Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хыҫран сăмах пирĕн базăра пур.
хыҫран (тĕпĕ: хыҫран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пирӗн шыва ҫурса пыракан кимӗ кӑпӑкланса тӑракан хумсем хушшипе ҫурӑмӗ ҫинче ачасене йӑтса пыракан пысӑк пулӑ пек туйӑнать, Каҫпа пулӑ тытма тухнӑ темиҫе ватӑ пулӑҫӑ, ишме пӑрахса, пирӗн хыҫран пӑхса юлчӗҫ, вӗсем пире ӑшшӑн пӑхса ӑсатса ячӗҫ.

Громче стали всплески воды, рассекаемой плоскодонкой, которая неслась в пене волн, точно большая белая рыба с кучкой ребят на спине, вышедшие на ночной лов старые рыбаки останавливали свои суденышки, чтобы полюбоваться на нас и крикнуть нам что-то одобрительное.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Хуп-хура курӑнакан сӑртсем пирӗн хыҫран сиксе пыракан тӗлӗнмелле чӗрчунсем пек туйӑнаҫҫӗ.

Темные цепи гор, похожие на хребты приготовившихся к прыжку чудовищ, словно бежали за кормой.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Ӑна виҫӗ тӗреклӗ йекет хыҫран хӑваласа пынӑ.

За ним гнались трое здоровенных, свирепых парней.

А-Цзинь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 162–169 стр.

Анчах ҫак вӑхӑтра Петерсон тухтӑр сӗтел патнелле утнине пула, унӑн та хыҫран пыма лекрӗ.

Пэй-цзюнь был вне себя от счастья, а Путис уже направлялся к письменному столу, поэтому пришлось идти за ним.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Хунар ҫути хыҫран пыракан шурӑ та пысӑк пит-куҫлӑ, хура бакенбардлӑ ҫӳлӗ ҫыннӑн сӑран пушмакӗ ҫине ӳкет, Петерсон иккен вӑл.

В свете фонаря он увидел кожаные ботинки, важно ступавшие за привратником, а выше — крупного мужчину с белым лицом и черными бакенбардами, это был доктор Путис.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Ну, итле, кала ман хыҫран:

Ну слухай, говори за мной:

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— «Ман хыҫран ӗненсе пынисем, пурсӑр та килӗр, сирӗн валли ҫӳлти патшалӑхра чаплӑ та сӑваплӑ вырӑн хатӗрленӗ, ҫавӑнта киленсе савӑнар…»

— «И мне последовавшие верою приидите, насладитеся, яже уготовах вам почестей и венцов небесных…»

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Офицерсем пӗтӗмпех хыҫран пыраҫҫӗ.

Все офицеры идут следом.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем ман хыҫран пыраҫҫӗ, мана ҫурӑмран пӑха-пӑха кулаҫҫӗ, пӗр-пӗрне чавсисемпе тӗке-тӗке илеҫҫӗ.

Солдаты идут сзади меня, смотрят мне в спину, и смеются, и подталкивают друг друга локтями.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кам-тӑр хыҫран, ретсем хушшинчен кӑшкӑрать…

Кто-то кричит сзади, из рядов…

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Манччен ик эрнесем йӑпаннӑ пулас вӗсем ҫакӑн евӗр, ман хыҫран та уйӑхран кая мар пулӗ-и, тен.

Ведь таким манером они, должно быть, любезничали до меня недели две, а может быть, и после меня с месяц.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ман хыҫран кала: Александр Сергеич…

Повтори за мной: Александр Сергеич…

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хыҫран такам хӑваланӑ пекех, алӑка хӑвӑрттӑн та шавлӑн уҫса хупса, пӳлӗме тиншӗк вирхӗнсе кӗчӗ.

В комнату ворвался денщик, так быстро и с таким шумом отворив и затворив дверь, точно за ним гнались сзади.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан, пӗр минут та тӑхтаса тӑмасӑр, иккӗмӗш пӑшала илтӗм те тискер кайӑка хыҫран тепре петӗм.

Однако, не медля ни минуты, взял второе ружье и выстрелил зверю вдогонку.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ хыҫран хӑваласран хӑрама тинех пӑрахрӑм, ҫыран хӗрринелле тухса, пӗр пӗчӗк ҫырма тинӗсе юхса тухакан вырӑнта якӑр яма шут тытрӑм.

Так как я уже не боялся погони, то решил подойти к берегу и бросил якорь в устье какой-то маленькой речки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Кирек кама калӑр та, мана ун пирки каламасан та пултаратӑр, — терӗ вӑл каллех ҫӗкленсе, — эпӗ те ҫавнах калатӑп-ҫке, хамӑр малта пырӑпӑр, пирӗн хыҫран Иван пичче аллине булавӑ тытса пырӗ…

— Кому-кому, а мне можете об этом не говорить, — начал он, оживившись, — я то самое и хочу сказать, что мы пойдем впереди, а дед Иван с дубиной в руках пойдет за нами!

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Заставӑрисем ҫул-пырана хыҫран пӑхса ӑсатса ячӗҫ.

Оставшиеся у ворот провожали путника глазами.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Эпӗ алӑка ҫапса уҫатӑп, эсӗ ман хыҫран кӑшт каярах пыратӑн; мӗн те пулин, пӑтӑрмах-мӗн сиксе тухсан — пӗр сӑмахсӑрах пӳлӗмри сасӑ ҫине пер!

Я буду вышибать дверь, ты будешь стоять чуть сзади меня, и ежели что, какая заминка выйдет — бей на звук из горницы без дальнейших разговоров!

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ӑна хыҫран темиҫе хут пенӗ, анчах вӗлерес шутпа мар, хӑратмалла ҫеҫ пулмалла, мӗншӗн тесен пульӑсем, лавҫӑ каланӑ тӑрӑх, унтан ҫӳлерех шӑхӑрса иртнӗ.

Вдогон ему несколько раз выстрелили, но скорее не с целью убить, а для острастки, так как пули, по словам возницы, свистели высоко над ним.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Унӑн куҫӗ йӑлтӑртатса илчӗ, хӑй ман хыҫран кӑшкӑрать: «Эсир, мучи, фулюган, тарапҫӑ!» тет.

У нее глазенки засверкали, шумит мне вдогон: «Вы, дедушка, фулюган и притворщик!»

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней