илья Николаевич.

«Премиандо инцитат»! — сквозь зубы, как бранные слова, произнес Илья Николаевич.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич ҫухасӑр кӗпин тӳмине вӗҫертрӗ:

Илья Николаевич расстегнул ворот косоворотки.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Анчах та манӑн туса ҫитереймен ӗҫсем мӗнле нумайччӗ! — чунӗ ыратнӑ енне кӑшкӑрса ячӗ Илья Николаевич…

— Но у меня так много неисполненных планов! — горько воскликнул Илья Николаевич.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич сӗтел ҫинче выртакан хучӗсем ҫине пӑхрӗ.

Илья Николаевич посмотрел на бумаги, лежащие на столе.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пӗрремӗш звонок тесе Илья Николаевич хӑйне ҫирӗм ҫул ӗҫленӗ ятпа панӑ Анна орденне, иккӗмӗш тесе — ҫирӗм пилӗк ҫул вӑй хунӑшӑн панӑ Таса Владимир орденне калатчӗ, ун чухнех вӑл ӗҫрен яраҫҫӗ пулӗ тесе пӑлханнӑччӗ.

Она помнит, что первым звонком Илья Николаевич назвал орден Анны, которым он был награжден за двадцать лет службы; вторым был орден Святого Владимира, за двадцать пять лет службы, и тогда волновался, что уволят.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич ҫак тӗлӗнмелле ютӑн янӑракан сӑмаха тӑнласа тӑчӗ.

Илья Николаевич прислушался к этому странно и по-чужому звучащему слову.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Хусантан темӗнле пит кирлӗ хут, — Илья Николаевич пакета касса уҫрӗ, Раҫҫей гербӗпе илемлетнӗ хулӑн хут туртса кӑларчӗ те ӑна вуласа илчӗ, унтан шӑппӑн ахлатрӗ.

— Из Казани какое-то важное письмо, — Илья Николаевич вскрыл пакет, вынул толстый лист бумаги, украшенный гербом Российской империи, пробежал его глазами и тихо охнул.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич хресченсене хӗрӗсене шкула яма ӳкӗтлетчӗ.

И как он воевал с крестьянами, уговаривая их посылать дочерей учиться.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Шкулсенче хӗрачасем вӗренменни мӗн таран Илья Николаевича тарӑхтарнине аса илчӗ Мария Александровна.

Мария Александровна вспомнила, как огорчало Илью Николаевича, что в школах вовсе нет девочек.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич сасси мӑнаҫлӑн янӑрарӗ.

В голосе Ильи Николаевича звучала гордость.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Вӗсенче миҫе ачаччӗ? — экзаменатор сассипе шӳтлесерех ыйтрӗ Илья Николаевич.

— А сколько учеников в них было? — тоном экзаменатора шутливо спросил Илья Николаевич.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич хитре те йӗркеллӗ почеркпа ҫырнӑ хучӗсене сӗтел ҫинче пуҫтаркаласа хучӗ.

Илья Николаевич перебирал на столе листы, исписанные красивым, четким почерком.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Илья Николаевич пуканӗ хыҫне таянса ларчӗ.

Илья Николаевич откинулся на спинку стула.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней