Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хумханчӑклӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Шанатпӑр сана, Тихон Евдокимович, шанатпӑр, — терӗ ҫав вӑхӑтра стройтрестӑн главнӑй инженерӗ хумханчӑклӑн.

Помоги переводом

VII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Ҫак шухӑша сирсе ярасшӑн пулса вӑл ура ҫине тӑчӗ, вара хумханчӑклӑн пӳлӗм тӑрӑх уткаласа ҫӳреме пуҫларӗ.

Стараясь отогнать эту мысль, он вскочил и взволнованно зашагал по комнате.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Питӗ аван! — хумханчӑклӑн каларӗ Ленин.

— Превосходно! — воскликнул Ленин.

10 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Сасартӑк пуҫне каҫӑртрӗ те — Скайльс еннелле ҫеҫ тӗмсӗлсе шӑппӑн, хумханчӑклӑн каларӗ:

Вдруг, он поднял голову и, обращаясь, почему-то только к Скайльсу, сказал глуховатым, взволнованным голосом:

Вӗҫев // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Ӑнланатӑн-и мана, Александр Петрович, ӗҫ питех аванах мар, — хумханчӑклӑн каларӗ вӑл.

— Понимаешь меня, Александр Петрович, дело не очень хорошее, взволнованно сказал он.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Маха кӗҫех таврӑнчӗ, вӑл хумханчӑклӑн ухӑ ҫӗмренӗ ҫукки ҫинчен тата юр ҫинче юн тумламӗсем пурри ҫинчен каласа пачӗ.

Скоро Маха вернулся взволнованный и рассказал, что он видел спущенную тетиву самострела и кровь на снегу.

Тигр хыҫҫӑн // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 92–104 с.

Григорий карланкинче темскер чӗтреме пуҫларӗ, анчах вӑл чӑтрӗ, шанчӑклӑ ординарецне хумханчӑклӑн, кӑштах тӳрккесреххӗн ҫурӑмӗнчен лӑпкаса илчӗ, ҫыхӑнусӑррӑн калаҫрӗ:

У Григория что-то задрожало в горле, но он сдержался, растроганно, грубовато хлопнул верного ординарца по спине, несвязно проговорил:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗпе хутланчӑкӗсене ачалла хыпашласа, вӑл йӑлтӑртатакан куҫӗсемпе хумханчӑклӑн йӗри-тавралла сӑнаса пӑхрӗ.

Блестящими глазами она взволнованно смотрела вокруг, по-детски перебирая складки платья.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, хӑпа пӗлми ҫыпҫӑнчӑк чиновникран пӑрӑнса, Григорий патӗнчен иртсе пынӑ чух Григорий ун умне тухса тӑчӗ те, аллине карттус сӑмси патне тытса, хумханчӑклӑн ыйтрӗ:

Когда он, отмахиваясь от назойливого чиновника, проходил мимо Григория, тот преградил ему путь и, приложив руку к козырьку фуражки, волнуясь, спросил:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калама канас! — унтан Пантелей Прокофьевич, ывӑлӗ ҫинелле хумханчӑклӑн пӑхса, пӗр тӗлӗнсе те савӑнса, чӗлхине чаплаттарса илчӗ.

Подумать только! — И Пантелей Прокофьевич, умиленно глядя на сына, с восхищением поцокал языком.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ывӑлӑм! — хумханчӑклӑн ҫухӑрать карчӑк.

Сынок! — взволнованно кричит пожилая баба.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пантелей Прокофьевич мӑнукӗсем ҫине хумханчӑклӑн пӑхса илчӗ.

Пантелей Прокофьевич растроганно глядел на внуков:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий пан улмисем ҫине пӑхса илчӗ те хумханчӑклӑн ыйтрӗ:

Глянув на них, Григорий, оживляясь, спросил:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Эпӗ курам тата — манӑн ывӑлӑма! — хумханчӑклӑн сирчӗ ӑна Ильинична.

— Дай мне моего сына поглядеть! — Ильинична взволнованно отстранила ее.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑна хыҫалтан ҫар старшини пакунне ҫакнӑ темле ҫӳллӗ офицер, пӗрмечеллӗ кӗрӗк пиншак тӑхӑннӑскер, хумханчӑклӑн хул пуҫҫийӗнчен ҫупӑрласа лӑпкарӗ.

Его прочувствованно хлопал сзади по плечу какой-то высокий, в сборчатом полушубке, офицер, с погонами войскового старшины.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл пукана аяккарах шутарса лартрӗ те, хумханчӑклӑн тытӑнса, тӳррӗн пырса ҫапакан вичкӗн те витӗмлӗ сӑмахсем шыраса, тӑвӑнчӑклӑн калаҫма пуҫларӗ:

Отодвинув стул, он заговорил натужно, заикаясь от волнения, ища какие-то большие, сокрушающие слова убеждения:

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук калинкке алӑкне уҫса кӗчӗ те, пӳртпе тӑвӑр кил хушши ҫине хумханчӑклӑн пӑхса, хыпаланса крыльца еннелле утрӗ.

Бунчук, открывая калитку, взволнованно обежал глазами дом и тесный дворик, спеша, зашагал к крыльцу.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсенчен пӗри, каялла ҫаврӑнса пӑхать, хумханчӑклӑн пӗлтерет:

Оглянувшись, один взволнованно говорит:

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лутака генерал юлташне хирӗҫ чарӑнса тӑчӗ те, пӳрнисемпе унӑн тӗксӗм френчӗ ҫинчи йӗс тӳмене ҫавӑркаласа, хумханчӑклӑн тытӑнса калаҫрӗ:

Маленький генерал, остановившись против собеседника, покрутил металлическую пуговицу на его темно-защитном френче, сказал, слегка заикаясь от волнения:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Корниловӑн типӗ те вӗри аллине хумханчӑклӑн чӑмӑртаса, Лукомский ура ҫине тӑчӗ.

Крепко, растроганно пожимая сухую, горячую руку Корнилова, Лукомский привстал.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней