Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшшине (тĕпĕ: ӑшши) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан вӗсем хӑйӑр ҫине, хӗвел ӑшшине тухса ларчӗҫ.

Потом они уселись на песке погреться на солнышке.

Ҫӑрттан // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 12–13 с.

Ҫак тӗлӗшпе ҫӗрӗн ӑшшине виҫсе сӑнас ӗҫ юлашки вунӑ ҫулсем хушшинче питех те малалла кайрӗ.

Наблюдения в этом направлении, так называемые геотермические, за последние десятилетия сделали большие успехи.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Эпир кратертан ҫурма ҫарамасах тухнӑ, юлашки икӗ уйӑх хушши пире хӑйӗн ырлӑхне кӑтартман ҫутӑ хӗвел пирӗншӗн ытла та тарават пулса, ҫуттине те, ӑшшине те пӗр хӗрхенмесӗрех парать.

Мы вышли из кратера полунагие, и лучезарное светило, не баловавшее нас последние два месяца, щедро изливало на нас потоки света и тепла.

XLIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Олёна ӑна хӑйӗн кӗлеткипе ӑшӑтма, ун ӑшне хӑйӗн ӑшшине вӗрсе кӗртме тӑрӑшрӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах хӑйӗн аллисем пӑр пек шӑнса тӑнине, ӑна хӑйне пӗтӗмӗшпех сивӗ ҫавӑрса илнине, юн тымарӗсенче юн сивӗнсе пынине туйрӗ.

Олена пыталась отогреть его собственным телом, вдохнуть в него собственное тепло и чувствовала, как леденеют ее руки, как ее охватывает пронизывающий холод, как застывает кровь в жилах, и нечем было греть младенца.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пуся ӑшӑ ҫинчен ӗмӗтленчӗ, унӑн хӗвел питтине кушак пек хутланса выртса ӑшӑнас, юлашки шӑмӑ таран ӑшӑнас, хӗвелӗн ачаш ӑшшине пӗтӗм кӗлеткипе туяс килчӗ.

Пуся мечтала о тепле, ей хотелось как кошке согреться в солнечном свете, согреться до последней кости, почувствовать нежное тепло солнца всем телом.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хӗвел, ҫӳлтен ҫӳле хӑпарса, ҫурхи куна хӑйӗн ӑшшине парать.

Солнце поднималось все выше, вливая свое тепло в бодрую свежесть вешнего дня.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хамри чун ӑшшине укҫашӑн сутрӑм, хам тунӑ хура ӗҫе сан ҫине ярса таса юлас тесе тепеҫлентӗм.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ачапча ӳсӗмӗнче анне ӑшшине сана параймарӑм.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Тӳпери сар хӗвел хӑй ӑшшине пӗр шелсӗр сапнине те туймасть Маюк, хӑйсен кассине каякан тӑкӑрлӑкра юпа пек хытнӑ та Ҫинукпа Кирюк савӑнӑҫлӑн калаҫса пынине, Кирюкӗ хутран-ситрен аллисемпе хӑлаҫланса илнине ӑмсанса пӑхса тӑрать.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Анчах тӑпра нӳрӗк пачӗ, хӗвел — ӑшшине.

Земля давала влагу, солнце — тепло.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Вӗсене пурне те хӗвел хӑйӗн ӑшшине панӑ, вилсе, ҫӗрсе пӗтсен те вӗсем ҫав ӑшша ытти ӳсентӑрансене, йывӑҫ тӗмӗсене, ҫырласене, чечексене тата курӑксене халаласа панӑ.

Всем им солнце отдавало свое тепло, и они, умирая, разлагаясь, в удобрении передавали его как наследство другим растениям, кустикам, ягодкам, цветкам и травинкам.

VIII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Вӑл хӑйӗн шухӑшне ӑнланасшӑн та мар, анчах унӑн ҫав ырӑ вӑхӑта астунинчен те вӑйлӑрах япалапа тытса чарасси килет, унӑн ҫывӑхра каллех Мария пулнине туяс килет, унӑн ӑшшине, сывланине туяс килет, акӑ ӗнтӗ хӑй ҫинче вӑл…

Он не старался уяснить самому себе свою мысль, но он чувствовал, что ему хотелось удержать то блаженное время чем-нибудь более сильным, нежели память; ему хотелось вновь осязать близость своей Марии, ощутить ее теплоту и дыхание, и ему уже чудилось, как будто над ним…

XI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Кайран манӑн алӑ унӑн ачаш пӗвӗ-сийӗн ӑшшине тахҫанччен туйса ҫӳрерӗ, вӑл ҫывӑхра хӑвӑрт-хӑвӑрт сывлани тахҫанччен илтӗнсе тӑчӗ, унӑн кӑтра ҫӳҫ пайӑркисем шуххӑн вӗлкӗшни, шуранка пичӗ ҫинчи ҫурма хунӑ, хускалман хура куҫӗсем тахҫанччен умран каймарӗҫ.

Долго потом рука моя чувствовала прикосновение ее нежного стана, долго слышалось мне ее ускоренное, близкое дыханье, долго мерещились мне темные, неподвижные, почти закрытые глаза на бледном, но оживленном лице, резво обвеянном кудрями.

IX // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Катя хӑй тутипе питҫӑмартисем ҫинче тантӑшӗсем чуптуни халь те пӗҫерсе тӑнине, алтупанӗ ҫинче вӗсен аллисен ӑшшине туйрӗ.

На губах и щеках своих Катя все еще чувствовала горячие поцелуи подруг и в ладонях ощущала тепло их рук.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мӑн асаттемӗрсем шухӑшсен тасалӑхӗпе чун-чӗре ӑшшине тӗрӗс-тӗкел сыхласа упрама, ытти ҫынна хисеплеме, ырӑ кӑмӑллӑ, сапӑр та таса чунлӑ пулма халалласа хӑварнӑ.

Наши предки завещали всегда хранить чистоту помыслов, сердечную теплоту, уважать других людей, быть добрыми, отзывчивыми, честными.

Чӑваш Республикин Пуҫлӑхӗ Чӑваш Республикин Патшалӑх Канашне янӑ ҫыру (2020) // Михаил Игнатьев. http://www.cap.ru/events/events/2020-god ... /2020-chuv

Ҫӗнӗ тупнӑ пӗр-пӗр пуянлӑхӑн мӑнаҫлӑ савнӑҫне те, ҫын пурӑнакан ҫӗртен аякра чӗртнӗ кӑвайтӑн ислентерекен ӑшшине те, сӑрт-туран анакан хаяр шывсем ҫинче хӑвӑш-хавӑш хывнӑ сулӑсене те, утмӑлшар градуслӑ сивӗсене те, вӑрманти пушарсен вутлӑ ункисене те…

И гордую радость новых открытий, и ласкающее тепло таежного костра, и хилые плоты на свирепых горных речках, и шестидесятиградусные морозы, и огненные кольца лесных пожаров…

14 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑна Ильиничнӑпа иккӗшӗ тӑраниччен ӗҫрӗҫ, унтан, аллисене ҫуса, хӗвел ӑшшине кӑнтӑрлахи апата ларчӗҫ.

Они с Ильиничной напились, помыли руки, сели на солнцепеке обедать.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унран ӑшӑ сӗт шӑрши тата темӗнле тӑванла, кӑмӑллӑ шӑршӑ кӗрет, — тем шӑрши вӑл: те сивӗре ҫӳресе шӑннӑ пит ҫӑмартисем, те пасарса кайнӑ ҫӳҫ шӑрши, те ӑна пуҫран ачашлакан, ӗне ӑшшине халӗ те ҫухатман алӑсен шӑрши.

От нее пахнет парным молоком и еще чем-то неуловимо родным и приятным — то ли нахолодавшими после мороза щеками, то ли запущенными инеем волосами, то ли ласковыми, еще отдающими теплом коровы руками, гладящими его по голове.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ахаль чухне Ксени ҫак ҫуртсен хӑтлӑхне, ҫутипе ӑшшине ӑмсаннӑ та, ӑна яланах ун хӑйӗн ҫакӑн пек пӗчӗк савӑнӑҫсем те пулман пек туйӑннӑ.

Обычно Ксения завидовала уюту, свету и теплу, которыми были полны эти домики, ей постоянно казалось, что сама она лишена всех этих простых житейских радостей.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Иннокентий ҫакӑн пек хӗрсе-пӑлханса кайнине, ҫав вӑхӑтрах мӗскӗннӗн курӑннине нихҫан та курманччӗ-ха, ун пит-куҫне юн тулса килчӗ, куҫӗсем Ксени ҫине ачашшӑн тархасласа пӑхрӗҫ, Ксени, хӑйне мар, кама та пулин урӑххине чуп тунӑ пек, вӑл айккинчен ҫеҫ «пурпӗрех» тесе пӑхса тӑнӑ пек, Иннокентин васкакан тутисен ӑшшине туйса, нимӗн чухлӗ те хумханмарӗ.

Ей никогда не приходилось видеть Иннокентия таким возбужденным и одновременно жалким, лицо его налилось кровью, глаза смотрели на нее с просящей нежностью, и, ощущая тепло его торопливых губ, она не испытывала никакого волнения, словно целовали не ее, а кого-то другого, а она только равнодушно наблюдала со стороны.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней