Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

юнӗпе (тĕпĕ: юн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл вара тӳссе ирттернӗ тертлӗ кунсен юнӗпе пылчӑкӗ хушшинче унӑн сӳне пӗлми сӑнарне вӑрахчен типтерлӗн аса илсе пурӑнчӗ, ӑна чӗринче акӑш-макӑш хитре те ӑслӑ, тӗнчере нимрен ытла юратса хисеплеме тивӗҫлӗ пирӗшти вырӑнне упрарӗ.

И он долго и бережно хранил в воспоминаниях, среди крови и грязи пережитого, ее светлый немеркнущий образ, облекая его ореолом недосягаемости и поклонения.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ҫав вӑхӑтрах: ҫултан инҫетре те мар, ҫынсем пӗр-пӗрне ним маршӑн тарӑхса, тӗрмешме тытӑннӑ; вӗсем витӗрех ҫумӑрпа исленнӗ, йӑл илсе пӗтӗленнӗ шыҫмак ҫӗре хӑйсен юнӗпе шӑварса пӗветме хатӗрленеҫҫӗ.

А неподалеку от дороги в бестолковой злобе топтались люди, готовились кровью своей травить сытую от дождей, обсемененную, тучную землю.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сутӑнчӑксемпе ултавҫӑсене хирӗҫ усӑсӑр кӗрешнипе чӑтӑмлӑх ҫухатнӑ мухтавлӑ казаксем, тӑван ҫӗршыв куҫ кӗрет пӗтессине курса, хӑйсен тарӗпе тата юнӗпе ӳссе сарӑлнӑ ҫӗр-шывӑн пурнӑҫӗпе ирӗклӗхне алла хӗҫ-пӑшал тытса хӳтӗлеҫҫӗ.

Истощив терпение в бесплодной борьбе с изменниками и предателями, славное казачество, видя неминуемую гибель родины, с оружием в руках отстоит жизнь и свободу страны, которая росла и ширилась его трудами и кровью.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав тери ҫинҫе, ҫӗрлехи ҫил юххипе илемлӗн хускалса чӗтренекен ачаш сасӑсем юхса килеҫҫӗ унтан, — Стоход юхан шывӗ урлӑ васкаса каҫаҫҫӗ те этем юнӗпе пайтахчен шӑварӑннӑ хурлӑхлӑ ҫӗр ҫийӗн ҫӑмӑллӑн та вӗттӗн чӳхенсе ташлаҫҫӗ.

Тоненькие, колеблемые ветром звуки спешили оттуда, перебираясь через Стоход, легко семенили над землей, многократно политой людской кровью.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗр юнах, турккӑ юнӗпе ҫӗнетсе йӳҫӗтнӗ юн, юхать вӗсен ӳт-пӗвӗ тӑрӑх, ҫавӑнпа та вӗсене ҫак самантра ниепле те пӗр-пӗринчен уйӑрса илеймӗн.

Одна, сдобренная турецкой примесью, текла в них кровь, и до чуднóго были они схожи в этот момент.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫакӑнтан пуҫласа тытӑннӑ та вара турккӑ юнӗ казак юнӗпе хутшӑнма.

С тех пор и пошла турецкая кровь скрещиваться с казачьей.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Уншӑн вӗсем хӑйсен юнӗпе тӳлесе татӑлӗҫ!

За это они расплатятся своей кровью!

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Андрей чунӗ-чӗрипе туять: ҫак вӗрентсе пынисем унӑн юнӗпе ӳтне кӗрсе пыраҫҫӗ, хӑй сывлакан сывлӑш пек кӗрсе пыраҫҫӗ.

И Андрей с волнением чувствовал, что эта наука входит в его кровь и плоть, как воздух, каким он дышит.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ку тӗлӗшпе ӑна час та часах тахҫан-тахҫанах илтнӗ е вуланӑ такамӑн кулӑшла сӑмахӗсем аса киле-киле тӑчӗҫ: этем ӗмӗрӗ темӗнле «люстрӑсене» пайланать иккен — кашни люстринчех ҫичшер ҫул, — ҫав пӗр люстра хушшинче этемӗн юнӗпе ӳт-пӳ тытӑмӗ те, шухӑшӗсемпе туйӑмӗсем те, кӑмӑл-хавалӗ те йӑлтах улӑшӑнать-мӗн.

Нередко по этому поводу вспоминались ему чьи-то давным-давно слышанные или читанные им смешные слова, что человеческая жизнь разделяется на какие-то «люстры» — в каждом люстре по семи лет — и что в течение одного люстра совершенно меняется у человека состав его крови и тела, его мысли, чувства и характер.

XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӑйрӑр ҫӗҫҫӗрсене, хӗҫ-пӑшалӑра хатӗрлӗр те сыхӑ тӑрӑр, тинех сехет ҫапса гяурсен юнӗпе хамӑр мӑшкӑла ҫуса тасатас вӑхӑт ҫитрӗ, ҫак кӗрешӳ аслӑ ислам турри чапӗшӗн пултӑр!..

Наточите ножи, проверьте оружие и будьте готовы, ибо час пробил и настало время смыть наш позор кровью гяуров во славу единого и великого бога ислама!..

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тупа тума хатӗр, турӑ таса юнӗпе тупа тӑватӑп, тӑван Болгарипе тупа тӑватӑп…

— Сущую правду, клянусь святой кровью господней и родной Болгарией…

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫын юнӗпе ҫӑрса пӗҫернӗ пампушка, шантарса калатӑп, кирек мӗнле чахоткӑран та сиплеме пултарать…

Да от такой пампушки с человеческой кровью любая чахотка пройдет!

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Тин ҫеҫ касса вӗлернӗ ҫыннӑн чӗрӗ юнӗпе йӗпетнӗ пампушка ҫисенех хӑйсен чирлӗ ывӑлӗ сываласса иккӗшӗ те ӗненеҫҫӗ.

Помоги переводом

Китай халӑхӗн аслӑ писателӗ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 3–7 стр.

Унтан вӑл, чук вырӑнӗ еннелле ҫаврӑнса тӑрса, пулӑшаканӗ аллинчен хӗрле ура лаппиллӗ шурӑ кӑвакарчӑна илнӗ, кайӑкӑн пуҫне касса татнӑ та кӑкӑрӗнчен чӗрине кӑларнӑ, вара ун юнӗпе чӳк вырӑнне те таса ҫӗҫҫе сирпӗтнӗ.

И затем, обернувшись к жертвеннику, он принял из рук помощника белого голубя с красными лапками, отрезал птице голову, вынул у нее из груди сердце и кровью ее окропил жертвенник и священный нож.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Хӑйӗн влаҫне татах та ытларах ӳстернӗскер, вӑл, ӗнерхинчен те ҫӑткӑнрах пулса, ҫынсен юнӗпе пуҫ мимине ӗмет; каҫхине ҫав юнпа пуҫ миминчен вӑл сарӑ металл тӑвать.

И жаднее, с большей властью, чем вчера, оно сосет кровь и мозг людей для того, чтобы к вечеру эта кровь, этот мозг обратились в холодный, желтый металл.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ҫав ҫӗҫӗпех, ывӑлӗн юнӗпе (вӑл амӑшӗн юнех) вӗриленӗ хыҫҫӑн сивӗнсе ҫитеймен ҫӗҫӗпе, вӑл хӑй аллипе хӑйне кӑкӑртан чикнӗ те чӗрине тӗрӗсех тивертнӗ, — ыратакан чӗрене тивертме ҫӑмӑл.

И тот же нож, еще теплый от крови его — ее крови, — она твердой рукою вонзила в свою грудь и тоже верно попала в сердце, — если оно болит, в него легко попасть.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Ҫӗтӗк-ҫатӑк, тарланӑ ҫынсем, ывӑннипе, шав-шавпа тата шӑрӑхпа минтӗренӗскерсем, ҫавӑнтах тата ҫак ҫынсем хӑйсем тунӑ кӗрнекӗпе хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатакан хӑватлӑ машинӑсем, малтанлӑха пӑспа та мар, хӑйсене тӑвакансен ӳт-хал вӑйӗпе, вӗсен юнӗпе ҫӳренӗ машинӑсем курӑнаҫҫӗ, — ҫаксене пӗр-пӗринпе танлаштарнинче хаяр мӑшкӑллӑхӑн пысӑк поэмийӗ курӑнса каять.

Рваные, потные, отупевшие от усталости, шума и зноя люди и могучие, блестевшие на солнце дородством машины, созданные этими людьми, — машины, которые в конце концов приводились в движение все-таки не паром, а мускулами и кровью своих творцов, — в этом сопоставлении была целая поэма жестокой иронии.

Челкаш // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ҫын юнӗпе хутшӑнса, шыв кӑшт кӗренӗн курӑннӑ.

Вода выглядела бледно-розовой от примеси размытой крови.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах та ҫав хушӑрах савӑнӑҫлӑ кӑмӑлӑма темле пӗлмелле мар шухӑшсем туллама пуҫлаҫҫӗ: тем чухлӗ айӑпсӑр ҫынсен юнӗпе вараланса пӗтнӗ усал ҫын, тата ӑна асаплантарса вӗлересси мана ирӗксӗрех кансӗрлесе тӑраҫҫӗ: «Емеля, Емеля! — тетӗп хам ӑшӑмра, тарӑхса, — мӗншӗн пӗррех хут эсӗ штык ҫине пырса тӑрӑнмарӑн, е картечь айне лекнӗ пулсан та аванрахчӗ?

Но между тем странное чувство отравляло мою радость: мысль о злодее, обрызганном кровию стольких невинных жертв, и о казни, его ожидающей, тревожила меня поневоле: «Емеля, Емеля! — думал я с досадою, — зачем не наткнулся ты на штык или не подвернулся под картечь?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Лешӗ тайӑнса кайрӗ те Поттер ҫинелле авӑнчӗ, ӑна хӑй юнӗпе вараласа пӗтерчӗ.

Тот зашатался и повалился на Поттера, заливая его своей кровью.

9-мӗш сыпӑк. Масар ҫинче пулнӑ трагеди // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней