Корпус чувашского языка

Вара эп хирӗҫри алӑкран ҫулӑн тепӗр енне сикрӗм, состав тавра чупса кайрӑм, кайран тин, хамӑр вагонтан инҫе кайсан, кӑшкӑрса хӑвартӑм:

Поэтому я соскочила на другую сторону пути, обежала наш состав, и только когда была уже далеко от своего вагона, крикнула:

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗтмен ҫӗртен, вӗри пӑс ҫаптарса, тӑкӑс сывлӑш хумӗпе мана таптарса хӑварса, эшелон иртсе кайрӗ, — эпӗ тин тӑна кӗтӗм.

Я очнулась, когда, обдав меня горячим паром, оттолкнув плотным воздухом, прогрохотал мимо эшелон.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин кӑна ун хыҫҫӑн шыва кӗме тесе тӑнӑччӗ — эсӗ кӑшкӑртӑн.

Хотел уже в воду лезть, а тут ты меня как раз позвала.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗлесчӗ эс, епле ҫав вожатӑйӑн урмӑш сасӑпа кӑшкӑрса ярас килет, вагонтан сиксе тухса тин ҫеҫ юлнӑ хура перрон ҫине, Мускав ҫӗрӗн чуллӑ чӗрҫи ҫине вӗҫсе ӳкес килет.

Если бы ты знала, как хотелось этой вожатой зареветь, закричать истошным голосом и выскочить из вагона на черный перрон, на каменный край московской земли, с которой мы только что ступили на подножку вагона!

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Поезд лӑпкӑн, систермесӗр тапранса кайсан тин, айри урай чӗтревлӗн ҫӳреме пуҫласан кӑна, Игорь сӑмах чӗнчӗ:

И только когда почти незаметно тронулся поезд, дрогнул, качнулся, заходил пол под ногами, Игорь сказал:

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин ҫеҫ вӗҫленнӗ музыкӑн юлашки нотипе тӗлӗнмелле килӗшӗве килсе, пӗр тона, пӗр тембра лексе, самолёт симфонине ҫӗклесе илчӗ, хӑватлӑ моторӑн савӑнӑҫлӑ сассине Мускав ҫине хӑпартрӗ.

Густым своим рокотом, непостижимо попав в тон и тембр последней замершей ноте симфонии, самолет подхватил ее и вознес над Москвой в торжествующем, мажорном реве могучего мотора.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин ҫеҫ ҫапӑҫу пулса иртнӗ хирте шӑп.

Тишина на поле, где только что гремел бой.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑҫтан эп халӗ тин хамӑн пионерсене, хамӑн Мускава пӑрахса кайма пултарӑп-ха?

Как я могла уехать, как я могла оставить пионеров своих и Москву.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ҫивитти ҫинчен антӑм, халь ӗнтӗ тин хам калама ҫук ывӑннине туйса илтӗм.

Я спустилась с крыши и внизу вдруг почувствовала, как ужасно я устала за эту ночь.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑлаварӗ чӑнах та ҫуна пуҫланине вӑл тин ҫеҫ асӑрхарӗ, хыпашлакалама пуҫларӗ, кукӑрӑлса, пӗкӗрӗлсе хӑй ҫине, хыҫалалла пӑхрӗ, унтан, именсе кайса, сасартӑк чарӑнчӗ.

Только тут он почувствовал, что со штанами у него действительно неладно, пощупал их сзади, заглянул себе за спину, выгнувшись, и сконфуженно замолчал.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин тапраначчӗ.

Только тронулся.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ывӑҫи-ывӑҫипе типӗтнӗ хӗнелҫаврӑнӑш салатать, акӑш-макӑш хыпарсем пӗлтерет, тин ҫеҫ тухнӑ ҫӗнӗ сӑмахсене татти-сыпписӗр акать: «точно», «порядочек», «культурненько».

Он сыпал налево и направо калеными семечками подсолнухов, новыми военными словечками: «точно», «порядочек», «культурненько».

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл кутамкка ҫакса янӑ, тин ҫеҫ хырӑннӑ, хӑрах аллине сулкаласа утса, мана хирӗҫ килет.

Он шел с вещевым мешком за спиной, тщательно побритый, энергично размахивая одной рукой.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин ҫеҫ шӑварнӑ асфальт пӑсланса типет, ун ҫине вӑрӑм мӗлкесем чалӑшшӑн ӳкнӗ.

Косые длинные тени лежали на только что политом, остывающем асфальте.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тин ыйӑхран вӑранакан ирхи хулан хуралӗ пек, вӗсем уявлӑн утаҫҫӗ, урам тӑршшӗне ҫурмаран уйӑрса тӑракан чикӗпе, пурӑпа ҫырса тунӑ йӗр тӑрӑх нимӗн сас-чӳсӗр пыраҫҫӗ.

Они шли торжественно, как утренний дозор просыпающегося города, шли молча по белой меловой черте, которая проведена посередине, разделяя улицу надвое.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Темӗнле фабрика мӑрйинчен вӑраххӑн, хуллен, тин ҫеҫ ыйӑхран тӑрса анаслакан ҫын пек, майӗпен тӗтӗм хӑпарать.

Медленно, как человек, с трудом приходящий в себя спросонок, подымался дым из трубы какой-то фабрики.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Улӑхран тин ҫулнӑ ҫаран курӑкӗсен ырӑ шӑрши килет.

С лугового берега доносился аромат свежескошенного сена.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ачасем йӑвашланчӗҫ, тин ҫеҫ тапранма пуҫланӑ шурӑмпуҫ ҫутинче вӗсен палӑра-палӑрми тӑракан пичӗсем туртӑннӑ пек, начарланнӑ пек туйӑнчӗҫ.

А ребята стояли затихшие, и лица у них, слабо освещенные уже начинавшейся зарей, показались мне осунувшимися.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан тин унӑн нимӗне пӗлтермен сӑнӗ улшӑнчӗ, вӑл вара чӑн-чӑн Валька пулса тӑчӗ.

Потом неопределённое выражение сбежало с его лица, и это стал уж такой Валька, такой самый настоящий.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр ҫул ҫурӑран тин — ку пачах ӑнсӑртран пулчӗ — эпӗ Ҫурҫӗре кайма назначени илтӗм.

Только через полтора года мне удалось добиться назначения на Север — и то совершенно случайно.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951