Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсене (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Гаврик пӗрхӗнекен шывпа тултарнӑ стакана, темле питӗ хаклӑ япала пек стакана, икӗ аллипе хуллен тытрӗ те, хӗвеле хирӗҫ куҫӗсене хӗссе, ӗҫме тытӑнчӗ.

Гаврик осторожно взял обеими руками, как драгоценность, холодный кипучий стакан и, зажмурившись против солнца, стал пить.

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Матрос ун ҫине вӑйсӑрланнӑ куҫӗсемпе кулса пӑхса выртать, тӑрсан-тӑрсан куҫӗсене хупса илет старикпе килӗшет: ан чӑрман, ӑнланатӑп сана, тесе каласшӑн пек пулать.

Матрос смотрел на него улыбающимися через силу глазами и прикрывал их изредка: дескать, не беспокойся, понимаем, спасибо.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чирле ҫын куҫӗсене хупрӗ.

Больной в знак утверждения прикрыл глаза.

XVII. Тир хуҫи // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл темӗн карса илнӗ куҫӗсене нимӗн пӗлмесӗр уҫса пӑхрӗ, ҫуннӑ тутисене хускаткаларӗ.

Он только бессмысленно повел глазами с мутной поволокой и пошевелил воспаленным ртом.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пасарта пурӑнакан ҫаралнӑ кушаксем, хӑйсен ӑссӑр куҫӗсене сикме хатӗрленнӗ пек, чакӑртса, апат шыраса, ҫӗр ҫумӗнчен шуса ҫӳреҫҫӗ.

Ободранные базарные кошки с безумными, стоячими зрачками, прижав уши и хищно выставив лопатки, ползали по земле за добычей.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

«Св. Мария» шхуни ҫыннисем хашлата-хашлата сывласа, суккӑр пулас мар тесе куҫӗсене хупса йывӑррӑн иртнӗ ҫула, эпӗ, ача чухнехи куҫа йӑмӑхтаракан тӗлӗкри пек аса илсе, ҫур градусран та ытла йӑнӑшмасӑр хут ҫинче туса кӑтартмастӑмччӗ-и вара?

Разве не чертил с точностью до полуградуса маршрут, по которому, как в детском ослепительном сне, прошли люди со шхуны «Св. Мария» — прошли, тяжело дыша, с закрытыми, чтобы не ослепнуть, глазами?

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Павлик нумайччен куҫӗсене уҫса выртрӗ, маслина пек хура куҫӗсемпе тинкерсе йӗри-тавра пӑхкаларӗ, маннӑ пек пулнӑ хула шавне итлерӗ.

Павлик долго лежал с широко открытыми, внимательными, темными, как маслины, глазами, прислушиваясь к незнакомым городским звукам квартиры.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах, вырӑн ҫине вырттарсанах, ача, ҫывӑрса тӑраннӑ куҫӗсене уҫрӗ те, йӗри-тавра тӗлӗнсе пӑхса илчӗ: — Эпир халӗ те каятпӑр-и-ха? — терӗ вӑл.

Но едва его уложили в постель, как мальчик открыл совершенно свежие глаза, с изумлением осмотрелся и сказал: — Мы еще едем?

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя, хурланса, аллисемпе куҫӗсене сӑтӑркаларӗ, ҫавӑнтах вӑл йывӑррӑн анасласа илчӗ, ыйхӑланнипе, хӑйӗн кровачӗ патне аран сӗтӗрӗнсе ҫитрӗ те, куҫне уҫаймасӑр, суккӑр пек, матроскине хывма тытӑнчӗ.

Петя горестно потер кулаками глаза, и вдруг его одолела такая страшная зевота, что он с трудом дотащился до своей кровати и, не в состоянии разлепить глаза, начал, как слепой, стаскивать матроску.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эй, турӑ, мӗнле йывӑрланса кайнӑ вӑл! — Павлик, ыйхӑпа хуралса кайнӑ куҫӗсене уҫрӗ те, нимӗн тӗлӗнмесӗр, хавасланмасӑр: — Э? Аппа! — терӗ.

— Бож-же мой, какой стал тяжелый! — Павлик открывает совершенно черные со сна глаза, с безгранично равнодушным изумлением говорит: — О? Тетя!

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Павлик хӑйӗн ҫутӑ, шоколад тӗслӗ куҫӗсене чарса пӑхать, вӗҫӗ-хӗррисӗр чыхӑнать.

Павлик таращил свои светло-шоколадные зеркальные глаза и отчаянно чихал.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Куҫӗсене хӗвелтен аллипе хупласа, ҫара уран, вӑрӑм кантӑрапа пӗр-пӗрин хыҫҫӑн кӑкарнӑ икӗ лашана пӗчӗк хӗр юпа тавра хӑваласа ҫӳренӗ.

Закрываясь от солнца локтем и переступая босыми ногами, она гоняла на длинной веревке по кругу двух лошадок, запряженных цугом.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Атте, — терӗ вӑл куҫӗсене чӳречерен хускатмасӑр, — атте, кам вӑл патша?

— Папа… — сказал он вдруг, не отводя глаз от окна, — папа, а кто царь?

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Каҫарӑр, ваше высокоблагородие, — хӑюллӑ каларӗ салтак хӑйӗн куҫӗсене чарса, саламат тытнӑ аллине картуз сӑмси патне тытса.

— Виноват, ваше высокоблагородие, — бодро сказал солдат, вылупив почти белые глаза, и поднес руку с нагайкой к козырьку.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хуть мӗн пулсан та, киле ҫитсенех аттене ҫак лашасен куҫӗсене хуплакан хура илемлӗ япаласене Кудлатка йӗвенӗсем ҫумне те ҫыпӑҫтарса пама ыйтасах пулать.

Во всяком случае, нужно будет не забыть немедленно по приезде попросить папу вырезать из чего-нибудь и пришить к глазам Кудлатки эти черные, очень красивые штучки.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя савӑннипе кӑшкӑрса ячӗ те, ӑшӑх ҫӗртен тарӑн ҫӗре сиксе, хӑйӗн юратнӑ ӗҫне тума пуҫларӗ — куҫӗсене уҫса шывра чӑмма тытӑнчӗ.

Петя испустил вопль восторга и, ринувшись с мели в глубину, занялся своим любимым делом — стал нырять с открытыми глазами.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫук пек, тупаймастӑп пек туйӑнчӗ мана — пур ҫуртсенче тенӗ пек, пӗтӗмпех чӳрече куҫӗсем ҫӗмӗрӗлсе пӗтнӗ те, шӑпланнӑ ҫуртсем куҫӗсене салхуллӑн хупса тӑнӑ пек курӑнаҫҫӗ.

Мне казалось, что нет, не найду — если почти во всех домах были выбиты стёкла и дома стояли молчаливые, как бы с печально опущенными глазами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Амед юлашки хут, ман енне ҫаврӑнса, пуҫне сӗлтрӗ, юлашки хут вӑл ҫӑмламас ҫӗлӗк айӗнчен хӗлхемлӗ куҫӗсене ҫутатрӗ.

В последний раз оглянулся и кивнул мне, блеснув глазами из-под косматой шапки, Амед.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Дюльдяль ӑслӑ куҫӗсене хуҫи ҫинчен ямасть, Амед ӑҫта каять — унталла туртӑнать, канӑҫсӑр кукалет, сарлака сӑмса ҫунаттисене чӗтрентерсе сывлать.

Дюльдяль неотступно следил своими умными глазами за каждым движением Амеда, тянулся к нему беспокойно и втягивал широкими ноздрями воздух.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗн пулчӗ, каҫарӑр… — мӑкӑртатать вӑл, ӳкнӗ витрине илме пӗшкӗнсе, анчах ҫӑмламас ҫӗлӗкӗ айӗнчен пӑхакан куҫӗсене ман ҫинчен ямасть.

— Что такое, извиняюсь… — бормотал Амед, нагибаясь за оброненным ведром, но не отрывая от моего лица своего взора из-под косматой шапки.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней