Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тени (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сулахайра, ташламалли аслӑ залра, хӗрарӑмсем ӳркевлӗн ҫаврӑнаҫҫӗ, унтан: — Ҫылӑха кӗр! Ырӑ… — тени пӗр вӗҫӗмсӗр илтӗнсе тӑрать.

Налево, в просторном зале для танцев, медленно кружатся женщины, и все там говорит: — Согреши! Приятно…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Эсир, касторка ҫӑвӗн вӑйӗпе те пулин, мораль тени этем чунне тӳрлеттӗр тетӗр пулсан, — мораль проповедникӗсене нумайрах тӳлес пулать!

Если вы желаете, чтобы мораль действовала на душу человека, хотя бы с силою касторового масла, — проповедникам морали надо больше платить!

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Вуншар шурӑ ҫурт пӗр-пӗринчен хӑйсен килпетсӗрлӗхӗпе уйӑрӑлса тӑраҫҫӗ, вӗсенчен пӗрин ҫумӗнче те илем тени ҫук.

Десятки белых зданий уродливо разнообразны, и ни на одном из них нет даже тени красоты.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ҫутӑ тени ҫынна, суккӑрлатса: — Кил кунта! — тесе чӗнет.

Ослепляя человека, он зовет: — Иди сюда!

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

— Мӗн тени вӑл «хамӑрӑннисем» тени?

— Э, что такое — свои?

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Мӗншӗн ҫак хӗрарӑм тени ыррӑн тӳпелешме пӗлмест-ши?

И почему это бабы не могут честно биться?

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Хӗрарӑм тени — вӑл ҫыннӑн кӗрнеклӗхне, хапине юратать!

А женщина — она любит вид в человеке!

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Кӑшт хушӑран: «Хӑй килет», — тени илтӗнчӗ.

«Вон и сам идет!» — услышал он голоса собравшихся в подъезде.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Ун ӗҫӗ мар! — тени пӳлӗмӗн пур енчен те илтӗнет.

Не его! — слышатся голоса из разных углов камеры.

Унтер Пришибеев // Иван Юркин. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 81–88 стр.

Этем тени ним йӗрсӗр-мӗнсӗр ҫухалмӗччӗ вара пурнӑҫран…

И тогда жизнь не пожирала бы людей бесследно…

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

— Сывлӑх тени вӑл кирек хӑҫан та пурӑнма ҫителӗклӗ.

— Здоровья всегда хватит на жизнь.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Анчах этем тени хӑй аллинче выльӑх-чӗрлӗхсене, хӗрарӑмсене, ҫӗрсене… тата ытти нумай япаласене те тытса тӑрать.

А владеет он животными, женщинами, землей… и многим еще…

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Глеб Глебыч чӗлхи «мӗн те пулин» парас тени «сода парас» тени пулать.

«Дать чего-нибудь» на языке Глеба Глебыча значит: «дать соды».

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

— Ӑҫта кӗтӳҫ? — тени илтӗнчӗ шыв хӗрринчен.

— Где пастух? — слышится с берега крик.

Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.

Колхоз ҫемйинче хуҫа тени лайӑх пулмалла.

В колхозной семье хорошая хозяйка нужна.

40-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ырӑ кӑмӑллӑ Маша пурне те ӗҫ тупса панӑ пулӗччӗ, анчах ӑна Зина Колесова: «Кусем пурте Жюль Вернӑнни пек фантазиллӗ» тени чарса хӑварчӗ.

И, наверное, добрая Маша всем бы подобрала подходящее занятие, если бы не Зина Колесова, которая сказала, что все это фантастическое, как у Жюля Верна.

39-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ытла та тутлӑ-ҫке ир кӳлӗм ыйӑх тени.

Хорошо спится на рассвете!

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Федя амӑшне фашистсем ҫунакан тырӑ ҫине пӑрахнӑ тени, чӑнахах-ши вара? — чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн ыйтрӗ Санька.

— А правда Федину мать фашисты в горящий хлеб бросили? — помолчав, спросил Санька.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кам пирки вара вӑл, тӑлӑх турат, никама та тени? — тӗлӗнсе кайрӗ Евдокия.

— Это кто же, сирота, лишний-то? — удивилась Евдокия.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Участокри тулӑ пӗтнӗ тени тӗрӗсех-и вӑл сирӗн? — Тимка сассине уйӑрса илчӗ Санька.

— А это правда, что вся пшеница у вас на участке погибла? — услышал Санька голос Тимки.

30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней