Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

нимӗнле сăмах пирĕн базăра пур.
нимӗнле (тĕпĕ: нимӗнле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах эпӗ ҫапла ӑнланатӑп: центрти учрежденисенчи тӗп вырӑнсенче пурне те ӑнланакан ватӑ революционерсем лараҫҫӗ пулмалла: пире сутрӑн пулсан — эсӗ тӑшман, ҫавӑнпа сана нимӗнле каҫару та ҫук!

Но я так понимаю, что в центральных учреждениях сидят на главных постах старые революционеры и они понимают: раз предал — значит враг и никакой к тебе пощады!

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Мӗн эсир, шуйттансем, сирӗншӗн нимӗнле йӗрке те ҫук тетӗр-им?

— Что на вас, черти, чуру нету?

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫакӑн пек пулса тухать ку япала: арӑмна куккуна пар та хӑв… патне кай, урӑх нимӗнле те мар.

Выходит вроде: жену отдай дяде, а сам иди к…, не иначе.

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тиечук, нимӗнле мар пулса, ӗнсине хыҫать.

Дьячок конфузится и чешет затылок.

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

— Ӑна ҫырнине астӑватӑп, халӗ хӑямат… нимӗнле те тупаймастӑп…

— Помню, записывал ее, а теперь шут ее знает… никак не найдешь…

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Арҫынсен хырса якатнӑ пичӗсем, мӑйӑхсӑрскерсем, пурте тӗлӗнмелле пӗр евӗрлӗ, — питсем ҫинче нимӗнле хускану та ҫук.

Бритые лица мужчин, безусые, странно похожие друг на друга,— солидно неподвижны.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Тен, ҫав паттӑрлӑхран пуҫне урӑх унӑн нимӗнле хастарлӑх та пулман пуль, пӗр ҫавӑнпа ҫеҫ вӑл хӑйне хӑй чӗрӗ этем пек туйӑннӑ пуль.

Быть может, кроме этой способности, в нем не было ничего живого, и только она позволяла ему чувствовать себя живым человеком.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

— Мӗнле-ха эсӗ нимӗнле хӑмӑта та юрӑхсӑр мӑйпа ҫуралнӑ? — ытахальтен тенӗ пек ҫеҫ ыйтрӗ хохол, вӗреме кӗнӗ чейнике вутран туртса кӑларса.

— А зачем родился с такой шеей, на которую ни одно ярмо не подходит? — равнодушно спросил хохол, вынимая из огня вскипевший чайник.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ун пек самантра чӗрере ҫӑп-ҫӑмӑл та тап-таса, вара шухӑшлас кӑмӑлсӑр пуҫне урӑх нимӗнле кӑмӑл та ҫук.

Когда на сердце так чисто, легко и нет иных желаний, кроме желания думать.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Карчӑк нимӗнле мар пулса кайрӗ, премӗкне ӳкерчӗ те ерипен арман пӗви патнелле утрӗ…

Старуха сконфузилась, уронила пряник и тихо поплелась к плотине…

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Нимӗнле те кӑлараймастпӑр.

Никак не вытащим!

Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.

Мӗне кӑна ӑмсанман иккен патша куҫӗсем, чарман вӗсене, нимӗнле хаваслӑх тӗлӗшпе те хирӗҫлемен вӑл хӑй чӗрине.

Чего бы глаза царя ни пожелали, он не отказывал им и не возбранял сердцу своему никакого веселия.

II сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Нимӗнле атӑ-пушмак ҫӗлеме те каймастӑп эпӗ!

— Ни в какие сапожники я не пойду!

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мучипе учитель савӑнса кайрӗҫ, пире вара: «Халӗ нимӗнле хулӑ та кирлӗ мар, ку вӑл ӳкмен тулӑ. Хӑех тӑрать-ха акӑ!» терӗҫ.

Дедушка с учителем обрадовались и говорят нам: «Не надо теперь никаких хворостинок, это неполегающая пшеница. Сама встанет».

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эх, ачасем, — ассӑн сывларӗ Катерина, — тулла нимӗнле пулӑшу та параймасран хӑратӑп ҫав эпӗ.

— Ох, ребята, — вздохнула Катерина, — боюсь, что ничем вы не поможете пшенице.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ те калатӑп ҫав, нимӗнле тупӑш та ҫук тетӗп, — терӗ Петька.

— Вот и я говорю — расчета нет, — сказал Петька.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӳпери ҫӑра сӑрӑ пӗлӗт те, кӗскен-кӗскен ҫуса иртекен ҫумӑр та, уйра чавкасем ним йӗркесӗр чакӑлтатни те, Петька кунтӑксем авса, йӳнӗ хакпах сутнипе нимӗнле тупӑш та пулмасть текелесе нӑйӑлтатса пыни те савӑнтараймасть ӑна паян.

Все ему было не по душе в этот день: и плотные, серые облака на небе, то и дело моросящие дождем, и бестолковый крик галок над полями, и Петькино нытье о том, что нет ему больше никакого расчета плести корзины, раз продают они их за бесценок.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нимӗнле те мар, — терӗ Степа.

— А никак, — сказал Степа.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку вӑхӑтра хуйхӑ пурин те пысӑккине вӑл пӗлет, анчах ку шухӑш ӑна нимӗнле ҫӑмӑллӑх та параймасть.

Он понимал, что горя сейчас у всех очень много, но от этого ему было не легче.

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пире халӗ нимӗнле шӑрӑх ҫанталӑк та хӑратаймасть.

Нам теперь никакая засуха не страшна.

11-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней