Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тӳпе каллех пӗлӗтсемпе хупланчӗ, — вӗтӗ, ӑшӑ ҫумӑр хумсем ҫине савнӑҫлӑн шӑпӑртатса пӗрӗхме пуҫларӗ.
Небо снова все покрылось тучами, и посыпался дождь, мелкий, теплый, весело звякавший, падая на хребты волн.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Эх, ҫумӑр ҫусанччӗ! — пӑшӑлтатрӗ Челкаш.
— Эх, кабы дождь пошел! — прошептал Челкаш.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ҫумӑр вӑйланса килет, мӑнкӑмӑллӑ хитре цыган мӑшӑрне — Лойко Зобара тата ватӑ салтак Данило хӗрне Раддӑна асӑнса, тинӗс чаплӑ та салхуллӑ юрӑ юрлать.
Усиливался дождь, и море распевало мрачный и торжественный гимн гордой паре красавцев цыган — Лойко Зобару и Радде, дочери старого солдата Данилы.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Пӑт-пат ҫумӑр ӳккелет, ҫил татах вӑйланса кайрӗ, тинӗс ҫилленнӗ пек хыттӑн кӗрлесе шавлать.
Накрапывал дождь, ветер стал сильнее, море рокотало глухо и сердито.

Нонка ӗнтӗ юрлама пӑрахнӑ, ҫумӑр пӗлӗчӗсем пуҫтарӑнса килнипе кӗрхи каҫ тата ытларах тӗттӗмленсе ларчӗ.
Нонка уже не пела, а собравшиеся на небе тучи сделали осеннюю ночь еще темней.

— Пит кичем сансӑр, чун ыратса пурӑнчӗ, ывӑлӑм, килме тухатӑп та сан пата, ҫумӑр ҫума пуҫлать е чирлесе ӳкеп…
— Соскучилась, вся душа по тебе выболела, сыночек, а как соберусь к тебе, то или дождь пойдет, или заболею…

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

«Ырӑ курӑр!» тетӗн те вара, хӗрӗх пилӗк минут хушши ҫумӑр ҫутарса тӑратӑн.
И пожалуйста, включаешь дождь на сорок пять минут.

39-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Хӗрӗх пилӗк минут хушши ҫумӑр ҫутарма» —
«Дождь на сорок пять минут».

Стожартан хулана каймалли ҫул Локтево ялӗ патӗнчен иртет, ҫак ҫул вара кашни ҫумӑр ҫумассерен никам иртсе ҫӳрейми путӑклӑха ҫаврӑнать.
На пути от Стожар в город лежало село Локтево, дорога около которого после дождей превращалась в непролазную топь.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пиллӗкмӗш номерлӑ клӗткӑна миҫе пӗрчӗ тулӑ акнине, мӗн чухлӗ шӑтса тухнине, миҫе туна тӗрлӗ-тӗрлӗ инкеке пула пӗтнине (ку графана пӑрлӑ ҫумӑр та, нӑрӑсем тапӑнни те, Долинка пӑру та, вӑл астуманнине пула кӗрсе кайнӑ иккен, Санькӑпа Петька та кӗрсе юлнӑ), юлашкинчен миҫе пучах сыхланса юлнине, мӗн чухлӗ пухса илнине кала-кала пачӗ.
Сколько зернышек было посеяно на клетке N 5, сколько взошло, сколько стебельков погибло от стихийных бедствий — в эту графу у нее попали и град, и жук-кузька, и Долинка, по недосмотру забежавшая на участок, и Санька с Петькой — и, наконец, сколько колосков сохранилось и принесло урожай.

37-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӑрлӑ ҫумӑр тивеймерӗ пире, ҫаврӑнса кайрӗ.
— Не задел нас град, стороной прошел.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Часах пӑрлӑ ҫумӑр иртрӗ, вӑрман хӗрринче кӑштах ҫукаларӗ, унтан пачах шӑпланчӗ.
Вскоре град отодвинулся в сторону, пошумел еще немного в перелеске и наконец совсем затих.

Вӑйлӑ ҫумӑр хыҫҫӑн пӑр ҫума пуҫларӗ.
Ливень сменился градом.

Тӗм айӗнче Манефа карчӑк ларать, ҫумӑр пуҫланиччен пирне пуҫтарма ӗлкӗреймен ахӑр вӑл.
Под кустом сидела бабка Манефа, как видно не успевшая собрать их до дождя.

Чӗреслетсе ҫӑвакан ҫумӑр сывлӑша пӳлет, куҫ уҫма памасть.
Дождь, тяжеловесный и плотный, захватывал дыхание, слепил глаза.

Чечек шӑрши мӗнле тата… ҫумӑр умӗн ялан ҫавӑн пек вӗсем.
А цветы как пахнут… они всегда перед дождем так.

— Аслатиллӗ ҫумӑр пулать, — терӗ Федя, пӗлӗт ҫинелле пӑхкаласа, пӗлӗт чӑнах та ҫӗрпе пӗрлешнӗ вырӑнта, пӗрре ҫӳлӗ башня пек, тепре пысӑк-пысӑк улӑм урисем пек курӑнать.
— Гроза будет, — сказал Федя, посматривая на облака, которые собирались на горизонте то в высокие башни, то в огромные скирды.

Пӑрлӑ ҫумӑр
Град

Ун пек ҫумӑр ылтӑнран та хаклӑ, вӑл пирӗн пурлӑха ӳстерет.
Такой дождь дороже золота, он все богатство наше растит.

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсӗ ана туймастӑн, эпӗ сисетӗп, ҫумӑр пуласса пӗлтереҫҫӗ вӗсем.
Тебе оно невдомек, а я слышу — дождиком от нее тянет.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика