Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑлӑха (тĕпĕ: тӑлӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Манӑн ав арӑм вилчӗ те, пӳрт тулли ача тӑлӑха юлчӗ, эпӗ ӗнтӗ ним маршӑнах пурнӑҫа ҫухата-тӑп пулӗ…

У меня вон сироты посля жены остались, а я буду зазря жизню терять.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анне 5-ре чухнех хӑр тӑлӑха тӑрса юлнӑ пулнӑ.

Помоги переводом

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

«Кайӑксен пӳлӗмӗ» тӑлӑха тӑрса юлнӑ.

Осиротела «птичья горница».

Суворов хӗрӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ашшӗнчен 7 ҫултах тӑлӑха юлнӑ Олег Николаев ялти пӗр ӗҫрен те пӑрӑнман.

Олег Николаев, оставшийся в семь лет от отца, не уклонялся ни от одной работы в деревне.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№

Маныцковӑн, Афонька Озеровӑн, Евлантий Калиникӑн, Лиховидовӑн, Ермаковӑн тата ытти казаксен те ҫемйисем тӑлӑха юлчӗҫ.

Осиротели семьи Маныцкова, Афоньки Озерова, Евлантия Калинина, Лиховидова, Ермакова и других казаков.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хаяр вӑрҫӑ ҫулӗсенче мӗн чухлӗ ача — ашшӗсӗр, ҫамрӑк хӗрарӑмсем — мӑшӑрсӑр, атте-аннепе асатте-асанне, малашлӑхра ҫывӑх ҫыннисен уссине, ӑшшине, пулӑшӑвне курма ӗмӗтленнӗскерсем, тӑлӑха тӑрса юлнӑ.

В годы жестокой войны очень много детей остались без родителей, молодые женщины — без супругов, родителей и дедушек, бабушек, мечтавшие увидеть в будущем пользу, тепло и поддержку близких остались сиротами.

Вӗсем Ҫӗнтерӳпе яла таврӑннӑ // Николай Воронцов. «Канаш», 2020.02.14

Анчах та пин-пин казаксен куҫӗ умӗнче — ют халӑхсен ялавӗсем мар вӑштӑртатса тайӑлаҫҫӗ урасем айне, хӑйсен кулленхи, чун-чӗре ҫумӗнчи шухӑшӗсемпе ӗмӗчӗсем вӗткеленсе вӗресе тӑраҫҫӗ: арӑмсем, ачасем, савнисем, пухман тырпулсем, тӑлӑха юлнӑ хуторсем, станицӑсем…

Но перед глазами тысячи казаков — не шелк чужих знамен, шурша, клонился к ногам, а свое буднее, кровное, разметавшись, кликало, голосило: жены, дети, любушки, неубранные хлеба, осиротелые хутора, станицы…

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл хӑй ҫуркуннех хӑварнӑ япаласем ҫине пӑхрӗ те вӗсем пурте унсӑр тӑлӑха юлнӑ пек пулнине курчӗ: стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан тӗксӗмленнӗ тӗкӗр те ун ҫине кӑмӑлсӑррӑн пӑхать; ваткӑллӑ утиялпа витнӗ кровать лутакаланса юлнӑ, минтерсем — халичченхи пек мар хӑпарса тӑнӑн туйӑнаҫҫӗ; кухньӑри сӗтел ҫине сарнӑ клеенка ытла типсе кайнипе хӑшпӗр тӗлте сӗвӗнсе хӑмпӑланнӑ; стена ҫинчи фотографисене, комод ҫинче ларакан патефона, ҫиелтен витнӗскерне, тусан сӑрса илнӗ, — пӗр сӑмахпа каласан, ӑҫта пӑхатӑн, пур ҫӗрте те хуҫа арӑмӗн аллине кӗтеҫҫӗ.

Взглянула на вещи, оставленные ею еще весной, и увидела, что все они точно осиротели без нее: зеркало, висевшее на стене, потускнело и смотрело неприветливо; кровать, застланная стеганым одеялом, казалась низенькой, а подушки не такими напущенными, какими они были раньше; клеенка на кухонном столе так высохла, что местами покоробилась и поднялась бугорками; фотографии на стенке, патефон, стоящий на комоде, покрытом скатерочкой, были в пыли; словом, на что ни взгляни — все просило рук хозяйки.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку вӑл арӑм аппӑшӗ, тӑлӑха юлнӑ ырӑ кӑмӑллӑ хӗрарӑм пулчӗ.

Это была сестра жены, добрая, глупая вдова.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Партизан юлташсем, командир юлташсем, партизансен арӑмӗсем, ывӑлӗсем, хӗрӗсем, эпир тӑлӑха юлтӑмӑр.

— Товарищи партизаны, товарищи командиры, жены, сыновья, дочери партизанские, мы осиротели!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Унӑн амӑшӗ, Ольга Ивановна, коллежски секретарӗн тӑлӑха юлнӑ арӑмӗ тата Кузьмичовӑн тӑван йӑмӑкӗ, вӗреннӗ ҫынсемпе ӑслӑ ҫынсен обществине юратаканскер, ҫӑм сутма каякан пиччӗшне йӑлӑна-йӑлӑнах Егорушкӑна хӑйпе пӗрле илсе гимназие вырнаҫтарса хӑварма ӳкӗте кӗртрӗ; халӗ ӗнтӗ ача акӑ, хӑй ӑҫта тата мӗн тума кайнине пач ӑнланмасӑр, ларкӑч ҫине Денискӑпа юнашар ларнӑ та, ӳксе юлас мар тесе, унӑн хулӗнчен тытса пырать, вӗреме кӗнӗ чейник хуппи пек сиккеле-сиккеле илет.

Его мамаша, Ольга Ивановна, вдова коллежского секретаря и родная сестра Кузьмичова, любившая образованных людей и благородное общество, умолила своего брата, ехавшего продавать шерсть, взять с собою Егорушку и отдать его в гимназию; и теперь мальчик, не понимая, куда и зачем он едет, сидел на облучке рядом с Дениской, держался за его локоть, чтоб не свалиться, и подпрыгивал, как чайник на конфорке.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унӑн ҫивӗч куҫӗ ҫак хӗрача Стоян пиччӗшӗн тӑлӑха юлнӑскерӗ иккенне часах палларӗ.

Его острый глаз сразу же узнал в этой девочке осиротевшую дочку покойного деда Стояна.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пӗчӗккӗлех тӑлӑха тӑрса юлнӑ, халь ак темиҫе ҫул хушши ӗнтӗ Ровоама хаджи патӗнче ӗҫлесе пурӑнать.

Рада осталась сиротой в раннем детстве и вот уже много лет была воспитанницей Хаджи Ровоамы.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ах, Варюха-горюха, мӗнле вӑл пире иксӗмӗре тӑлӑха тӑратса хӑварчӗ!

Ох, Варюха-горюха, как же он нас с тобой осиротил!

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл Агей мучин тӑлӑха юлнӑ килӗнчен халь ҫеҫ вилепе уйрӑлса килнӗччӗ, ун патне правление ҫийӗнчех ҫамрӑк колхозник Михей Кузнецов пырса ҫитрӗ.

Он только что вернулся из осиротевшего дома деда Агея, попрощавшись с покойником, и сейчас же явился в правление к нему молодой колхозник Михей Кузнецов.

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӗсене ӳстерме, ҫитӗнтерме йывӑр, анчах тӑлӑха хӑварма вара хальхи вӑхӑтра пит ҫӑмӑл…

Их воспитать трудно, а посиротить по нынешним временам можно в два счета…

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тулӗк эпӗ ӑна вӑрҫма ҫеҫ пултаратӑп, тӑлӑха хӗнеме алӑ ҫӗкленмест.

Только и могу его выругать, а бить сиротку у меня рука не подымается.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тӑлӑха тимӗрҫ ӗҫне вӗрентетӗп.

— Сиротку обучаю кузнечному делу.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Лешӗ малтан кутӑнлашрӗ, «капла эсӗ ман чӑхсене пурне те тӑлӑха хӑваратӑн!» — терӗ, кайран ҫапах иккӗмӗш автанне сутрӗ.

Тот вначале заупрямился, говоря: «Этак ты у меня всех курочек повдовишь!» — но потом все же продал второго петуха.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Икӗ ҫуртра кӑна ҫывӑра пӗлмеҫҫӗ: пӗрисем «Сянь Хэн» текен эрех лавккинчи стойка тавра тӑрса тухаҫҫӗ те текех ӗҫсе-ҫисе савӑнаҫҫӗ, теприсем юнашарти виҫӗмҫул тӑлӑха юлнӑ Шань-сы патӗнче вӑхӑта ирттереҫҫӗ.

Бодрствовали до полуночи лишь в кабачке «Всеобщее благополучие», где собутыльники веселились у стойки за едой и вином, да рядом за стеной: потеряв в позапрошлом году мужа,

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней