Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

яратчӗ (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку йӑлтах хӑйне евӗрлӗччӗ ӗнтӗ, анчах ҫилентерсех яратчӗ мана.

Это было оригинально, но это бесило меня.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Патшапа отечество тарҫине полицие-и? — тесе ҫухӑрса яратчӗ те салтак, аллисене чӑмӑртаса, хуҫана хӑмсаратчӗ.

— Слугу царя и отечества в полицию? — ревел солдат и уже лез на хозяина с кулаками.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫил шӑхӑратчӗ те уласа яратчӗ, вӑл мана пӗр ҫурӑмран, пӗр кӑкӑртан тӗртетчӗ.

Ветер выл и ревел, и толкал меня то в спину, то в грудь.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Андрей Иваныч дисциплинӑна ҫирӗп тытатчӗ, анчах, пӑр тапрансан яланах замаскине хӑех чакаласа, кантӑка уҫса яратчӗ, ачасемпе пӗрле ҫырма енне вӑрахчен пӑхса тӑратчӗ.

Андрей Иваныч был строгий учитель, но всегда, когда начинался ледоход, он сам отковыривал замазку у окна, распахивал рамы и вместе с ребятами долго смотрел на реку.

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тавтапуҫ сире, — чунӗ кӳтсе килнипе Маргарита чутах макӑрса яратчӗ.

— Спасибо! — от обиды Маргарита чуть не плакала.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Петя кӑштах макӑрса яратчӗ.

Петя чуть не плакал.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Доктор вӗсене Горький патне вӑрттӑн яратчӗ те, унтан вара Горькипе Володя ҫырусем те ҫӳрете пуҫларӗҫ вӗт.

Вы знаете, доктор тайком посылал их Горькому, и потом у Володи была переписка с Горьким.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ку адрес шӳтлӗскерччӗ, вӑл кашни кун ҫапла ҫырса яратчӗ те шӳтлесси те ытла мӗскӗнӗн курӑнчӗ!

Но этот адрес был шуткой, и такой жалкой выглядела эта шутка, которую он повторял каждый день!

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кирек мӗнле ӗҫе те кула-кула пуҫласа яратчӗ.

С шуткой подступал к любому, самому трудному делу.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ытлашши шавлах мар та, анчах пылчӑклӑ урам, ун пеккисем Мускавра лак- туллиехчӗ, пушшех кичемлентерсе яратчӗ.

Не слишком шумная, довольно грязная улица, которых было в Москве сколько угодно, наводит такую тоску.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тусӗсем хӑйне мӗнле ҫыратчӗҫ, вӑл та ҫавсем пекех ҫырса яратчӗ.

Подругам она писала как раз то же самое, что ей писали подруги.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫак куна лайӑхах астӑватӑп-ха, ун чухне пӗрре ҫумӑр килсе чашлаттаратчӗ, тепре хӗвел пӑхса яратчӗ.

Этот день я помню отлично — солнечный, с весенним то набегающим, то проходящим дождем, —

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Калаҫнӑ май вӑл аллипе пӗр-пӗр япала тытса илетчӗ, ӑна алли ҫине хуратчӗ, жонглер пек ывӑта-ывӑта яратчӗ, тыта-тыта илетчӗ.

Разговаривая, он вдруг брал в руки какую—нибудь вещь и начинал подкидывать ее или ставить на руку, как жонглер.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Астӑватӑп-ха, ҫав шӑршӑ мана темле кичемлентерсе яратчӗ.

и я помню, как от этого запаха мне становилось скучно.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫук, эпӗ ахаль лётчик кӑна, — тесе ответ пачӗ те Мересьев, хӑйӗн сӑмахӗсем хыҫҫӑн карчӑкӑн хускалман сӑн-пичӗ ҫинче пӗр харӑсах тӗлӗнни те, кӳренни те, тарӑхни те палӑрнине курса, чутах кулса яратчӗ.

— Нет, я простой летчик, — ответил Мересьев и чуть не засмеялся, увидев, как при этом недоумение, обида, недоверие и гнев одновременно отразились на подвижном лице старушки.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

— Мӗн калатӑн эсӗ! — чутах кӑшкӑрса яратчӗ Биденко.

– Что ты говоришь! – почти крикнул Биденко.

13 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

«Апла, эппин, эрехсӗр пуҫне урӑх нимӗн те тупман пулать, мӗншӗн тесен укҫа тупнӑ пулсассӑн, ҫав пӗтем хулана шутсӑр хускатса яратчӗ. Эппин, пуянлӑх ӗмерлӗхех, ӗмӗр-ӗмӗрех ҫухалса кайрӗ…

«Так, значит, не нашли ничего, кроме виски. Небось, если б нашли золото, подняли бы шум на весь город. Выходит, что клад пропал, пропал навсегда!

30-мӗш сыпӑк. Томпа Бекки ҫӗр ӑшӗнчи шӑтӑкра // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Астуса илнӗ пулсан, вӑл хӑй те сана унта яратчӗ.

Она тебе и сама позволила бы, только ей в голову не пришло.

29-мӗш сыпӑк. Гек тӑлӑх арӑма ҫӑлать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

— Мӑнаккӑшӗ пулнӑ пулсан, вӑл унӑн пӗтӗм ӑшчиккине пӗҫертсе яратчӗ, унӑн пӗтӗм пыршине нимӗн хӗрхенмесӗр ҫунтарса яратчӗ

— При том, если б у него была тетя, она бы сама ему выжгла все нутро.

12-мӗш сыпӑк. Кушак аҫи тата «ыратнине лӑплантаракан эмел» // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Осипов, шӑнса пӑсӑлнӑскер, кӗҫ-вӗҫ ӳсӗрсе яратчӗ.

Помоги переводом

Лаох // Василий Алентей. Василий Алентей. Лаох. Хырсем ӗмӗрех ем-ешӗл. Повестьсем. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней