Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑрӑ сăмах пирĕн базăра пур.

тӑрӑ (тĕпĕ: тӑрӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпир ӑна тӑрӑ шыв ҫине кӑларӑпӑр.
Вот мы его и выведем на чистую воду.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кунтан-кун вырнаҫтарса пычӗ вӑл Григорий пуҫне уншӑн халиччен паллӑ мар чӑнлӑхсене, вӑрҫӑ мӗншӗн пуҫланса кайнин чӑн-чӑн сӑлтавӗсене тӑрӑ шыв ҫине кӑларса пычӗ, самодержави влаҫӗнчен, наркӑмӑшлӑ кулӑпа тӑрӑхласа, питлесе кулчӗ.
Изо дня в день внедрял он в ум Григория досель неизвестные тому истины, разоблачал подлинные причины возникновения войны, едко высмеивал самодержавную власть.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑрӑ шыв ҫине кӑларма тытӑнаҫҫӗ суйине — кӳренет, вӑрҫма кӗрсе каять, шарламаҫҫӗ, кулкаласа кӑна лараҫҫӗ пулсан — суйипеле ҫунса кӑна тӑрать, хӑйӗнчен мӑшкӑлланине те асӑрхамасть.
Припрут к стене — обидится, в драку лезет, а молчат, посмеиваются — горит в небывальщине, насмешек не замечает.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑнтан кайса итлекенсем малтанах ӑна ӗненнӗ, ҫӑварӗсене карса пӑрахса, мӗн каланине пурне те йышӑннӑ, кайран — Авдеич суеҫӗ иккенӗ, ун пек суеҫӗ хутор пуҫланнӑранпа та пулманни тӑрӑ шыв ҫине тухнӑ; унтан хӑйӗнчен куҫӑнах кулма тытӑннӑ, анчах та вӑл ниепле ӗненме ҫук тыттарса суйнине ҫынсем ҫавӑнтах сиссен те хӗрелмен (тен, хӗрелнӗ те пулӗ, анчах пичӗ яланах хӗрлӗ пулнипе палӑрман), суйма та пӑрахман.
Ошалелые слушатели сначала верили, разинув рты, принимали на совесть, а потом и открылось, что — враль Авдеич, каких хутор с основания своего не видывал; над ним смеялись в открытую, но он не краснел, уличенный в чудовищных своих измышлениях (а может, и краснел, да за всегдашним румянцем не разобрать), и врать не переставал.

Кун ҫути ҫиҫсе илет, хӗвел тухать, вӑл курӑнмасть; тусем хушшинче пурӑнакан ҫынсем сайра-хутра ҫеҫ такамӑн вӑрӑм мӗлки вӗлтлетсе иртнине асӑрхаҫҫӗ, анчах тӳпе янкӑр тӑрӑ, пӗр пӗлӗт татки те шуса иртмест ун ҫийӗпе.
Блеснет день, взойдет солнце, его не видно; изредка только замечали горцы, что по горам мелькает чья-то длинная тень, а небо ясно, и тучи не пройдет по нем.

XII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Янкӑр тӑрӑ кантӑксем витӗр пӳлӗмри ылтӑнпа эрешленӗ япаласем курӑнаҫҫӗ.
Сквозь чистые стекла мелькала позолота.

V. Шыв пики // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗвери тӳлек шыв ҫинелле вӑл хытӑ тӗлӗнсе пӑхрӗ: пӗвере ӗлӗк-авалхи улпут ҫурчӗ курӑнать, пуҫхӗрлӗ ҫаврӑнса ларнӑ, янкӑр тӑрӑ шывра вӑл питӗ таса пек, питӗ чаплӑ.
С изумлением глядел он в неподвижные воды пруда: старинный господский дом, опрокинувшись вниз, виден был в нем чист и в каком-то ясном величии.

Ҫак «теорийкӑна» пуҫламӑшӗнчех пӗтермелле, унпа усӑ курма хӑтланакансене пӗтӗм халӑх умӗнче тӑрӑ шыв ҫине кӑлармалла.
Эту теорийку нужно зарубить на корню, тех, кто пытается воспользоваться этим, нужно вывести на чистую воду.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫенӗхре витре илсе, пусӑран тӑрӑ та сивӗ шыв ӑсса килчӗ.
Взяла в сенцах ведро, принесла колодезной воды, чистой и холодной-холодной.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кусенче Аникановӑнни пек лӑпкӑ паттӑрлӑх, хыпӑнса ӳкменлӗх тата тӑрӑ тӑн-пуҫ та ҫук.
Нет в них той спокойной отваги, неторопливости и ясного ума.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫав инҫетре темӗн курнӑ пекех, вӑл кӑшт хытӑрах юрлама пуҫларӗ, вара унӑн хура куҫӗсем ҫутӑлас умӗн хӗвеланӑҫӗнче ҫеҫ курӑнакан чӗтревлӗ йӑлтӑркка пек тӑрӑ куҫҫулӗпе тулчӗҫ.
Словно бы видя что-то в этой дали, она запела немного погромче, и глубина ее темных глаз наполнилась таким трепещущим блеском, какой можно видеть только на востоке в час рассвета.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӑхса, шухӑшласа тӑратӑн та, вара ҫак сӑртсемпе чултусем ҫинче городоксемпе крепоҫсем тӑрӑ вӑхӑтӑн манӑҫа тухнӑ картини куҫ умне килсе тӑрать; ун чухне ҫак ту хушшисенче тапӑнусен шӑв-шавӗ янӑраса тӑнӑ, казаксемпе горецсен ялӗсем пӗр-пӗринпе тӑшманла пурӑннӑ…
Приглядишься, подумаешь, и забытой картиной встает перед глазами то далекое время, когда вот здесь, по этим холмам и скалам, стояли кордоны и крепости; когда-то здесь шумели набеги, а казачьи и горские поселения обозначали собой две враждующие линии…

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

йывӑррӑн пусӑрӑнса выртакан пӑрсем хушшинчи ҫурӑксенчен тӑрна куҫ пек тӑрӑ шыв сӑрхӑнса тӑрать, ту хушшисенче, шыв шавласа-кӗрлесе юхнӑ вырӑнти чуллӑ сӑмсахсенче, кӑпӑк вылять, пӗчӗк юханшывсенчи ҫап-ҫуттӑн йӑлтӑртатса кукӑр-макӑрӑн юхакан шыв айлӑмалла вирхӗнсе чупса анать.
Из ледниковых расщелин, как из-под пресса, сочились холодные, стеклянно-чистые струи, билась по ущельям вода, плясали на каменистых выступах гребешки пены, и говорливые речонки, блестя и извиваясь, неслись в отлогую долину.

Ҫанталӑк ӑшӑ та тӳлек, уяр тӳпе — кӑвак та тӑрӑ.
В воздухе было тепло и неподвижно, в ясном небе голубо и прозрачно.

XXXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пуш-пушӑ пысӑк хир, аялти хушӑк — ҫурри тӗттӗмре те ҫурри ҫутӑраскер, темле тӗтреллӗрех тӑрӑ сывлӑш, сывлӑмлӑ курӑк, — пурте сисӗмлӗ, вӑрттӑн йӑпшӑнчӑклӑ шӑплӑха путнӑ, ҫакна пула хӑлха пушшех вӑйлӑн шавласа, янласа тӑчӗ.
Большое пустынное поле, внизу выемка — наполовину в тени, наполовину в свете, смутно-прозрачный воздух, росистая трава, — все было погружено в чуткую, крадущуюся тишину, от которой гулко шумело в ушах.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

писательсен произведенийӗсен тарӑн социалла содержанине палӑртнӑ, ҫав писательсен произведенийӗсем крепӑсла йӗркен ӑшчиккине уҫса питленине, унӑн киревсӗрлӗхӗсене тӑрӑ шыв ҫине кӑларнине ырласа мухтанӑ.
Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Тӗнче материрен пулнӑ, тӗнче материллӗ тесе вӗрентсе, вӑл идеалистла теорисене ним хӗрхенмесӗр аркатнӑ, Гегель философийӗн абстракцилле положенийӗсене тӑрӑ шыв ҫине кӑларнӑ, вӗсем пурнӑҫран уйрӑлса тӑнине яр-уҫҫӑн кӑтартса панӑ.
Помоги переводом

Реформа панӑ «ирӗкӗн» киревсӗрлӗхне тӑрӑ шыв ҫине кӑларса, вӑл хӑйӗн «Адрессӗр ҫырӑвӗсенче» ҫакӑн пек каланӑ: «Крепӑсла хресченсене тем пек хытӑ улталаҫҫӗ тата тӗрлӗ майпа пусараҫҫӗ пулин те, вӗсем урӑх ирӗке, чӑн-чӑн ирӗке кӗтме кирлине ӗненсе пурӑнаҫҫӗ», тенӗ.
Помоги переводом

Арамӗ лайӑх мар шут тытнине Павел Константиныч ҫав тери ӳкӗтлесе вӑрҫса тӑрӑ шыв ҫине кӑларчӗ.
Неблагонамеренность жены Павел Константиныч изобличал в самых черных порицаниях.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑйне тӑрӑ шыв ҫине кӑларакан япаласенчен ҫакнашкал лайӑх хӑтӑлнишӗн савӑннӑ Ҫӑрттан мучи, ир тӑрсан Куприяновна хӑй пушмакӗ юмахри пек ҫухалнинчен епле тӗлӗнсе каясси ҫинчен шутласа, йӑл кулса илчӗ.
Повеселевший, довольный тем, что так отлично избавился от изобличающих его улик, Щукарь даже заухмылялся, представив, как будет поражена Куприяновна, обнаружив утром загадочное исчезновение своего чирика.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика