Корпус чувашского языка

Дворниксем кил ламписене савӑнӑҫлӑ шӑла-шӑла ҫакаҫҫӗ — ан тив мӗн пур вӑйпа нимӗн пытанмасӑр ҫутатчӑр, ан тив пӗр хӗлхемӗ те паян сая ан кайтӑр!

Дворники обтирали любовно лампочки домового освещения — пусть светят во всю силу, не таясь, пусть ни один лучик не пропадет сегодня!

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Сима, — йӗри-тавра савӑнӑҫлӑ пӑхкаласа, пӗлтерчӗ вӑл мана, — акӑ мӗн, Сима, ӗненсен ӗнен, ӗненмесен ан ӗнен: нимӗҫсен темӗскер, ӑшӗ вӗҫнӗ, паян вӗсем ухмаха ернӗ пек.

— Сима, — быстро оглядываясь вокруг, сообщил он мне, — знаешь, что я тебе скажу, Сима, — можешь верить, можешь не верить: фашисты сегодня не в себе, какие-то полоумные.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Атя ӗҫлер! — савӑнӑҫлӑ хатӗрлӗхпе килӗшрӗ Игорек.

Давай действовать! — с восторженной готовностью согласился Игорек.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Сталин кунтах, Мускаврах, инҫе те мар, пирӗнпе ҫуммӑнах иккенне пӗлме хаваслӑ та савӑнӑҫлӑ пулчӗ.

Было весело и радостно узнать, что Сталин, оказывается, здесь в Москве, недалеко, рядом с нами.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл темӗншӗн паян уйрӑмах савӑнӑҫлӑ.

Он был чем-то очень обрадован сегодня.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мӗнле лайӑх, савӑнӑҫлӑ, илемлӗ иртетчӗҫ ӗлӗк чух шкулта ҫуллен ҫул пулакан октябрь каҫӗсем!

Как хорошо, как весело и уютно было всегда на Октябрьских вечерах в нашей школе!

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӑлт ӗлӗкхиех: именчӗклӗ куҫ хӑрпаххисем те (вӗсен айӗнче савӑнӑҫлӑ хура куҫӗсем йӑл-йӑл ҫунаҫҫӗ), хӑюллӑ куҫхаршийӗсем те (сӑмса тӑпсинче тӗк ҫеҫ тӑраканскерсем тӑнлав патнелле чӗтревлӗн ҫунатланса каяҫҫӗ), ҫӳхе тутисем те, йӑлтӑркка шӑлӗсем те, чӑнкӑн касӑлса тӑракан хӗвелпе пиҫнӗ пит шӑммисем те — ӗлӗкхиех.

И застенчивые ресницы, под которыми мерцал веселый блеск черных глаз, и неподвижные у тесной переносицы, вздрагивающие у висков брови, и тонкий рот со сверкающими зубами, и высоко срезанные загорелые скулы.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин ҫеҫ вӗҫленнӗ музыкӑн юлашки нотипе тӗлӗнмелле килӗшӗве килсе, пӗр тона, пӗр тембра лексе, самолёт симфонине ҫӗклесе илчӗ, хӑватлӑ моторӑн савӑнӑҫлӑ сассине Мускав ҫине хӑпартрӗ.

Густым своим рокотом, непостижимо попав в тон и тембр последней замершей ноте симфонии, самолет подхватил ее и вознес над Москвой в торжествующем, мажорном реве могучего мотора.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑйсен йышӗ йышлипе тата каяс хаваслӑхпа ачасем савӑнӑҫлӑ, вӗсем аллисене сулкаласа юрӑ юрлаҫҫӗ: «Тухӑр хӗрсем, казак-хӗрсем, укӑлча хӗрне, ир-ирех тухса каятпӑр тӑшмана хирме…»

Оттого что ребят было много и они куда-то ехали, им было весело, они махали руками, пели: «Стань, казачка молодая, у ворот, проводи меня до солнышка в поход…»

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Савӑнӑҫлӑ пуҫланчӗ пирӗн кун, ҫулталӑкри чи пысӑк кун.

В веселом переполохе начинался день, самый большой день в году.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир вӗсене пӗр ҫӗре пухса тирпейлерӗмӗр, унтан Игорек пуриншӗн те савӑнӑҫлӑ сӑмах каларӗ:

Потом мы сложили все конверты вместе, и Игорек торжественно произнес за всех:

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ыттисемшӗн ӑнланма хӗн, анчах хӑйшӗн пулсан савӑнӑҫлӑ та ытарма ҫук урӑхла пӗлтерӗшӗ пур.

Какое-то значение, не всегда нам понятное, но делающее для него все по-своему интересным.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ун вӑхӑтне ҫитнӗ ытти ачасем типшӗм те салху пулаҫҫӗ, вӑл вара савӑнӑҫлӑ, ҫут тӗнчене ҫуралнӑшӑн хӗпӗртет тейӗн ҫав.

Другие ребята в его возрасте бывают сморщенные, кислые, а он был весёлый — точно рад, что явился на свет.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑйӗн сывлӑхӗ начар тесе пӗрре кана каламан вӑл мана, ҫырӑвӗсене ҫапах та савӑнӑҫлӑ ҫырать, ӳкерчӗксем тӑва-тӑва ярать, ҫавӑнпа эпӗ унӑн сывлӑхӗ пирки шухӑша та илмен.

Она не раз мельком упоминала о своём нездоровье, но письма были такие весёлые, с рисунками, что я не придавала этим упоминаниям никакого значения.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак самантра эпӗ паҫӑрхи пекех савӑнӑҫлӑ кӑмӑлпаччӗ пулӗ, мӗншӗн тесен кукамай ман ҫине сехӗрленсе пӑхрӗ, — сарӑмсӑр кӑна сӑхсӑхса та илчӗ пулас вӑл.

Очевидно, в эту минуту мне было уже не так весело, как прежде, потому что бабушка испуганно смотрела на меня и, кажется, потихоньку крестилась.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун енне ҫаврӑнса эпӗ пуҫӑма султӑм, — вара мана хама та, пуҫӑма ҫапла чыс-хисеп сӗнмесӗрех хӑюлӑн сулнипе савӑнӑҫлӑ пек туйӑнчӗ.

Я обернулась, кивнула — и мне даже самой стало весело, так я равнодушно, смело кивнула.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя пирӗн ҫине тӗлӗнсе пӑхса тӑчӗ, кукамӑшӗ ним пӗлми куҫне уҫса хупкаларӗ, анчах ман чунӑм пите савӑнӑҫлӑ, халӗ эпӗ Николай Антонычпа мӗн чухлӗ калаҫас тенӗ, ҫавӑн чухлӗ калаҫма пултаратӑп.

Катя смотрела на нас с удивлением, старушка растерянно хлопала глазами, но мне было очень весело, и я мог теперь разговаривать с Николаем Антонычем сколько угодно.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хамӑр юбилее эпир савӑнӑҫлӑ ирттертӗмӗр: типӗтнӗ хура ҫырларан шӳрпе пӗҫертӗмӗр, тутлӑ пултӑр тесе, тата икӗ банка консервӑланӑ сӗт ятӑмӑр.

Справили мы свой юбилей торжественно: сварили из сушёной черники суп и подправили его для сладости двумя банками консервированного молока.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл темле савӑнӑҫлӑ, ҫӑмӑл, пултаруллӑ хӗр.

Она была какая-то весёлая, лёгкая и вместе с тем деловая.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та ҫав хушӑрах савӑнӑҫлӑ кӑмӑлӑма темле пӗлмелле мар шухӑшсем туллама пуҫлаҫҫӗ: тем чухлӗ айӑпсӑр ҫынсен юнӗпе вараланса пӗтнӗ усал ҫын, тата ӑна асаплантарса вӗлересси мана ирӗксӗрех кансӗрлесе тӑраҫҫӗ: «Емеля, Емеля! — тетӗп хам ӑшӑмра, тарӑхса, — мӗншӗн пӗррех хут эсӗ штык ҫине пырса тӑрӑнмарӑн, е картечь айне лекнӗ пулсан та аванрахчӗ?

Но между тем странное чувство отравляло мою радость: мысль о злодее, обрызганном кровию стольких невинных жертв, и о казни, его ожидающей, тревожила меня поневоле: «Емеля, Емеля! — думал я с досадою, — зачем не наткнулся ты на штык или не подвернулся под картечь?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940