Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн сӑмахӗсем акӑ ҫаплаччӗ: «Ҫак тӳрӗ сӑмаха пӑхӑнман ҫынна тинӗсре мӗн чухлӗ хӑйӑр, вӑрманта мӗн чухлӗ ҫулҫӑ иккенне, пӗлӗтрен мӗн чухлӗ ҫумӑр тумламӗ ӳкнине шутласа кӑлармасӑр та каҫару пулас ҫук.
Вот она: «Кто изменит этому честному слову, — не получит пощады, пока не сосчитает, сколько в море песку, сколько листьев в лесу, сколько с неба падает дождевых капель.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ нимӗн шухӑшламасӑр, ҫумӑр тумламӗсем чӳрече куҫӗсем тӑрӑх малтан ерипен, унтан хӑвӑртран та хӑвӑрт юхса аннине вӑрахчен пӑхса тӑтӑм.
Долго, ни о чем не думая, я смотрел, как большие тяжелые капли скатывались по стеклу — сперва медленно, потом все быстрее и быстрее.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗтӗ-вӗтӗ чулсем ҫыран хӗррине киле-киле ӳкеҫҫӗ — ҫил тухнӑ пулмалла, ҫумӑр та ҫума пуҫларӗ.
Галька накатывала на берег, — должно быть, поднялся ветер, и дождь стал накрапывать.

Чӑн та ҫапла пулма кирлине тата та ҫирӗпрех ӗненет, аслатиллӗ ҫумӑр пулмасан, хӗвел хӗртнипе хӑй типсе кайма пултарнине чухлать вӑл, хӑйӗн пурнӑҫӗнче вырнаҫать, — мӗн тӑвас тенине тӑвать, хӑйне хӑй, пӗчӗк ачана тивӗҫлӗн айӑпланӑ пек, айӑпласа ӗҫе кӗртет вӑл.
Она знает, что без гроз постоянный зной солнца ее иссушит; она проникается своей собственной жизнью, — лелеет и наказывает себя, как любимого ребенка.

Июнӗн 3-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпир гротра ларнӑ чухне аслатиллӗ ҫумӑр ҫума пуҫларӗ те пире ҫур сехет ытлашширех тытса тӑчӗ.
Гроза застала нас в гроте и удержала лишних полчаса.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Паян эпӗ нумай ҫывӑрнӑ, тӑтӑм та пусӑ патне пытӑм — ӗнтӗ никам та ҫукчӗ унта, кун шӑрӑхлансах пырать, шурӑ лӑпсӑркка пӗлӗтсем аслатиллӗ ҫумӑр пуласса систереҫҫӗ.
Сегодня я встал поздно; прихожу к колодцу — никого уже нет, становилось жарко; белые мохнатые тучки обещали грозу.

Ҫывӑхрах, ҫӑлпа юнашар, тӳрем вырӑна хӗрлӗпе витнӗ пӳрт туса лартнӑ, кунта ваннӑ, леререхре галлерея, унта ҫумӑр ҫунӑ чухне уҫӑлса ҫӳреме тухаҫҫӗ.
На площадке близ него построен домик с красной кровлею над ванной, а подальше галерея, где гуляют во время дождя.

Майӑн 11-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ӗнер эпӗ Пятигорска ҫитрӗм, хула хӗрринче Машук тӑвӗн лапкинчи чи ҫӳллӗ вырӑнта хваттер илтӗм: аслати авӑтса ҫумӑр ҫунӑ чухне пӗлӗтсем ман пӳрт тӑррине ҫитиех анаҫҫӗ.
Вчера я приехал в Пятигорск, нанял квартиру на краю города, на самом высоком месте, у подошвы Машука: во время грозы облака будут спускаться до моей кровли.

Хӑйӗн йывӑрӑшӗпе сулӑм вӑйӗ ыткӑнтарнипе тата моторӑн пӗтӗм вӑйӗ малалла туртнипе аялалла вӑркӑнакан машина, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтренсе, чул пек, — ҫук, чул пек мар, ракета пек — «фокан» кӗске ҫунатлӑ кӗлетки ҫинелле чӑмса ун ҫине ҫумӑр пек пуля ҫутарса пычӗ.
Самолет, увлекаемый собственной тяжестью, помноженной на инерцию и на полную мощь мотора, весь содрогаясь от необычайного напряжения, пал камнем — нет, не камнем, а ракетой — прямо на короткокрылое тело «фоки», опутывая его нитями трасс.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Моторсем сахал газ ҫинче хуллен кӑна ӗҫлесе тӑнӑ, ҫавӑн пирки вӑрман хӗрринче вӑйлах мар ҫил варкӑшнӑ, — ун пек ҫил вӑл — тӑвӑл умӗн, ҫӗр ҫине малтанхи шултра та йывӑр ҫумӑр тумламӗсем ӳкме пуҫланӑ вӑхӑтра пулать, вӑл ҫӗр ҫинчи тусана шӑлса ҫӳрет, йывӑҫсене ава-ава силлет.
Моторы тихонько работали на малом газу, и от этого по лесной опушке гулял порывистый ветерок, похожий на тот, что обметает землю и встряхивает деревья перед грозой, когда уже шлепаются на изжаждавшуюся землю первые крупные, тяжелые капли дождя.

Чӑнах та, кун пек панорамӑна тата ӑҫта та пулин курма тӳре килӗ-ши: пирӗн умра аялта Койшаур айлӑмӗ сарӑлса выртать, ун урлӑ Арагвӑпа тепӗр пӗчӗк шыв икӗ кӗмӗл ҫип пек тӑсӑлаҫҫӗ; шупка кӑвак тӗтре, ирхи хӗвел ӑшшинчен сирӗлсе, ҫывӑхри ту хушшинелле шӑвать; сылтӑмалла та, сулахаялла та юрпа та йывӑҫ тӗмӗсемпе витӗннӗ ту тӑррисем пӗр-пӗринчен ҫӳллӗ курӑка урлӑ каҫаҫҫӗ, инҫетре акӑ ҫав тусемех, — анчах пӗрре те пулин пӗр евӗрлисем пулинччӗ, — вӗсен юрлӑ тӑррисем ҫав тери хаваслӑ, ҫав тери ҫуттӑн хӗрелсе ялкӑшаҫҫӗ, ҫавӑнпа ӗмӗрлӗхех ҫакӑнта пурӑнма юлас килсе тӑрать; аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗтӗнчен хӑнӑхнӑ куҫ анчах уйӑрма пултаракан тӗксӗм кӑвак ту хыҫӗнчен хӗвел якӑшт ҫеҫ курӑнчӗ; хӗвелрен ҫӳлерех юн тӗслӗ хӗрлӗ ярӑм пур, ман юлташ ҫавна уйрӑммӑнах тинкерсе пӑхса илчӗ.
И точно, такую панораму вряд ли где еще удастся мне видеть: под нами лежала Койшаурская долина, пересекаемая Арагвой и другой речкой, как двумя серебряными нитями; голубоватый туман скользил по ней, убегая в соседние теснины от теплых лучей утра; направо и налево гребни гор, один выше другого, пересекались, тянулись, покрытые снегами, кустарником; вдали те же горы, но хоть бы две скалы, похожие одна на другую, — и все эти снега горели румяным блеском так весело, так ярко, что кажется, тут бы и остаться жить навеки; солнце чуть показалось из-за темно-синей горы, которую только привычный глаз мог бы различить от грозовой тучи; но над солнцем была кровавая полоса, на которую мой товарищ обратил особенное внимание.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вӗри моторсем тӗлӗнче, ҫуллахи ӑшӑ ҫумӑр хыҫҫӑнхи пек, сивӗрех пӑс йӑсӑрланчӗ.
Над горячими моторами, как над полем после теплого летнего дождя, колебалось студенистое марево.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вырмапа ҫыхӑннӑ лару-тӑрӑва иртнӗ тунтикунхи ӗҫлӗ канашлура сӳтсе явнӑ май ЧР ял хуҫалӑх министрӗ С.Артамонов ӗҫҫи тапхӑрӗн пуҫламӑшне йыврӑлӑх кӳнӗ ҫанталӑк условийӗсем малашне те лӑпкӑлӑх кӳмӗҫ, республикӑн пӗтӗм территорийӗнчех вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ҫумӑр ҫусах тӑрӗ тесе палӑртнӑ.
Помоги переводом

Палӑртнӑ тӗллевсем пурнӑҫланччӑрах // И.ДАНИЛОВА. Хӗрлӗ ялав, 2019.08.16

Вӑл ӑна ҫавӑнтах, сӗтел патӗнчех вуласа тухрӗ, унтан аялта пропусксем тӗрӗслесе таракан часовой патӗнче, унтан трамвайра, юлашкинчен тротуар ҫинче, ҫумӑр айӗнче тӑрса вуларӗ.
Он прочитал ее тут же, у стола, потом на лестничной площадке, потом внизу, возле часового, проверявшего пропуска при входе, потом в трамвае и, наконец, стоя под дождем на тротуаре.

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Кӑвак ҫумӑр пӗлӗчӗсем пӗтӗм тӳпене карса илнӗ, вырнӑ хирсенчен сивӗ ҫил вӗрсе, хӑйӗн ҫулӗ ҫинчи йывӑҫсен хӗрлӗ те сарӑ ҫулҫисене вӗҫтерет.
Серенькие тучи покрывали небо; холодный ветер дул с пожатых полей, унося красные и желтые листья со встречных деревьев.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

… станцӑна ҫитме виҫӗ ҫухрӑм ҫеҫ юлнӑччӗ, ҫумӑр пӗрӗхме пуҫларӗ те, пӗр минутра, чӗреслетсе ҫуса ман ҫинче пӗр типӗ япала та хӑвармарӗ.
В трех верстах от станции … стало накрапывать, и через минуту проливной дождь вымочил меня до последней нитки.

Адриан хӑй патне пухӑннӑ вилесем хушшинче хӑй шараҫланса пытарнӑ ҫынсене, тата халь ҫеҫ хӑйпе пӗрле кӗнӗ хӑна — чӗреслетсе ҫумӑр ҫунӑ вӑхӑтра пытарнӑ бригадир иккенне уҫҫӑнах палласа илнӗ.
Адриан с ужасом узнал в них людей, погребенных его стараниями, и в госте, с ним вместе вошедшем, бригадира, похороненного во время проливного дождя.

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Вӑл пӗр эрне маларах, отставкӑра пурӑнакан бригадир вилсен, ӑна пытарма кайнӑ чухне, шӑп застава патне ҫитсен, вӗсен ҫине чӗреслетсе ҫумӑр йӑтӑнса анни ҫинчен шухӑшланӑ.
Он думал о проливном дожде, который, за неделю тому назад, встретил у самой заставы похороны отставного бригадира.

Чӑрӑшсен йӗплӗ турачӗсем хушшинче вӗтӗ ҫумӑр чашлатать…
Мелкий непрерывный дождь шумит в хвойном лесу…

II сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Хӑйӗн вӑйне тӗрӗслесе, сарлакан утма май пурришӗн савӑнса, вӑл подьезд картлашкисем ҫинчен чупса та мар, ахаль шуса аннӑ пекех аннӑ пулас ӗнтӗ, унтан вӑл хӑйпе пӗрле пыракан хӗре хул айӗнчен тытнӑ та, сайра та шултӑран ҫӑвакан ҫумӑр айӗн шыв хӗрринчи урам тӑрӑх утса, палата чӳречи патнелле ҫывхарса пынӑ.
Должно быть, пробуя свои силы, радуясь возможности широко двигаться, он даже не сбежал, а как-то ловко соскользнул со ступенек подъезда, взял свою спутницу под руку, и они пошли по набережной, приближаясь к окну палаты, посыпаемые редким и крупным золотым дождем.

14 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика