Поиск
Шырав ĕçĕ:
Анчах Зоя куҫӗсенчен халь шӳт туни вырӑнлӑ маррине туйса илтӗм те: — Ӑнланатӑп, Зоя, — терӗм.Но по Зоиным глазам увидела, что она в этот час не примет шутку, и прибавила: Понимаю, Зоя.
«Хӑех паллӑ…» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӗсен чӗринче ҫавӑн пек туйӑм ҫуннине вӗсен куҫӗсенчен, пӗр-пӗринпе калаҫманнинчен, Зоя мӗншӗн те пулин тарӑхса калла-малла утса ҫӳренинчен пӗлӗттӗм.
Вера Сергеевна // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Хӑй патне хӑнана пырассине кӑлӑхах кӗтекен йӑмӑкне аса илсе, ун ҫинчен шухӑшлани ӑна чӗререн ыраттармаллах пырса тиврӗ те куҫӗсенчен куҫҫуле юхса анчӗ.
5. Тӗлпулу // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.
Эпӗ унӑн ҫутӑ куҫӗсенчен куҫҫуль юхса пичӗ ҫинчех шӑнса ларнине куртӑм.Я видел, как прозрачные слезы выкатывались из его светлых глаз и замерзали на щеках.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.
Тёма ура ҫинӗ тӑрса чӗннӗ ҫӗрелле утать, инспекторӑн мӑкӑрӑлса тухнӑ кӑвак куҫӗсенчен шикленсе пӑхать.Тёма поднимается, идет и испуганно смотрит в выпученные голубые глаза инспектора.
Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.
Старикӗн куҫӗсенчен куҫҫулӗ тапса тухрӗ.
Эпилог // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.
Унӑн куҫӗсенчен куҫҫулӗ юхать.
IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.
Кантӑк куҫӗсенчен тӗттӗм каҫ кармашса пӑхать, хӑш-пӗр тӗлте лампа ҫутипе ялкӑшакан садри симӗс ҫулҫӑсем курӑнаҫҫӗ.
IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.
Хӑй пианино каланӑ чухне ывӑлӗн пичӗ ҫинче чун ыратни палӑрнине аса илчӗ вӑл, унӑн куҫӗсенчен вӗри куҫҫулӗ шӑпӑртатса анчӗ, кӗҫ-вӗҫ ӳлесе йӗрсе ярасран хӑйне хӑй аран тытса чарчӗ.
IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.
Ҫамрӑк амӑшӗ лӑпланчӗ, вӑхӑтран вӑхӑта кӑна сӑмахпа е пӗр-пӗр хускалу витӗр ҫиеле тухайман темӗнле йывӑр асап унӑн куҫӗсенчен шултра куҫҫулӗ пӑчӑртаса кӑларчӗ.
I // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.
Сывмар хӗрарӑм питӗнче вӑл ҫав тери касӑлса асапланни палӑрчӗ, хупӑ куҫӗсенчен шултра куҫҫуль тумламӗсем шӑпӑртатса анчӗҫ.По лицу больной пробежало отражение острого страдания, и из закрытых глаз скользнула крупная слеза.
I // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.
Ваҫҫук аппӑшӗ Павел Васильевичран пӑрӑнчӗ, хӑйӗн куҫӗсенчен куҫҫуль сӑрхӑнса тухать.Тетка Васька оторвала от груди Павла Васильевича заплаканное лицо.
9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.
Ман аллӑмсене йӑпӑлккан ҫулать вӑл, ман чунӑм куҫӗсенчен кӗвӗҫсе пӑхать.
Виҫҫӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив
— Чуптӑвас килсе кайсан, тытатӑп та чуптӑватӑп, — терӗ те Лена, ӑна пуҫӗнчен аллисемпе тытса, хӑйӗн паттӑрлӑхне тӗрӗслесе пӑхнӑ пек, темиҫе хутчен куҫӗсенчен вӑраххӑн чуптуса илчӗ.
Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.
— Маншӑн вӑл яланах чи лайӑххи, — терӗ сасартӑк Лена хӑюллӑн, Огарновӑна куҫӗсенчен тӳррӗн пӑхса.
Улттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.
Вӑл Воропаева аллинчен тытрӗ те, ӑна хӑй ҫумне пӑчӑртаса, куҫӗсенчен сӑнаса пӑхрӗ.Она взяла Воропаева под руку и, прижав к себе, заглянула ему в глаза.
Пиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.
Воропаев ӑна аллисенчен тытрӗ те ҫупӑрласа илчӗ, ҫав вӑхӑтра вӑл питӗ ҫывӑхран унӑн куҫӗсенчен пӑхрӗ, — Ступина, хӑраса ӳкнӗ пек, пуҫне каялла ячӗ.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.
Лешӗ чӗркуҫҫисем ҫине тӑчӗ, анчах вӗсем пӗр-пӗрне чуптумарӗҫ те, ыталанмарӗҫ те, пӗр-пӗрин ҫине чылайччен, ним калаҫмасӑр, ӳсӗре-ӳсӗре, куҫӗсенчен пӑхса тӑчӗҫ.
Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.
Ҫынсем куҫӗсенчен путса ларнӑ ӑссӑр ялкӑшакан куҫсем пӑхрӗҫ.В глаза людей глядели те глубоко ввалившиеся, горящие безумием глаза.
VIII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.
— Мӗн ӑмсанмалли пур господин фельдфебель? — тесе ыйтрӗ салтак, фельдфебелӗн сенкер куҫӗсенчен ним айӑпсӑр пӑхса.— Чему завидовать господин фельдфебель? — сказал солдат, невинно глядя в голубые глаза фельдфебеля.
VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.