Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.
ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗвел ҫинче тата ҫумӑр тивнипе пӑсӑлма пултаракан япаласене эпӗ пурне те палаткӑна вырнаҫтартӑм, тул енне йӗри-тавра арчасемпе ещӗксем лартса тухрӑм.

В палатку я перенес все, что могло испортиться от солнца и дождя, а вокруг нагромоздил пустые ящики и сундуки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр чухне ҫул ҫинче пулнӑ пуль-ха?

Небось в грозу в дороге были?

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Пӗлӗт тӗксӗм-ха, анчах ҫумӑр ҫумасть ӗнтӗ.

Небо было пасмурно, но дождя уже не было.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Карчӑк анасласа ассӑн сывла-сывла янисем, ҫывӑракан хӗрарӑм пӗр кӗвӗллӗн сывлани, пӳртри тӗксӗмлӗх тата тулти ҫумӑр шавӗ — ҫаксем пурте ҫынна сӳрӗклентереҫҫӗ, ыйхӑлантараҫҫӗ.

Вздохи и зеванье старухи, мерное дыхание спавшей бабы, сумерки избы и шум дождя за окном располагали ко сну.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑранса кайса пӑхрӑм та, аслатиллӗ ҫумӑр ҫума пуҫланӑ иккен тур пулӑшнипе…

Проснулась, гляжу, а это грозу бог послал…

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Турри кӗҫӗр мӗнле аслатиллӗ ҫумӑр ярса пачӗ пире! — терӗ вӑл.

— Грозу-то какую бог послал! — говорила она.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тахҫантанпах кун пек аслатиллӗ ҫумӑр пулманччӗ-ха.

Давно такой грозы не было…

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл халӗ сӑхсӑхмарӗ, мучие те чӗнмерӗ, амӑшӗ ҫинчен те шухӑшламарӗ, аслатиллӗ ҫумӑр хӑҫан та пулин чарӑнассине шанма пӑрахса, сивӗпе шӑннӑҫемӗн шӑнса кӑна пычӗ.

И он уж не крестился, не звал деда, не думал о матери и только коченел от холода и уверенности, что гроза никогда не кончится.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл вара ҫумӑр иртсе кайичченех ним те тумасӑр, хускалмасӑр ларма шутларӗ.

И он решил ничего не делать, а сидеть неподвижно и ждать, когда всё кончится.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл ҫӗнӗрен малтанхи пек майлашӑнса ларчӗ, чӗркуҫҫийӗсене ҫумӑр ҫине кӑларса хучӗ, вара тӗттӗмре курӑнман чӑптана мӗнле тӳрлетмелли ҫинчен шухӑшлама тытӑнчӗ.

Он принял прежнюю позу, выставил колени под дождь и стал думать, что делать, как поправить в потемках невидимую рогожу.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫумӑр чӑптана шӑкӑртаттарма тытӑнсан, вӑл, самантрах йӗпенсе ларнӑ чӗркуҫҫийӗсене витес тесе, кӗлеткипе малалла туртӑнчӗ; чӗркуҫҫийӗсене витме май тупӑнчӗ, анчах минут та иртмерӗ, унӑн хыҫӗ ҫурӑмран аяларах тата ури хырӑмӗсем хӑвӑрт йӗпенчӗҫ.

Когда дождь застучал по рогоже, он подался туловищем вперед, чтобы заслонить собою колени, которые вдруг стали мокры; колени удалось прикрыть, но зато меньше чем через минуту резкая, неприятная сырость почувствовалась сзади, ниже спины и на икрах.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ку вӑл ҫумӑр пулчӗ.

Это был дождь.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫумӑр темшӗн ҫумасть те ҫумасть.

Дождь почему-то долго не начинался.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫумӑр халь тӑкса ярать пуль тесе, Егорушка чӗркуҫленчӗ те чӑптапа витӗнчӗ.

Егорушка, думая, что сию минуту польет дождь, стал на колени и укрылся рогожей.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл хура пӗлӗт патӗнчен вӗрчӗ, унпа пӗрле тусан пӗлӗчӗсемпе ҫумӑр, йӗпе ҫӗр шӑрши вӗҫсе килчӗҫ.

Он дул с черной тучи, неся с собой облака пыли и запах дождя и мокрой земли.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мучи, аслатиллӗ ҫумӑр пулать-и? — ыйтрӗ Егорушка.

— Дед, гроза будет? — спросил Егорушка.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫумӑр ҫусан витӗнме.

Будет дождик, так вот покроешься.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Аванччӗ ҫумӑр пӗрӗхсе ярас пулсан!

Хорошо, если бы брызнул дождь!

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Татах ҫумӑр ҫӑвать-и-ха унта?

— Опять, баловник, слюни распустил!

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫумӑр пушара сӳнтернӗ, унта-кунта кӑна ҫурт тӑрри айӗсене, чӳречесем витӗр вут ялкӑшни палӑркалать те, тӗттӗм хула тӗллӗн-тӗллӗн хӗрелсе ҫуталса каять…

Дождь погасил пожар; только там и сям еще рдели притаившиеся под крышами огоньки, меча сквозь окна красноватые снопы света на потемневший город…

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней