Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чӳречи (тĕпĕ: чӳрече) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кашни кунах чӗрӗк сехет хушши хӑй пӳлӗмӗн уҫӑ чӳречи умӗнче ларасси унӑн йӑлине кӗнӗ.

Проводить каждый вечер около четверти часа у окна своей комнаты вошло у ней в привычку.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Наташӑн чӳречи, ытти чӳречесем пекех, тӗттӗм, вӗсене пурне те каркӑҫпа хупланӑ.

Наташино окно было темным, как и все окна, прикрытые маскировочными шторами.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ чартак чӳречи патнелле ыткӑнтӑм, анчах, хамӑра вӗрентнӗ пек, унӑн стабилизаторӗнчен ҫара алӑпа тытма май ҫуккине чухласа илтӗм.

Я бросился к чердачному окну, но сообразил, что не схвачу ее голыми руками за стабилизатор, как нас учили.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӑхатӑп, юнашарах, чартак чӳречи патӗнчех, темӗн чӑшлатма, хӗм сирпӗтме тытӑнчӗ.

Смотрю, рядом с чердачным окном взмет искр и шипение.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ шӑрчӑк сасси еннелле, чартак чӳречи патнелле, утрӑм.

Я отправился на звук сверчка к чердачному окну.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Корчагина тавӑрас тесе, часах вӑл хӑйӗн станокне шӑп унӑн чӳречи умне пырса лартрӗ.

Вскоре, чтобы досадить Корчагину, он перенес свой станок под самое его окно.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лутра кивӗ пӳртӗн пӗчӗк ҫеҫ чӳречи уҫӑлчӗ те Артём чӗнсе илчӗ:

В старой низкой избенке открылось крошечное окно, и Артем позвал:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ритӑн чӳречи ҫутӑ.

Окно Риты освещено.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пысӑк кивӗ ҫуртӑн чаршав карнӑ пӗр чӳречи ҫеҫ ҫутӑлса тӑрать.

В большом старом доме светилось лишь одно окно, задернутое занавесью.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лейтенант аяккинчи пӳлӗмре пурӑннине Павка пӗлет, вӑл пурӑнакан пӳлӗмӗн чӳречи садалла пӑхать, пӳрт тӑрринчен вӑл лайӑхах курӑнать.

Знал Павка, что лейтенант помещается в боковой комнате, окно которой выходило в сад и было видно с крыши.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн тимӗр чӳречи уҫӑлчӗ, ҫулӑм ҫутинче машинист сӑн-пичӗ курӑнса кайрӗ, анчах вӑл самантрах ҫухалчӗ.

Приоткрылось железное окно, мелькнуло и скрылось озаренное пламенем лицо машиниста.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Унччен те пулмарӗ, сарай чартакӗн чӳречи патне таянтарса тӑратнӑ йывӑр пусма, типӗ туратсене шатӑртаттарса хуҫса, стена ҫумӗпе шуса анчӗ те, хупах ҫулҫисене лапчӑтса, ҫӗре кӗрӗслетсе ӳкрӗ.

И вдруг, ломая сухие ветки, тяжелая лестница — та, что была приставлена к окну чердака сарая, — с треском полетела вдоль стены и, подминая лопухи, гулко брякнулась о землю.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Эпӗ ҫак вӑхӑтра хамӑр шӑпах старик Яков йышӑннӑ каюта чӳречи умӗнче тӑнине асӑрхарӑм.

Тут я заметил, что мы остановились как раз перед окошком той каюты, что занимал старик Яков.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Эпир пурӑнакан пӳлӗмрен мар, чӳречи чӑх вити еннелле тухакан пушӑ пӳлӗмрен, алӑк хушӑкӗ витӗр вӑйсӑр кӑна ҫутӑ курӑнать.

Не из той комнаты, где мы жили, а из пустой, которая выходила окном к курятнику, пробивался через дверные щели слабый свет.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Авӑ тата, трубапа юнашар, пирӗн хваттерӗн виҫӗ чӳречи; ӗлӗк атте пӳлӗмӗ пулнӑ, иртнӗ вӑхӑтсенче эпир Нинӑпа нумайччен вылянӑ пӳлӗмӗн тусанлӑ чӳречи ҫинче анма пуҫланӑ хӗвел ҫути вылять.

А вон высоко, рядом с трубой, три окошка нашей квартиры, и на пыльных стеклах прежней отцовской комнаты, где подолгу когда-то играли мы с Ниной, отражается луч заходящего солнца.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Астӑватӑн-и, пӗррехинче эсӗ мана вагон чӳречи витӗр сарӑ кукшапуҫ чечекӗсемпе тулнӑ пушӑ уҫланкӑ, утӑ капанӗ, ӳпле, пысӑк тӗмеске, пӗр-пӗччен хурӑн кӑтартрӑн?

Помнишь, как из окна вагона ты показал мне однажды пустую поляну в желтых одуванчиках, стог сена, шалаш, бугор, березу?

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Вагонӑн шӑнса эрешленнӗ чӳречи витӗр Гек уйӑх курчӗ.

Через снежное узорное окно вагона Гек увидел луну.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Эпӗ хама хула тулашӗнчи вырӑс ҫурчӗн лутра чӳречи умӗнче куратӑп.

И вижу я себя перед низким окном загородного русского дома.

«Мӗнле хитре, мӗнле чеченччӗ роза!..» // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 173–174 с.

Чӑнах: ҫывӑрмалли пӳлӗм чӳречи яри уҫӑлса кайрӗ те — чӳрече янаххи ҫине Валери тухса тӑчӗ… аллисене малалла тӑсса, Муцие шырать пулас… вӑл пӗтӗм кӗлеткипе ун патнелле ӑнтӑлать.

Действительно: окно спальни распахнулось сверху донизу — и, занеся ногу через порог, стоит в окне Валерия… руки ее как будто ищут Муция… она вся тянется к нему.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Эпӗ упа паланӗ айӗнчи пӗчӗк лутра сак ҫинче лараттӑм; вӑл ман юратнӑ вырӑнӑмччӗ: кунта Зинаида чӳречи курӑнатчӗ.

Я сидел на низенькой скамеечке под широким кустом бузины; я любил это местечко: оттуда было видно окно Зинаидиной комнаты.

XV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней